Το παρόν εστάλη από ένα κορίτσι λίγο μετά τα τριάντα στον φίλο της, μετά το τελευταίο σαββατοκύριακο που πέρασαν μαζί. Εκείνος δουλεύει ατελείωτες ώρες, πρωινά σε εταιρεία, απογεύματα στο γραφείο του. Εκείνη αναπληρώτρια εκπαιδευτικός, ταξιδεύει κάθε Παρασκευή οχτώ ώρες για να τον δει κ κάθε Κυριακή επιστρέφει στο νησί. Εκείνος χτύπησε τατουάζ κάτω από το στήθος του πριν τρεις μέρες το καζαντζακικό δεν πιστεύω τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα είμαι ελεύθερος. Κλείνει τη τηλεόραση αν αντιληφθεί πως η ταινία θα έχει κακό τέλος. Της είπε πως δεν σκέφτεται, πως το αποφεύγει, το έκανε παλιά και δεν τον έβγαλε πουθενά. Πως λατρεύει το φαγητό της και πως τα Σάββατα θα είναι πάντα στο γήπεδο. Απαιτεί όταν μιλάνε να τον κοιτάζει στα μάτια και τα λιγα βράδια που κοιμούνται μαζί είναι πάντα αγκαλιασμένοι. Του απάντησε με μια ρήση του Ουαιλντ:πως οι απλές απολαύσεις της ζωής είναι το καταφύγιο των πολύπλοκων ανθρώπων. Γνωρίζονται έναν μήνα ακριβώς. Πριν βρισκόντουσαν και οι δύο σε άλλες σχέσεις πενταετίας που έληξαν μάλλον άδοξα.
Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα διαταράξει την ηρεμία σου.
Να είσαι βέβαιος γι αυτό και σε προκαλώ εάν ποτέ το κάνω να μου το πεις.
Καταλαβαίνω πολλά περισσότερα και για τη δουλειά σου και για τη ψυχολογική σου κατάσταση από όσα ο ίδιος λες. Και ναι δουλεύεις πάρα πολύ, και είναι προς τιμήν σου. Απλά μην κρύβεσαι πίσω απο αυτό, όχι τουλάχιστον σε μένα. Δεν σε απειλώ με κανέναν απολύτως τρόπο.
Ο τρόπος που επιλέγεις να επικοινωνείς, ο τρόπος που αντιδράς ακόμα και όταν απλά πάω να σε αγγίξω, όλα πάνω σου φωνάζουν εύθραυστον, μην αγγίζετε.
Και δεν είναι οτι δεν ξέρω τι σημαίνει εύθραυστον. Απλά δεν είσαι ο μόνος που έχει τέτοια επιγραφή, την έχω κι εγώ, ευτυχώς μαζί με άλλες, και θα το είχες καταλάβει αν δεν ήσουν τόσο κλειδωμένος μέσα σου.
Οτι σου είπα πριν, δεν είναι γιατί θέλω να εκβιάσω το ενδιαφέρον σου. Το ξέρω οτι υπάρχει. Μαζί με ενα σωρό άλλα πράγματα. Δεν περιμένω όμως τίποτα που δεν θέλεις να δώσεις. Δεν περιμένω τίποτα γενικά. Μπορείς να χαλαρώσεις και να βλεπόμαστε μόνο όταν πραγματικά θέλεις. Από προχθές το βράδυ που γύρισα από την έξοδο και την επόμενη νύχτα που ήμασταν μαζί μέχρι και το πρωί που έφυγες δεν μου χαμογέλασες ούτε μισή φορά. Και είναι η πρώτη φορά που το έκανες αυτό. Θέλω να είσαι καλά όταν ειμαστε μαζί, εάν δεν είσαι, εάν δεν είμαι, δεν έχει νόημα.
Χθες που έφυγα λίγο μετά από εσένα απο το σπίτι, βγαίνοντας μου γάβγισε πάλι ο σκύλος. Γονάτισα για να έρθω στο ύψος του, έτσι νιώθουν οτι απειλούνται λιγότερο. Σταμάτησε προς στιγμήν και με κοίταξε διερευνητικά. Με το που έκανα να πάω πιο κοντά του οπισθοχώρησε με τη μία και άρχισε να γρυλίζει. Ποιός ξέρει τι συνειρμοί έγιναν μες στο κεφάλι του.
Ποιός ξέρει πόσο χρόνο και πόση προσπάθεια απαιτείται τώρα για να δείξει πάλι εμπιστοσύνη σε δίποδο ο φύλακας της πολυκατοικίας.
Έχει κ τα δίκια του όμως. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι.
Το σέβομαι.
Και εγώ ανυπομονώ να σε ξαναδώ, ΠΑΝΤΑ μου δίνει χαρά η παρουσία σου.
Τα φιλιά μου.
