«Παρά το τρομερό κρύο και την σχετική μας αργοπορία, τα καταφέραμε και φτάσαμε σχετικά στην ώρα μας στο ήδη γεμάτο Death Disco. Προσωπικότητες της βραδιάς οι πολυαγαπημένοι στο ελληνικό κοινό Frozen Autumn. Οι Ιταλοί synthpop-new wavers είναι ένα απ' τα μεγαλύτερα σχήματα του είδους ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του '90, κυκλοφορώντας ένα πολύ αξιόλογο ντεμπούτο το, "Pale Awakening", με έναν σταθερό, δομημένο ήχο να πατάει γερά στις ρίζες του coldwave και της σκοτεινής pop του ’80 και ένα τεράστιο fan club να τους παρακολουθεί έκτοτε μέσα στο πέρας των χρόνων. Είναι η τρίτη επίσκεψή τους στη χώρα μας και για μένα η δεύτερη φορά που είχα την ευκαιρία να τους απολαύσω.
Την συναυλία άνοιξαν οι επίσης Ιταλοί φίλοι τους ονόματι Hidden Place, μια μπάντα που ποτέ δεν έτυχε να τσεκάρω. Ο ήχος τους, καθώς και η σκηνική τους παρουσία, θα έλεγα πως θύμιζε αρκετά τους Kirlian Camera, μια μπάντα επίσης πολύ αγαπημένη στην Ελλάδα. Έπαιξαν ένα χαριτωμένο synthpop, με γυναικεία φωνητικά και το κοινό έδειξε να τους υποδέχεται αρκετά θερμά. Ένα τεταρτάκι μετά το τέλος του support, στη σκηνή βρίσκονταν ήδη οι Frozen Autumn. Ο λόγος, λοιπόν, για τον Diego και την Arianna, που βρίσκονταν σε εξαιρετική φόρμα. Είχαν πολύ καλό ήχο και έδειχναν αποφασισμένοι να μεταφέρουν ζωντανά με τον καλύτερο τρόπο τις σκοτεινές τους δημιουργίες για το ενθουσιώδες κοινό τους. Μπορεί ορισμένοι να απογοητεύτηκαν λιγάκι που δεν άκουσαν το "Dusk is like a dagger", το ίσως μεγαλύτερο hit τους στα dark nightclubs της Αθήνας, αλλά κομματάρες όπως "Is Everything Real?", "Polar Plateau", "This Time", "Silence is Talking" και το τόσο τέλειο "Radio Station" με τα αιθέρια φωνητικά της Arianna να μαγεύουν, νομίζω πως κέρδισαν όλους όσους ήμασταν εκεί.
Ήταν πραγματικά μια πολύ δυνατή βραδιά και χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να ανταλλάξω μερικές κουβέντες μαζί τους μετά το τέλος του live. Είναι πάντα όμορφο να βλέπει κανείς πως άνθρωποι με τόση επιτυχία στις πλάτες τους, καταφέρνουν να παραμένουν ταπεινοί, φιλικοί και προσγειωμένοι.
'Till the next time, λοιπόν».
