Σκέπτομαι τους πολιτικούς μας. Το βασίλειο της μετριότητας.Είναι χαρακτηριστικό πως οι πιο προοδευτικοί ανάμεσά τους δεν βρίσκονται κανστο κοινοβούλιο...
Έχω ξαναγράψει εδώ πως (κατά τη γνώμη μου) ο πιοπροοδευτικός Έλληνας πολιτικός είναι ο Στέφανος Μάνος. Ανήσυχο, ανοιχτό,ορθολογικό και δημιουργικό μυαλό, πλήρωσε τα επίχειρα της ικανότητάς και τηςευφυΐας του.
Μετά από αυτόν θα έβαζα την Μαριέττα Γιαννάκου. Πολύ πριναπό την περιπέτεια της υγείας της (που την έκανε συμπαθή σε όλους) θαύμαζα την ορθοφροσύνη,το θάρρος και την εντιμότητά της. Ανάμεσα στους προσκυνημένους, δεν έκανεσυμβιβασμούς ούτε παραχωρήσεις. Μόνη από την Νέα Δημοκρατία δεν δέχθηκε ναυπογράψει το (επαίσχυντο) δημοψήφισμα για την κατάργηση των ανθρώπινωνδικαιωμάτων (δηλαδή για τις ταυτότητες). Αντιστάθηκε όσο μπόρεσε στηνεθνοκαπηλική θύελλα για το βιβλίο ιστορίας της Στ' Δημοτικού - το οποίο οδιάδοχός της κατάργησε (παράνομα - αγνοώντας όλα τα αρμόδια όργανα) σε μίαστιγμή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως, όταν θα γραφτεί η ιστορία αυτώντων χρόνων, η Μαριέττα Γιαννάκου θα καταγραφεί παρούσα στην πλευρά της προόδου.
Στην αντίθετη όχθη, πάλι εκτός κοινοβουλίου, βρίσκεται ομέγας αντιδραστικός. Ο οποίος μάλιστα αποτελεί επικίνδυνη παγίδα. Διότι είναινέος, με ανοιχτό και φρέσκο πρόσωπο και βλέποντάς τον θα έλεγε κανείς: «να ηανανέωση και το μέλλον».
Έτσι όμως και ανοίξει το στόμα του, ακούγεται το πιο μαύροπαρελθόν. Ο Αλέξης Τσίπρας (ναι, γι αυτόν πρόκειται) δηλώνει «θαυμαστής τηςσκέψης του Μάο». Θαυμάζει δηλαδή τον μεγαλύτερο χασάπη του εικοστού αιώνα, πουεξολόθρευσε περίπου σαράντα εκατομμύρια συμπατριώτες του, που με την«Πολιτιστική Επανάσταση» έφερε τον ανορθολογισμό στο αποκορύφωμά του και που δενπέτυχε τίποτα άλλο από καταπίεση, βία και όλεθρο.
(Πάντα απορούσα γιατί μαυροπινακίζουμε και λοιδορούμε τουςθαυμαστές του Χίτλερ και ανεχόμαστε - ή χειροκροτούμε - αυτούς που αποδέχονταιτον Μάο ή τον Στάλιν. Οι κόκκινες δολοφονίες ζυγίζουν λιγότερο;).
σχόλια