Τα στερνά και τα πρώτα

Facebook Twitter
0

Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με τον Μίκη Θεοδωράκη δεν έχει προηγούμενο στην ελληνική ιστορία - ίσως και την παγκόσμια. Ένας μεγάλος δημιουργός, στο τέλος μίας λαμπρής και ένδοξης σταδιοδρομίας, απολαμβάνει όλες τις τιμές που μπορεί να του δώσει η χώρα του - αλλά και όλη η υφήλιος. Δεν περνάει εβδομάδα, για να μην πω μέρα, που να μη γίνεται κάποια εκδήλωση. Βιβλία εκδίδονται, ταινίες γυρίζονται, λευκώματα, συναυλίες, τελετές, τίτλοι, παράσημα, ονοματοδοσίες.

Αυτό αναμφισβήτητα είναι καλό. Συνήθως οι τιμές έρχονται μετά θάνατον και αφορούν μόνο τους άλλους. Μεγάλοι μουσουργοί όπως ο Σκαλκώτας πέθαναν εντελώς άγνωστοι, με τα περισσότερα έργα τους ανεκτέλεστα (να μην αναφέρω τον υπερταλαντούχο Γιάννη Χρήστου, που χάθηκε νεότατος). Ακόμα και ο Μάνος Χατζιδάκις δεν πρόλαβε να απολαύσει την ευγνωμοσύνη του κοινού και του λαού. Ίσως, αν είχε ζήσει κι αυτός άλλα δεκαέξι χρόνια (ήταν συνομήλικοι με τον Μίκη) να είχε απολαύσει κάποιες τιμές, αν και, από ό,τι ξέρω, έμοιαζε μάλλον αλλεργικός σε ταρατατζούμ και παράτες.

Κι ενώ, λοιπόν, το έθνος τιμά τον Μίκη, ο Μίκης προσπαθεί να σώσει το έθνος. Ιδρύει τη «Σπίθα», κίνημα πατριωτικό και εθνοσωτήριο, και με μία διακήρυξη δώδεκα πυκνοτυπωμένων σελίδων εφημερίδας αναλύει τα προβλήματα και προτείνει λύσεις.

Δεν ξέρω πόσοι είχαν τον χρόνο και την υπομονή να διαβάσουν τη διακήρυξη. Από περιέργεια το έκανα - και ομολογώ πως ένιωσα άσκημα. Από σεβασμό στο όνομα, το έργο και την ιστορία του δεν θα ήθελα να σχολιάσω αυτά που γράφει. (Πρόσεξα ότι το ίδιο κάνουν και οι περισσότεροι πολιτικοί, επιστήμονες ή δημοσιογράφοι.) Μετά από πολλές παραληρηματικές σελίδες, προτείνει π. χ. τη διενέργεια δημοψηφίσματος για το αν θέλουμε ή όχι την τρόικα και το ΔΝΤ.

Αν θέλουμε; Κανείς δεν τους θέλει! Όμως, τι εναλλακτικές λύσεις έχουμε; Αυτές που προβάλλονται από τη «Σπίθα» είναι αδιέξοδες και επικίνδυνες, για να μην πω καταστροφικές. Δίνονται για να στηρίξουν μία ιδεοληψία - κι όχι μία οικονομία.

Έχουμε μία σοφή παροιμία που λέει: «Τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Εδώ δεν ισχύει. Κρίμα. Δεν υπάρχει κανείς εχέφρων δικός του ή φίλος να τον προστατέψει από τον εαυτό του;

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ