ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Ουτοπικό

Facebook Twitter
0

Για να δούμε αν θα γίνουν οι διαρθρωτικές αλλαγές και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Ήμουν νιος και γέρασα... Να πάψουν πια ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες, συμβολαιογράφοι, φαρμακοποιοί και λοιποί να είναι κράτος εν κράτει, τάξεις προνομιούχες με δικούς τους νόμους και κανόνες.

Μόνο μία σεισμική δόνηση με ρίχτερ Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου θα μπορούσε να φέρει τέτοιες αλλαγές και να υποχρεώσει τους Έλληνες πολιτικούς να ξεπεράσουν τον τρόμο του «πολιτικού κόστους». Που ακόμα και οι συνταγματάρχες της χούντας το φοβήθηκαν. (Μία από τις πρώτες εξαγγελίες τους ήταν η άρση της μονιμότητας των δημόσιων υπαλλήλων. Όμως ακόμα και τα τανκς έκαναν πίσω).

Αυτά για τον εκσυγχρονισμό και εξορθολογισμό της οικονομίας μας. Με την κοινωνία όμως τι θα γίνει; Πότε θα ξεπεραστούν τα μεσαιωνικά και εθνικιστικά κατάλοιπα - ιδεοληψίες, δεισιδαιμονίες και συντεχνίες; Από μια κυβέρνηση πραγματικά προοδευτική θα περίμενα τουλάχιστον αυτά:

  • να προχωρήσει στον χωρισμό κράτους και εκκλησίας (είναι δυνατόν να πληρώνουμε όλοι, πιστοί και άπιστοι, χριστιανοί και αλλόθρησκοι, τους ρασοφόρους;)
  • να καταργήσει το χουντικό αγγελιόσημο (είναι δυνατόν να επιβαρύνονται οι τιμές των προϊόντων και να πληρώνουν όλοι οι Έλληνες τις συντάξεις και την περίθαλψη των δημοσιογράφων;)
  • να επιτρέψει ιδιωτικά ΑΕΙ (τι ταμπού είναι αυτό με τη δήθεν δωρεάν μη παιδεία!)
  • να εφαρμόζει τους νόμους του κράτους π. χ. για το κάπνισμα, τον νόμο Γιαννάκου στα ΑΕΙ, την καύση των νεκρών
  • να υπάρξουν αξιολόγηση και αυστηρές κυρώσεις για τους δημόσιους υπαλλήλους
  • να αποκαταστήσει τη βάση του 10, ανεβάζοντάς τη μάλιστα στο 12!
  • να επαναφέρει στην ενεργό υπηρεσία τις δεκάδες χιλιάδες αποσπασμένους νοσηλευτές, καθηγητές και άλλους αργόμισθους
  • να συρρικνώσει τη Βουλή (150 βουλευτές - 200 υπάλληλοι)
  • να κατεδαφίσει όχι μόνο ένα κλειστό νυχτερινό κέντρο στην παραλιακή, αλλά και τις δεκάδες αυθαίρετες βιλάρες με ιδιωτική παραλία και προβλήτα από Βάρκιζα μέχρι Ανάβυσσο
  • να ξεπεράσει εθνικές φοβίες και φαντασιώσεις: Μακεδονικό, FIR Αθηνών, κ.λπ. και να τσεκουρώσει τις αμυντικές δαπάνες

Αλλά προβλέπω πως δεν θα ζήσω να δω πολλές τέτοιες αλλαγές. Όσο για την καύση των νεκρών - προοδεύσαμε. Καίμε ζωντανούς.

0

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ