ΑΕΚ, Ελλάδα μου…

Facebook Twitter
0

Γιατί; Δεν ξέρω. Το σπίτι, η οικογένεια, το περιβάλλον, ποδοσφαιρικά αδιάφορο. Καμία σχέση με Κωνσταντινούπολη. Η γειτονιά αριθμούσε μερικούς Ολυμπιακούς και Παναθηναϊκούς και έναν Απόλλωνα. Ήμουν, από ό,τι θυμάμαι, ο μόνος κιτρινόμαυρος. Ίσως μου άρεσε το χρώμα.

Ήταν Κατοχή. Μπάλα δεν είχαμε δει ποτέ - παίζαμε με λαστιχένια παιδικά τόπια, και, αφού χάθηκαν και αυτά, με... κάλτσες. Ναι, χιλιομπαλωμένες μάλλινες κάλτσες που δεν φοριούνταν πια, τις έραβαν οι μανάδες όλες μαζί και γίνονταν κάτι σαν μπάλα. Παίζαμε σε αλάνες - αλλά κυρίως στους δρόμους. Άδειοι ήταν, ζήτημα αν περνούσαν τρία αυτοκίνητα την ημέρα.

Ήμουν λοιπόν ΑΕΚ. Μη φανταστείτε φανέλες και κασκόλ - δεν υπήρχαν τότε τέτοια πράγματα. Τα χρώματα τα ξέραμε... θεωρητικά. Μαθαίναμε όμως τα ονόματα των ποδοσφαιριστών. Θεοί μου ήταν ο Ρίμπας (και μετά ο Δελαβίνιας, σπουδαίοι τερματοφύλακες), οι Μαρόπουλος, Μάγειρας, Τζανετής και αργότερα ο Σταματιάδης, ο μέγας Μίμης Παπαϊωάννου και ο εξίσου σημαντικός Νεστορίδης, ο μόνιμος Σεραφείδης... Αρκετούς από αυτούς τους χάρηκα στο γήπεδο. Σκληρό σαν τσιμέντο το καλοκαίρι και μαλακό σαν βούρκος τον χειμώνα.

Γιατί τώρα θυμήθηκα την ΑΕΚ και αυτά που έγραφα στο μπλογκ μου πριν 4 χρόνια; Μα γιατί την Κυριακή, παρακολουθώντας παράλληλα από τη ΝΕΤ το ματς Ολυμπιακός-ΑΕΚ για τα play off και από την ΕΤ1 τις ανακοινώσεις IMF + Eurogroup για τα μέτρα του νέου πακέτου, ένιωσα πόσο όμοιες ήταν οι ιστορίες ΑΕΚ και Ελλάδας. Και οι δύο είχαν ένδοξο παρελθόν. Και οι δύο είναι τώρα υπερχρεωμένες και χρεωκοπημένες. Και οι δύο οδηγήθηκαν στον όλεθρο από ανεύθυνες μέχρι εγκληματικές διοικήσεις που τις καταλήστευσαν. Και οι δύο φαλίρισαν διαχειριζόμενες αθλητικές εγκαταστάσεις: η μία έχτισε με δανεικά τα Ολυμπιακά Ακίνητα και η άλλη γκρέμισε (στα καλά καθούμενα!) το γήπεδό της στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Κι όταν οι ομάδες πέφτουν, δεν τις σέβεται ούτε η διαιτησία. Μας έπρηξε η Μέρκελ για το δάνειο. Κι αν τελικά μας κράτησε ο Τρισέ, ο διαιτητής Τριτσώνης μας έθαψε. Δεν μας έδωσε ένα καταφανές πέναλτι και μας ακύρωσε ένα εγκυρότατο γκολ...

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ