Μπεντζίνα ή θάνατος

Ξέρουμεπολλούς που ακόμα και νηστικοί μπορείνα μείνουν, να νηστέψουν κανένα τέρμινοτα σεξουαλικά, να μην ταξιδέψουν εκτόςΑθηνών, να μη δουν φίλους - αλλά το αμάξιαμάξι. Αν τους πεις, λόγω εκτάκτωνσυνθηκών, να μπουν σε λεωφορείο, είναισαν να γυρίζεις πίσω το ημερολόγιο καμιάτριακονταετία. Τα λαϊκά μέσα μεταφοράςείναι αποδεχτά, αλλά να νιώσουν«καθημερινοί», «μετανάστες»,«στριμωγμένοι», «άθλιοι»μεταξύ αθλίων; Κάλιο ο θάνατος, που λέεικαι το τραγούδι. Άρα οι εμπνευστές τηςπρόσφατης απεργίας των βυτιοφόρωνέκαναν διάνα. Αδειάζοντας τα ντεπόζιταΑθηναίων και μη, ουσιαστικά επέβαλανπραξικοπηματικό μπλακ άουτ στον μηχανισμότης νεοελληνικής εγωκεντρικότητας. Οπεριπατητής μέσα μας έχει πεθάνει προπολλού· ο επιβάτης, λεωφορείων καιμετρό, πνέει τα λοίσθια· η ανοχή τουάλλου, ειδικά του αλλοδαπού -καθότι σταλαϊκά μέσα μεταφοράς, ειδικά σταλεωφορεία, ακούγονται κατά κανόναβαλκάνια ιδιώματα- έχει μηδενιστεί γιαλόγους αυτοεκτίμησης. Τι να κάνουνλοιπόν; Γίνεται νυχτερινό κέντρο χωρίςουίσκυ; Κάτι πρόεδροι σωματείων, κάτιιθύνοντες από τα βάθη της επαρχίας, κάτιμεροκαματιάρηδες με λέγειν, γαύγισανμερικά φωνήεντα που δύσκολα θα ξεχαστούν.