Όσο περνούν τα χρόνια παρατηρώ ότι η πιο αδικημένη γυναίκα της ιστορίας, δεν ήταν άλλη από την ομορφιά. Πολλοί έχουν σκοτώσει, δημιουργήσει, θυσιάσει τα πάντα για αυτή την γυναίκα, αλλά λίγοι γνωρίζουν το πραγματικό της μεγαλείο. Δεν είναι μια εικόνα που μπορείς να περιγράψεις, η μια μελώδια που μπορείς να ακούσεις. Είναι κάτι βαθύτερο που κουβαλάμε όλοι μέσα μας από τη μέρα που γεννιόμαστε μέχρι τη στιγμή που θα φύγουμε από αυτή τη ζωή.
Στην εποχή μας το όμορφο έχει γίνει κτήμα του μαρκετινγκ που το χρησιμοποίει για να μοσχοπουλάει τα προϊόντα του. Οι ''επιτυχημένοι'' της σημερινής κοινωνίας κάνουν επίθεση γοητείας προσδοκώντας περισσότερους νεκρούς- θαυμαστές. Όσο πιο πολύ επιδεικνύεται κάποιος χρησιμοποιώντας είτε τα κοινωνικά δίκτυα είτε οποιοδήποτε άλλο μέσο, τόσο πιο δημοφιλής γίνεται. Ταlike αναπαράγονται στο λεπτό, τονώνοντας την αυτοπεποίθηση του εκάστοτε αποδέκτη. Πόσο κρατάει όμως η αυτοπεποίθηση τους και τι σημαίνει πραγματική γοητεία; Eχει ανάγκη να επιτεθεί ή απλά αναδύεται με τρόπο φυσικό;
Το θέμα είναι να βρεις το παιδί που ήσουν κάποτε και έχει φωλιάσει σε γωνιές που δε το ακούς πια. Να γίνει αυτή η αιώνια επιστροφή σε αυτό που ήσουν πετώντας τα περιττά. Αυτό δε σημαίνει παλιμπαιδισμός, αλλά να ανακτήσεις το πάθος για δημιουργία.
Όταν κοιτάς ένα γραφικό τοπίο που σε μαγεύει, δεν έχεις την ανάγκη από φωτεινές σημάνσεις που σου υπενθυμίζουν να θαυμάσεις, αυτό που αντικρίζεις. Γίνεται από μόνο του με ένα τρόπο μοναδικό. Έτσι ακριβώς είναι και οι άνθρωποι. Όσοι είναι αυθεντικοί και έχουν ανακαλύψει πολλά κομμάτια του εαυτού τους, δε κραυγάζουν για τίποτα. Η ίδια η προσωπικότητα τους μας οδηγεί στην ευλογία της πραγματικής επαφής. Εκεί που δεν υπάρχουν ταμπέλες, πρέπει, απλά και μόνο άτομα βουτηγμένα στην επιθυμία να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τους άλλους.
Όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ πως η μεγαλύτερη σπατάλη που γίνεται στις μέρες μας, είναι του χρόνου και της ομορφιάς. Αν και πιστεύω πως αυτές οι δυο έννοιες, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους. Ο όμορφος άνθρωπος γνωρίζει πως δε μπορεί να ορίσει επακριβώς το χρόνο, αλλά έχει τη δυνατότητα να του δώσει ένα νόημα. Αν αυτό το νόημα είναι ουσιαστικό για αυτόν, απολαμβάνει τη κάθε στιγμή σα να είναι η τελευταία. Δε φοβάται να πάρει ρίσκα, γιατί ξέρει ότι είναι ο μοναδικός τρόπος να βιώσει το θαύμα της ζωής. Η ομορφιά παράγει ζωτικότητα που έχει χάρισμα να παγώσει το χρόνο υπέρ του κάθε παθιασμένου οδοιπόρου.
Παρόλα αυτά η σπατάλη της ομορφιάς συμβαίνει καθημερινά, επηρεάζοντας την προσωπική ζωή του καθενός, αλλά ακόμα και το έθνος ξεχωριστά. Η σπατάλη συμβαίνει εξαιτίας των πληγών που κουβαλάμε όλοι θέλοντας και μη. Θα τις παραλλήλιζα σα μεγάλες ρωγμές που χάνεται το νερό της ζωής. Οι περισσότεροι δε γνωρίζουν καν, τι τους βασανίζει και κάνουν κύκλους γύρω από τα τραύματα τους. Δεν είναι τυχαίο πως στη χωρά μας, δεν έχουμε μιλήσει ξεκάθαρα για κτηνωδίες του εμφυλίου πολέμου, ή άλλες μαύρες σελίδες της ιστορίας. Καταπίνουμε το πόνο μας, ξεχνώντας πως αυτό θα είναι το εφαλτήριο, για να αλλάξουμε ρότα. Η πιο σίγουρος δρόμος για να φτάσεις στην Ιθάκη σου, είναι η αλήθεια.
Παρατηρώ από ανθρώπους μέχρι και ολόκληρα Έθνη που βαδίζουν προς το άγνωστο μονοπάτι της ιστορίας χωρίς να γνωρίζουν το παρελθόν τους. Οι αιώνες περνούν με τη μια γενιά να διαδέχεται την άλλη, αλλά κάποιες νόρμες παραμένουν ίδιες. Δεν αμφισβητούν τίποτα και αναπαράγονται ίδια πρότυπα συμπεριφοράς, ακόμα και από νέους ανθρώπους. Δε προσπαθούν να ζήσουν αιώνια ρουφώντας τις στιγμές, αλλά περιμένουν μια αιωνιότητα σε άλλο τόπο και χρόνο.
Το θέμα είναι να βρεις το παιδί που ήσουν κάποτε και έχει φωλιάσει σε γωνιές που δε το ακούς πια. Να γίνει αυτή η αιώνια επιστροφή σε αυτό που ήσουν πετώντας τα περιττά. Αυτό δε σημαίνει παλιμπαιδισμός, αλλά να ανακτήσεις το πάθος για δημιουργία. Να αναμοχλεύεις κάθε τι χωρίς να σε νοιάζει το αποτέλεσμα. Και όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου να αποχαιρετήσεις τα εγκόσμια, να πεις στον εαυτό σου πως έζησα, δημιούργησα, έκλαψα, γέλασα, μέθυσα ή με μια πρόταση. Ζήτω η ομορφιά και η ζωή. Γιατί σε αυτό το θαμπό όνειρο που λέγεται ζωή, περικλείονται τα πάντα. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις, τόσο το καλύτερο.
σχόλια