ΠΙΑΣΑΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ για οποιαδήποτε καλλιτεχνική δραστηριότητα: Wasted Youth. Όταν το ακούς, μηχανικά σε πιάνει να αναζητήσεις πού «ξοδεύονται» τα νιάτα των σύγχρονων Ελλήνων. Η πραγματική ιστορία της έκφρασης μπορεί να σου δώσει μια πρώτη ιδέα. Βερολίνο, το Τείχος έχει μόλις πέσει, το rave και η techno αποκτούν όλο και περισσότερους οπαδούς και τα ecstasy γίνονται πιο διάσημα και από τις βαυαρικές ασπιρίνες. Τότε, τα πουλέν της γερμανικής μηχανής ξημεροβραδιάζονταν σε στοές, υπόγες, καταλήψεις, σχολεία και σχολές, κάνοντας διαγωνισμό αϋπνίας και διέγερσης. Το clubbing, τα ναρκωτικά, η εξαλλοσύνη και (η μια ακόμα) σεξουαλική απελευθέρωση ελέω της μεγάλης «αγάπης» δίνει σε κάποιους την ιδέα να φτιάξουν αυτοκόλλητα, κονκάρδες, t-shirts, κούπες με την επιγραφή «Wasted Youth». Τα αστικά κέντρα γεμίζουν με τα αυτοκόλλητα κι έτσι άλλη μια underground κουλτούρα περνάει στον χώρο του mainstream.
ΕΧΟΥΜΕ ΑΠO ΤΟΥΣ «ΑΠΟ ΠΑΝΩ» στην πόλη μας; Φυσικά! Είτε το λες ξέσπασμα είτε ανία είτε απελπισία, οι new ravers ζουν ανάμεσά μας, είναι πιο ήσυχοι και «δεν βλέπουν κύκλους» αλλά προσπαθούν να εντάξουν στην καθημερινότητά τους την αδιάκοπη νυχτερινή σπατάλη. Ή και το αντίθετο. Δεν είναι, όμως, η wasted κυρίαρχη τάση. Η κάποια απενεχοποίηση των ναρκωτικών και η συρρίκνωση του massive clubbing έκαναν τα πράγματα πιο μετρημένα. Ή, καλύτερα, κρυμμένα. Έτσι, εντοπίζεις περισσότερο «ξόδεμα» σε άλλες δραστηριότητες παρά στους clubbers.
ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ οι αιώνιοι πολιτικοποιημένοι φοιτητές. Και δεν είναι μόνο στην Αριστερά. Στη σχολή μου υπήρχαν παιδιά που έγιναν άντρες και δεν έπαιρναν με τίποτα το ρημάδι το πτυχίο επειδή η παραταξιακή σταδιοδρομία ήταν (και είναι) σημαντικότερη από την επαγγελματική. Κοντά στα τριάντα, χωμένοι στα τραπεζάκια τους, να κάνουν τόσο βαρετό καμάκι όσο και οι μπροσούρες που μοιράζουν στους διερχόμενους. «Ξόδεμα» μπορεί να είναι και οι αιώνιοι σπουδαστές. Αναλώνονται σε δύο και τρία μεταπτυχιακά σε Ελλάδα και Ευρώπη και στο τέλος βολεύονται στη δουλειά του μπαμπά για ασφάλεια. Η εργασιακή ανασφάλεια του πρώτου πτυχίου έχει δημιουργήσει μια βιομηχανία άχρηστων μεταπτυχιακών που δεν έχουν στόχο την επιμόρφωση αλλά την ψυχολογική κάλυψη των νέων. Και το «μάθε τέχνη κι άσ' τηνε» το 'χουν πεθάνει εδώ και χρόνια.
«ΞΟΔΕΜΑ» ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΕΠ. Ή, καλύτερα, η προσμονή της πρόσληψης στο Δημόσιο. Προκαλεί παχύδερμες αντιλήψεις που προκαλούν στασιμότητα και συντήρηση. Ο ΓΑΠ μίλησε για νέα εθνική αφήγηση που έχει ως βάση τις καινοτόμες επιχειρήσεις, αλλά και ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται. Κακά τα ψέματα, παρά την κρίση, το Δημόσιο παραμένει ο μόνος ασφαλής εργασιακός προορισμός στη χώρα μας. Όσοι trendy σαλιγκοπαραγωγοί και να υπάρχουν, για την ώρα δεν μπορούν να διαμορφώσουν μια κατάσταση. Και οι πρωτοπόροι από το Δημόσιο περιμένουν.
«ΞΟΔΕΜΑ» ΕΙΝΑΙ ΤΟ ONLINE SOCIALIZING, το video gaming, οι πολιτικές νεολαίες, οι φραπέδες, το οπαδιλίκι, ο τζόγος και οι ερασιτεχνισμοί. Εδώ που τα λέμε, μπορούν να χαρακτηριστούν όλα. Και τίποτα μαζί. Όπως είπαμε στην αρχή είναι πιασάρικο θέμα. Ακόμα και για μια στήλη.
σχόλια