Τα ''κλεμμένα'' Σάββατα του Αντώνη Ρέμου

Τα ''κλεμμένα'' Σάββατα του Αντώνη Ρέμου Facebook Twitter
46

Έχει κάποιο καιρό που συζητήθηκε, όμως προχτές είδα πως το τραγούδι Σάββατα του Αντώνη Ρέμου πήγε στο Νο1 στις playlist των ελληνικών ραδιοφώνων.

Δεν το είχα ξανακούσει και το έψαξα στο youtube. Να το:

Αντιγράφω από το ενδιαφέρον άρθρο που έγραψε o Σπύρος Αραβανής:

Είναι δυνατόν να μη μ' αγαπάς Σάββατο;


Πριν λίγο καιρό είχαμε μια νέα άφιξη στο χώρο του εμπορικού τραγουδιού, το νέο «σουξέ» του Αντώνη Ρέμου, με τον τίτλο «Τα Σάββατα» σε στίχους Νίκου Μωραϊτη και σε μουσική Βασίλη Γαβριηλίδη:

Σου λέω κοίτα με, μου λες δε θέλω
μα πως μπορείς να μη πιστεύεις πια στα θαύματα
τις άλλες μέρες το καταλαβαίνω
μα πώς μπορείς να μη με αγαπάς τα Σάββατα...
Πες μου πώς γίνεται να μη με αγαπάς τα Σάββατα.

Ο στίχος «Πώς γίνεται να μη με αγαπάς τα Σάββατα» έχει όμως τη δική του ιστορία που ξεπερνά τις ανάγκες ενός τραγουδιού λαϊκής κατανάλωσης και καψουρολαγνείας. Ξεπερνά τα υψωμένα χέρια των «πονεμένων» ακροατών των μπουζουκλερί, ξεπερνά την ψευτό-συναισθηματική απόγνωσή τους η οποία στο άκουσμα του στίχου -ειδικά αν είναι και Σάββατο οπότε θα ταυτιστούν απόλυτα...- θα ράνει με εκατοντάδες πανέρια λουλούδια τον Ρέμο μαζί με τον καημό της...

Κάνοντας, λοιπόν, μια βόλτα στα Εξάρχεια θα συναντήσει κανείς σε έναν τοίχο [πολλούς μάλλον] το σύνθημα:

Δευτέρα το καταλαβαίνω.
Αλλά Σάββατο;
Γίνεται να μην μ΄αγαπάς Σάββατο;


Οι στίχοι, όμως δεν είναι κάποιου ανώνυμου δημιουργού, από τους δεκάδες που έχουν με τις ευφυείς τους εμπνεύσεις κατά καιρούς υπηρετήσει την Τέχνη του Δρόμου πού είναι τα συνθήματα και τα γκράφιτι.

Οι στίχοι προέρχονται από το ποίημα «Γι αυτό» της γνωστής δημοσιογράφου-ποιήτριας Στέλλας Βλαχογιάννη από το βιβλίο της «η θλίψη του σώματος«, εκδ. Μικρή Άρκτος 2003

και έχουν ως εξής:

Αν ήταν Δευτέρα θα το καταλάβαινα
αλλά Σάββατο!
Είναι δυνατόν να μη μ' αγαπάς Σάββατο;

Δεν γνωρίζω αν ο Μωραϊτης αναφέρει στο εσώφυλλο του cd το «δάνειό» του είτε από τον τοίχο των Εξαρχείων είτε από το βιβλίο της Βλαχογιάννη ή αν είναι πρωτότυπη σκέψη του και απλώς συνέπεσαν οι εμπνεύσεις....(!).

Αυτό που γνωρίζω είναι πως ένας αλληγορικός στίχος με τις βαθύτερες προεκτάσεις του και την προσωπική του ιστορία (όποιος διαβάσει το βιβλίο της Βλαχογιάννη θα αντιληφθεί τη σημασία του «Σαββάτου» στη ζωή και την τέχνη της, τη θέση μέσα στο ποίημα αλλά και εν γένει στο βιβλίο) εμφανίζεται με τη μορφή ενός δακρύβρεχτου πληθυντικού με άρθρο, «τα Σάββατα», ημέρα πού ούτως ή άλλως έχει τη δική της συμβολική θέση μέσα στο χώρο (και) του ελληνικού τραγουδιού.

----------

Υστερόγραφο, του Άρη: Αφού λοιπόν διάβασα τα παραπάνω, αναρωτήθηκα τι έχει να πει γι' αυτό η κυρία Στέλλα Βλαχογιάννη που μπορεί -αν το θελήσει, κινούμενη δικαστικά- να γίνει πάμπλουτη απ' αυτή την ιστορία.

Τη ρώτησα και μου έδωσε την εξής απάντηση: 

"Η κυρία Βλαχογιάννη αρνειται να γίνει πάμπλουτη από τα σκουπίδια. Της αρκεί οτι ειδε το φως της δημοσιότητας αυτη η αθλιότητα. Σας ευχαριστω."

---

UPDATE: Και η απάντηση του στιχουργού Νίκου Μωραϊτη

Δεν κατάφερα να τον βρω μέσω Facebook όπως την κυρία Βλαχογιάννη πριν την δημοσίευση του ποστ - ευτυχώς τώρα έχουμε και τη δική του πλευρά. 

Αγαπητέ Κύριε Δημοκίδη,

Διάβασα το δημοσίευμά σας «Τα "κλεμμένα" Σάββατα του Αντώνη Ρέμου». Επειδή δεν είχα την ευκαιρία να σας εκφράσω τη θέση μου πριν από τη δημοσίευση του άρθρου ώστε να έχετε μία πιο σφαιρική εικόνα, θα ήθελα να σας ενημερώσω για τα εξής και παρακαλώ για τη δημοσίευσή τους:

α. Το κλείσιμο του ρεφρέν του τραγουδιού «Τα Σάββατα» είναι εμπνευσμένο από το γνωστό σύνθημα. Το έχω δηλώσει σε όλες τις συνεντεύξεις μου και, φυσικά, θα αναφέρεται και στο ένθετο του cd όταν αυτό κυκλοφορήσει. Δεν είναι η πρώτη φορά ούτε η τελευταία που ένα σύνθημα γίνεται τραγούδι ή το αντίστροφο.

β. Το σύνθημα «Δευτέρα ok, αλλά Σάββατο; Γίνεται να μη μ' αγαπάς Σάββατο;» το είδα για πρώτη φορά σε έδρανο της Νομικής, όπου ήμουν φοιτητής την περίοδο 1991 – 1995. Έκτοτε έχει γραφτεί (σε παραπλήσιες εκδοχές) σε έδρανα, τοίχους σχολών και δρόμων πολλές φορές.

γ. Το ποίημα του 2003, στο οποίο χρησιμοποιήθηκε η φράση του '90, δεν το γνώριζα και δεν το γνωρίζω. Φαντάζομαι ότι η δημοσιογράφος - ποιήτρια είχε δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το σύνθημα, όπως άλλωστε το χρησιμοποίησα και εγώ. Τώρα, αν εμπνεύστηκε την ίδια ακριβώς φράση αγνοώντας ότι υπήρχε ήδη, είναι μία θεμιτή σύμπτωση. Σε κάθε περίπτωση το σύνθημα προϋπήρχε μίας ποιητικής συλλογής η οποία κυκλοφόρησε σε στενό κύκλο και δεν έγινε ευρέως γνωστή.

δ. Κανείς δεν θα μπορούσε να γίνει «πάμπλουτος» από αυτή τη φράση πηγαίνοντας στα δικαστήρια. Αυτό όμως που μπορεί να καταφέρει είναι μία δημοσιότητα του βιβλίου του προκειμένου να περάσει σε έναν ευρύτερο κύκλο αναγνωστών.

Αυτά είναι τα πραγματικά περιστατικά. Από εκεί και πέρα, η ανθρωποφαγία και η διαπόμπευση είναι εύκολες οδοί, ιδίως όταν έχεις να χειριστείς έναν λαϊκό τραγουδιστή, μαγαζιά, ντάνες λουλούδια και ένα τραγούδι που γίνεται λαϊκή επιτυχία. Είναι εύκολο να αυτοαποκληθείς ποιητής, να αποκαλέσεις το μαζικό συλλήβδην «σκουπίδι», να ξύσεις τα ένστικτα μίας υποτιθέμενης «πνευματικής ελίτ» και να κινητοποιήσεις το μένος της.

Το μόνο που έχω να πω σχετικά είναι ότι πέρασαν δώδεκα χρόνια από την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά για να δηλώσω –και πάλι διστακτικά- στιχουργός στην ερώτηση «τι δουλειά κάνεις;».


Με εκτίμηση,
Νίκος Μωραΐτης

Κι άλλο Update: Η απάντηση του δημοσιογράφου Σπύρο Αραβανή, που έγραψε το αρχικό άρθρο "Είναι δυνατόν να μη μ' αγαπάς Σάββατο;"

Κύρε Δημοκίδη,

θα ήθελα να επέμβω στη συζήτηση που δημιουργήθηκε με ορισμένες διευκρινήσεις.

1. Δεν προκύπτει από πουθενά οτι η κα Βλαχογιάννη κίνησε όλη τη διαδικάσία ώστε να ζητήσει χρήματα ή να γίνει γνωστή η "κλόπή". Το ένα κείμενο είναι γραμμένο απο εμένα και το άλλο από εσάς και είναι ξεκάθαρο οτι εσείς της ζητήσατε να σχολιάσει. Συνεπώς απαντώντας στον κο Μωραιτη, θελω να ξεκαθαρίσω οτι δεν λειτουργούμε όλοι "κατά παραγγελία" όπως ο ίδιος στους στίχους και ενίοτε στα τραγούδια που έπαιζε στον Μελωδία, εξυπηρετώντας
το δίπολο "δημοσιογράφος-στιχουργός" με προσωπικό του όφελος.

Έχω την τιμή να είμαι φίλος και -αυτοπακαλούμενος- "μαθητής'" της Στέλλας Βλαχογιάννη, επιμελητής της 2ης ποιητικής της συλλογής, γνώστης, δηλαδή, πολύ καλός γνώστης της ποίησής της.

Συνεπώς το όλο θέμα προέκυψε από δική μου παρατήρηση την οποία δημοσίευσα ενυπόγραφα. [...]

2. Δεν προκύπτει από πουθενά οτι η Στέλλα Βλαχογιάννη "αυτο-αποκαλείται" ποιήτρια. Όπου και να ψάξετε στα κειμενα της δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτε αυτό τον αυτο-προσδιορισμό. Ο προσδιορισμός αυτός δίνεται από άλλους όπως στην δική μου περίπτωση, τον έδωσα εγώ.

3. Η εμμονή του κου Μωραιτη να θεωρεί οτι όταν κάθε φορά κάποιος γράφει κάτι αρνητικό εναντίον του, αυτό γίνεται για να "κερδίσουμε" από τη "δημοσιότητά" του είναι το λιγότερο αστεία, είναι όμως και δείγμα του ναρκισσισμού που φαίνεται οτι τον διακρίνει.

4. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος πως αν δεν είχε ανακύψει το θέμα, ο κος Μωραιτης θα το ανέφερε στις συζητήσεις και στο εσώφυλλο του cd. Δεν έχω αποδείξεις βεβαίως για αυτό, πρόκειται ασφαλώς για δική μου εικασία.
Αυτό όμως που θα ήταν το ΠΡΕΠΟΝ είναι όταν δώθηκε το τραγούδι στη δημοσιότητα και συνοδεύτηκε από κάποιο Δελτίο Τύπου, να δηλωνεται εξ' αρχής το "δανειο" του κου Μωραιτη από τα "εδρανα" της Νομικής [ασφαλώς και έχω αμφιβολίες για αυτό το επιχειρήμά του] και όχι να εμφανίζεται εκ των υστέρων. Αφου λοιπόν υπήρξε δημοσιογράφος και πτυχιουχος Νομικής, όφειλε να το γνωρίζει αυτό.

[...]

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

Σπύρος Αραβανής

Κι ένα update του Άρη:

Εδώ είμαι υποχρεωμένος να προσθέσω πως όταν επικοινώνησα με τον παραγωγό του κομματιού, Γιώργο Κυβέλο, μου είχε επιβεβαιώσει ότι ο κύριος Μωραϊτης απαίτησε να αναφέρεται η πηγή του διστιχου (το σύνθημα των τοίχων) στο cd, πριν καν την ηχογράφηση.  

Με την άδεια του κυρίου Κύβελου δημοσιεύω την απάντηση σε σχετική ερώτησή μου:

"Σας επιβεβαιώνω ότι ο Νίκος Μωραϊτης, από την πρώτη στιγμή που μας έδωσε το τραγούδι "τα Σάββατα" μας είχε ενημερώσει ότι είχε εμπνευστεί από το γνωστό σύνθημα και για αυτόν τον λόγο είχε ζητήσει να αναφερθεί στο ένθετο του CD, πράγμα που θα γίνει με την έκδοση του δίσκου."

46

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Mικροπράγματα / Ο Σαμαράς μίλησε σε ανθρώπους του πνεύματος >> στον Ρέμο και τον Χατζηγιάννη.

Πριν λίγο καιρό, όταν ο Βενιζέλος μίλησε με πνευματικούς ανθρώπους (σοβαρούς τουλάχιστον!), ο αγαπημένος μας Πάνος Μιχαήλ έγραψε ένα εξαιρετικό κείμενο-έκπληξης, κυρίως γι' αυτούς που πήγαν να ακούσουν το Βενιζέλο. Πού να έβλεπε ποιοι πήγαν στον Σαμαρά!
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ

Mικροπράγματα / Λουλουδοβεντέτες και ντάνες φελιζόλ - καθώς το καράβι βυθίζεται...

Όταν βυθιζόταν ο Τιτανικός μια μικρή ορχήστρα έπαιξε ένα τελευταίο τραγούδι. Το "Nearer, My God, to Thee" ήταν ένας συγκινητικός ύμνος του 19ου Αιώνα, βασισμένος στο Όνειρο του Ιακώβ από τη Γέννεση. Τώρα που το δικό μας καράβι βυθίζεται -και ο καθένας συνεχίζει το χαβά του- το σάουντρακ είναι πολύ πιο πεζό: Ρέμος (με μπόνους λουλουδοπόλεμο). | Φωτογραφίες Γ.Κ.
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ

Mικροπράγματα / Την ίδια στιγμή σε μια άλλη Ελλάδα..

Όπως ανέφερα ο Ζούλας είχε γράψει για μια επίσκεψη στο νυχτερινό κέντρο του Ρέμου: "Ε, λοιπόν, τα λουλούδια που εκτοξεύθηκαν στα πόδια του τραγουδιστή σχημάτισαν -και δεν υπερβάλλω- ένα λόφο ύψους μισού μέτρου απ’ άκρη σ’ άκρη της πίστας. Για την ακρίβεια, τον λόφο σχημάτισαν κάτι παραλληλόγραμμα φελιζόλ στα οποία τοποθετούνται πλέον τα ημιμαραμένα γαρίφαλα. Οσο δε το κέφι μεγάλωνε, οι λουλουδούδες έκαναν κάτι που πρώτη φορά αντίκρισα: Σχηματίζοντας ουρά από την κουζίνα ώς τα πρώτα τραπέζια, έδιναν ταχύτατα η μία στην άλλη τα φελιζόλ -σαν γραμμή παραγωγής- για να μη χάνεται λεπτό εκτόξευσης από τους μερακλωμένους θαμώνες. Ενας πιτσιρικάς 22-23 ετών μπροστά μου θα πέταξε και 100 τέτοιες ντουζίνες... Κάθε ντάνα φελιζόλ κόστιζε, λέει, 40 ευρώ, αλλά «σου κάνουν καλύτερη τιμή αν πετάξεις πολλές». Ποιοι είναι αυτοί που ακόμη και σε αυτήν τη συγκυρία πετούν κυριολεκτικώς τα λεφτά τους σε δημόσια θέα, αναρωτήθηκα. Τι δουλειά κάνουν, τι δηλώνουν ότι κερδίζουν και πώς δεν ντρέπονται, ακόμη και τώρα, να επιδεικνύουν τον «πλούτο» τους; Εχει μπει ποτέ εδώ μέσα το ΣΔΟΕ, κόβεται καμιά απόδειξη;
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

20 σχόλια
Γουστάρω το ανάθεμα στην Βλαχογιάννη. Προφανώς δεν αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στον καθένα να θέτει τα δικά του ποιοτικά κριτήρια και να αξιολογεί τι στη συνείδησή του συνιστά σκουπίδι και τι όχι και να το καταθέτει ευθέως. Στην καλύτερη το εντάσσουμε στον ελιτισμό, στη χειρότερη θα προτιμούσαμε να μην υπάρχει καν. Ενδεχομένως μας θίγει κι όλας, καθότι έχουμε μάθει να ταυτιζόμαστε με τις επιλογές μας.Το νέο cool είναι να υπερασπίζεσαι το ευτελές και να το παίζεις all around player. Οι δε άλλοι ανήκουν στους δυσκοίλιους, αρτηριοσκληρωτικούς, κοντόφθαλμους και αυτάρεσκους, λες κι όταν καταθέτουν ευθέως την άποψή τους για ένα καλλιτεχνικό μεγαθήριο τύπου Παντελίδη, πληγώνουν τα αισθήματα των πρώτων.Αν η Βλαχογιάννη κι η κάθε Βλαχογιάννη θεωρεί το άσμα σκουπίδι και τον Ρέμο συνώνυμο των κόπρανων, συνιστά άλλη μια προσωπική άποψη. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Φαντάζομαι κανείς δεν εγκαλεί κάποιον που καταθέτει τα θετικά του αισθήματα για τον όποιο Ρέμο, ποιος ο λόγος να στήνουμε στον τοίχο, όποιον δεν τον γουστάρει και το ομολογεί;Όσο για το θέμα αυτό καθεαυτό, δε με πολυενδιαφέρει το ποιος έκλεψε ποιον και ποιος εμπνεύστηκε από ποιον. Την ώρα που ο ενικός διαθέτει μια δυναμική και μια ιστορία, ο πληθυντικός του Μωραΐτη αποσυνθέτει την αισθητική του και την ενταφιάζει στα γαρύφαλλα.
O KAΘENAΣ ΓPAΦEI O,TI TOY KATEBEI. ΔHΛAΔH O EΛEYΘEPIOY ΣTO "OI KYPIAKEΣ ΣTHN KATEPINH" EINAI KATΩTATHΣ YΠOΣTAΘMHΣ EΠEIΔH XPHΣIMOΠOIEI ΠΛHΘYNTIKO KAI O ΦOIBOΣ ΣTO "KAΘE BPAΔY TOY ΣABBATOY" EINAI ΠOIHTHΣ EΠEIΔH XPHΣIMOΠOIEI ENIKO; OTAN ENAΣ YΠEPAΣΠIΣTHΣ THΣ BΛAXOΓIANNH EΠIXEIPHMATOΛOΓEI, ΔEKA NOMΠEΛIΣTEΣ ΠOIHTEΣ ΣKIZOYN TIΣ ΣYΛΛOΓEΣ TOYΣ...
Πρέπει να στο κάνω πενηνταράκια; Μάλλον.Το πρόβλημα φίλτατε δεν είναι αν αξιοποιείς πληθυντικό ή ενικό, ούτε προκύπτει από τον αριθμό το επίπεδο ποιητικότητας, αλλά η γλώσσα σου προηγείται της διανοίας, όπως κι η πρεμούρα να την "πέσεις", για να απαιτώ να σκεφτείς λίγο βαθύτερα τι εννοούσα. Μιλάμε για ένα σύνθημα ή για μια πρωτόλεια δημιουργία (από όπου κι αν προέρχεται) που γράφτηκε με συγκεκριμένη μορφή κι αισθητική. Οποιαδήποτε διαφοροποίηση αυτής μοιάζει με υποτροπή στο εύκολο κι ολίγον ασεβές στο πρώτο ερέθισμα. Επ' αυτού ο καθένας τάσσεται με την δική του οπτική, για να μην χρειάζεται να σου απολογηθώ ή να μου απολογηθείς. Αρκεί να καταλαβαίνουμε τι λέει ο άλλος, προτού βγάλουμε τα σπαθιά...
Την Παρασκευή το καταλαβαίνω, αλλά Δευτέρα ? Είναι δυνατόν να έχεις καλή διάθεση την Δευτέρα ? (Θα το δώσω στον Παντελίδη και θα γίνω πραγματικά πλούσιος)...
Πω ρε παιδιά πόσο χρόνο από τη ζωή τόσων ανθρώπων αυτό το άρθρο πια, είναι από τον τοίχο, είναι από τον στίχο, εσείς είστε λάθος, όχι εσείς, σκουπίδια ε όχι και σκουπίδια, πωωω. ΥΓ Το σύνθημα τα σπάει.
Πωπω! Από το 1991-95 στα έδρανα? Τι μαθαίνω! Θα πρέπει να είναι το μακροβιότερο σύνθημα στην ιστορία των Αθηνών!Στάμπα σε μπλουζάκι είχε γίνει?
Οι αυθεντικοί "άνθρωποι του πνεύματος", πάντως, δεν νιώθουν την ανάγκη να υπερτονίσουν την...πνευματικότητά τους. Και ξέρουν να δέχονται (και συχνά να γουστάρουν) το διαφορετικό και το mainstream, ακόμα κι αν - για τα κριτήριά τους - είναι "ευτελές".
Όλοι όσοι χλευάζουν την κα Βλαχογιάννη για το τι σόι ποιήτρια είναι αφού δεν την ξέρει ούτε η μάνα της, γνώριζαν τον κο Μωραϊτη;Ως γνωστόν ούτε βιβλία διαβάζουμε - πόσο μάλλον ποίηση - ούτε τους δημιουργούς τραγουδιών γνωρίζουμε.Ποιητές δεν είναι μόνο ο Σεφέρης και ο Ελύτης - ευτυχώς που πήραν το Νόμπελ και τους πήραμε χαμπάρι.Όσον αφορά τους στιχουργούς ή τους συνθέτες έχουμε πολλούς αξιόλογους που όντως δεν τους γνωρίζει ούτε η μάνα τους κι ας έχουν κάνει τεράστιες επιτυχίες. Εκτός αν σε αυτή την κατηγορία μπαίνουν μόνο ο Καρβέλας και ο Φοίβος...Αξίζουν λοιπόν και οι δύο τον σεβασμό μας - και η κα Βλαχογιάννη και ο κος Μωραϊτης - επειδή μπορούν την έμπνευσή τους να την μεταφράζουν σε λέξεις που αγγίζουν περισσότερο ή λιγότερο κόσμο. Σε μια "διαμάχη" δεν χρειάζεται να παίρνουμε πάντα θέση, εκτός εάν ένας από τους δύο είναι φίλος μας για τον οποίο θα κουβαλούσαμε κι ένα πτώμα στην πλάτη...κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Εγώ πάντως το σύνθημα το βλέπω στη σχολή μου από το 2000 σίγουρα. Τώρα όσον αφορά στην ποιήτρια, θα ήμουν πολύ επιφυλακτικός απέναντι σε έναν άνθρωπο που αυτοκαλείται ποιητής με μια συλλογή που δεν την ξέρει άνθρωπος. Αντίθετα ο Μωραΐτης είναι ένας στιχουργός με συνεχή παρουσία στη μουσική.Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί μια ποιήτρια έρχεται να διεκδικήσει κάτι που θεωρεί ότι της ανήκει όταν γίνεται τραγούδι και έχει πνευματικά δικαιώματα και όχι τόσα χρόνια που υπάρχει σε τοίχους και στο facebook ?
Εντάξει ρε παιδιά ...μιλάμε για τον φανταστικό στίχο...Κρίμα που η κυρία Βλαχογιάννη δεν θα γίνει πάμπλουτη...μιλάμε για πολλά μύρια. Αλλά ξέρετε τι συμβαίνει με πολλούς που ξέρω...Από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή μεσημέρι αγαπάνε και τα Σαββατοκύριακα τα χαλάνε. Πιο εύκολο μαι φαίνεται να μην αγαπάς κάποιον Σάββατο. Μήπως να ζητήσει δικαιώματα και ο ιδιοκτήτης του τοίχου?
χαχα! Διαβάζω κι έχω φρίξει από την χολή! Ανάγκη είχε ο Μωραϊτης να... κλέψει στίχους! Ρε δεν πάμε καλά! Αλλά βέβαια, μην τυχόν και τον αφήσουμε ήσυχο! Τόσο νέο και τόσο ταλαντούχο! Κατευθείαν στον στόχο! Άντε ρε! Που έχει ανεβάσει το επίπεδο στα λαϊκά τραγούδια την τελευταία δεκαετία και έχει πάντα κάτι να πει ο στίχος του! Ανάγκη είχε! [...]
και στην αμερικη οι ηθοποιοι στα sitcoms απαγγελουν t.s.elliot. αναλογα πως το βλεπει κανεις. παντως γουσταρω τρελλα το σοφιστικε στυλακι των νεο-μπουζουκοβιων.
Καλησπέρα σας! Διαβάζω το άρθρο, τις απαντήσεις και τα σχόλια εδώ και πολύ ώρα και πραγματικά δεν έχω τι να πω! Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο ασχολούμαστε με αυτό το θέμα 3 μήνες τώρα! Το τραγούδι έχει πάρει το δρόμο του εδώ και πολύ καιρό! όποιος θέλει το ακούει και όποιος δεν θέλει όχι..! Σχολιακια του τύπου " ποιος είναι ο Ρέμος" ή " άκουσα το τραγούδιψάχνοντας το επειδή είναι στο Νο1 " μάλλον υποβαθμίζουν την ποιότητα της σελίδας. Τέλος σχετικα με την κ. Βλαχογιάννη προφανώς δεν έχει κάτι να κερδίσει με το να κινήσει το θέμα δικαστηκα. Ότι ήθελε το κέρδισε.! ;) Και επειδή η πολύ φιλοσοφία μας έχει μπερδέψει με βάση την απλή αριθμητικη το 1991 προηγειται ου 2003... για την ιστορία κ.Βλαχογιάννη[Απάντηση του συντάκτη:1ον) Δεν κατάλαβα γιατί υποβαθμίζεται η ποιότητα της σελίδας επειδή δεν είχα ακούσει ποτέ το εν λόγω αριστούργημα και το έψαξα στο youtube.2o) Δεν ασχολούμαι τρεις μήνες, χτες έμαθα για την ύπαρξη του τραγουδιού (και της διαμάχης) και σήμερα έκανα ποστ.3ον) Μέχρι στιγμής βασιζόμαστε -καλοπροαίρετα- στην ευγενική διαβεβαίωση του στιχουργού (και φιλικών προς την άποψή του κύκλων) πως αυτό υπήρχε σαν σύνθημα το 1991. Κάποιος μπορεί να πει ότι το είχε δει και το 1821. Αυτά για την απλή αριθμητική που είπατε...]
Ομολογώ ότι δεν γνώριζα τη κα Βλαχογιάννη. Όλοι όμως γνωρίζουμε τον κο Ρέμο. Τουλάχιστον αν ο κος Ρέμος ή οι στιχουργοί του χρησιμοποιούν πιο συχνά στίχους ποιητών, αυτός είναι ένας τρόπος (αν όχι ο μοναδικός) να μάθει ο έλληνας ποίηση...
Κάποτε έτσι γινόταν και κάποτε το λαϊκό τραγούδι ήταν και ποίηση. Έλεγε η Μοσχολιού σε μια συνέντευξη ( στην Ακρίτα νομίζω ): " Τραγουδούσαμε αυτά τα τραγούδια και μαθαίναμε νέα πράγματα ".
βρήκα τη τοποθέτηση του Κου Μωραϊτη αρκετά πειστική..Αnyway,με το συμπάθειο βρε παιδιά, γιατί σκουπίδι;μία απλή,κοινή, λαϊκή μπαλάντα χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις,αλλά που ΔΕΝ προσβάλει και τη αισθητική ούτε τη ακοή μας.Ετυχε και άκουσα δύο αληθινά σκουπίδια πρόσφατα στο youtube γιάυτό το λέω.Το ένα έλεγε για μία ..μπουρνουζοπετσέτακαι το άλλο κατι σαν: αγαπουλα vafanculo,χωρίζουμε και πάρε και το πούλο ..καπώς ετσι τέλος πάντων..Τι να λέμε...
Εγώ δεν ξέρω ρε παιδιά από πότε υπάρχει αυτό το σύνθημα, στίχος, ότι είναι τέλος πάντων, άν όμως ισχύουν όσα λέει ο κύριος Μωραίτης τότε θα πρέπει να ντρέπεται η κυρία Βλαχογιάννη. Αφ υψηλού απο τη μία, και για την αλήθεια την κάναμε γαργάρα, όλα καλά.