Τι είναι το MIN Association;
To ΜΙΝ Association είναι μία ομάδα τριών καλλιτεχνών του σύγχρονου εικαστικού κοσμήματος. Σχηματίστηκε στο Άμστερνταμ το 2009 από τις Maaike Ebbinge, Noemie Doge κι εμένα, την Ίριδα Τσαντέ, με σκοπό να μοιραζόμαστε τις ανησυχίες μας, να επικοινωνούμε για θέματα σχετικά με τη δουλειά μας και ν’ αναλαμβάνουμε δράσεις από κοινού.
Γνωριστήκατε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών Gerrit Rietveld του Άμστερνταμ. Τι ήταν αυτό που σας ένωσε;
Σπουδάζαμε ταυτόχρονα σ’ ένα μικρό και πολύ δυναμικό τμήμα της Ακαδημίας Gerrit Rietveld, το τμήμα του κοσμήματος, την εποχή που επικεφαλής του ήταν η Iris Eischenberg, μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του σύγχρονου εικαστικού κοσμήματος. Σμιλευτήκαμε παράλληλα σ’ ένα πολύ δημιουργικό περιβάλλον κι έτσι τώρα ο τρόπος που δουλεύουμε είναι παρεμφερής. Ταιριάζουμε και ιδιοσυγκρασιακά.
Έχει αποτελέσει εμπόδιο στην κοινή σας καλλιτεχνική δράση το γεγονός ότι είστε τρεις γυναίκες που ζείτε σε διαφορετικές χώρες;
Επί της ουσίας, περισσότερο μας έχει ενώσει παρά δυσκολέψει. Αυξάνει την ανάγκη μας να είμαστε σε επαφή, ενώ οι ατομικές εμπειρίες της καθεμιάς τρέφουν τη συλλογική μας ταυτότητα ως ομάδα. Επίσης, μετά από τόσα χρόνια ζωής στο Άμστερνταμ με την τόσο πολυπολιτισμική ταυτότητα, αντιλαμβανόμαστε πια την Ευρώπη ως έναν ενιαίο πολιτισμικό χώρο.
Μίλησέ μου για το B-side Festival που διοργανώσατε πέρσι στο Άμστερνταμ.
Ήταν ένα τετραήμερο εκθέσεων σε όλη την πόλη που στόχο είχε να παρακάμψει τις συνήθεις πλατφόρμες έκθεσης (γκαλερί, μουσεία κ.λπ.) και ν’ αναδείξει τη δυνατότητα εκθέσεων σε μέρη ασυνήθιστα, όπως σαλόνια σπιτιών, ποδήλατα, ατελιέ, βιτρίνες, καφέ κ.λπ.
Ποια είναι η διαφορά του εικαστικού κοσμήματος από το κόσμημα; Μπορεί να φορεθεί εξίσου;
Το κόσμημα στην παραδοσιακή του εκδοχή διακοσμεί ή αποτελεί φορέα εννοιών που απορρέουν από το συλλογικό φαντασιακό. Το εικαστικό κόσμημα επιχειρεί, χωρίς να αρνείται τα προηγούμενα, να καταργήσει τα συμβατικά όρια και τους περιορισμούς, να προκαλέσει και να διηγηθεί ιστορίες, άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε μ’ αιχμηρό τρόπο. Υπό αυτό το πρίσμα, επανεξετάζεται ακόμα και η σχέση του με το ίδιο το σώμα.
Χρησιμοποιείτε απρόβλεπτα υλικά, όπως χρωματιστά μολύβια, πατάτες, σαμπρέλες ποδηλάτων, μπάλες ποδοσφαίρου. Από πού προκύπτει αυτή η επιλογή;
Το υλικό έχει τουλάχιστον δύο διαστάσεις: την πρωτογενή, που αναφέρεται στη συμπεριφορά του υλικού ως ύλης, και τη συμβολική/ πολιτισμική, που αναφέρεται στην προσωπική ή συλλογική εμπειρία του καθενός μας σε σχέση με το υλικό. Εμείς επιλέγουμε υλικά που μας προκαλούν το ενδιαφέρον για έρευνα και στις δύο αυτές διαστάσεις.
σχόλια