[έργο της rachel whiteread]
ΕΓΙΝΑ ΜΑΡΤΥΡΑΣ (όπως και πολλοί άλλοι) ενός μακάβριου περιστατικού online. Ξέρετε, που όταν αλλάζει η μέρα μπορείς να δεις ποιοι έχουν γενέθλια. Οι τυπικοί χρήστες του facebook το έχουν σαν ιεροτελεστία: μπαίνουν στους «τοίχους» των φίλων τους και γράφουν, όχι απαραίτητα πρωτότυπες ή εγκάρδιες ευχές. Συνήθως διαβάζεις ένα «Χρόνια Πολλά» ή ένα «Ό,τι επιθυμείς στην αγκαλιά σου να το βρεις».
Κι αυτό γιατί, αν ήσουν πραγματικά φίλος με τους «φίλους» στο facebook που, κάπως υποκριτικά, θυμάσαι μια φορά τον χρόνο -επειδή σ’ το θυμίζει αυτόματα το ίδιο το facebook-, δεν θα τους έκανες poke, δεν θα τους έγραφες την ίδια κλισέ ευχή που γράφεις σε όλους κάθε βράδυ: θα τους έψαχνες να τους μιλήσεις.
Αν ήσουν πραγματικά φίλος κάποιου, πόσo μάλλον ενός σχεδόν δημόσιου προσώπου, θα γνώριζες ότι έχει πεθάνει πριν από μήνες. Ή όχι; Με το που χτύπησε το ρολόι μεσάνυχτα, ο «τοίχος» του λογοτέχνη Δημήτρη Λέντζη γέμισε ανατριχιαστικά χαρούμενες ευχές:
«XRONIA POLLA DHMHTRH ME UGEIA KAI AGAPH...», έγραψε κάποιος, αγνοώντας ότι στο παρατημένο του facebook ο λογοτέχνης δεν έμπαινε πια γιατί ήταν εδώ και μήνες νεκρός (στο θάνατό του είχαν αναφερθεί πολλά ΜΜΕ).
Διαβάζοντας τα εκατοντάδες ενθουσιώδη μηνύματα («Nα είσαι πάντα γερός...», «Χρόνια καλά κι ευτυχισμένα και να είναι όσο πολλά επιθυμείς!!!!!!!!!!!!», «Εκατόχρονος!!»), ένιωθα σαν να βλέπω παράσταση του Ιονέσκο. «ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΤΕ!!», του έγραφαν οι άνθρωποι, αγνοώντας όσους διευκρίνιζαν τα περί θανάτου του και ζητούσαν να σταματήσουν τα μηνύματα («Dimitris is dead. Please don't send any messages», «Ο Δημήτρης Λέντζης έχει πεθάνει κάτι μήνες τώρα. Και κάποιοι τού εύχονται χρόνια πολλά για τα γενέθλιά του. Η απόλυτη ξεφτίλα»).
Η τραγική ειρωνεία μεγάλωνε, καθώς περνούσε η ώρα, και κάποιοι έστελναν και αγγλόφωνα μηνύματα. «Hi Dmitris - wish you a wonderfully joyous peaceful and spirit raising birthday!» διάβαζα και σκεφτόμουν πόσο χαρούμενα και ειρηνικά ήταν τα φετινά του γενέθλια. «HAPPY B'DAY!!!!! AND JUST REMEMBER....YOU ‘LL NEVER BE YOUNGER THAN YOU ARE TODAY!!!!!!!» διάβαζα και σκεφτόμουν με θλίψη ότι ναι μεν δεν θα γινόταν ποτέ νεότερος, αλλά ούτε και μεγαλύτερος. «Και στα εκατό εύχομαι με υγεία!», έγραφε κάποιος. Πόση, πόση, πόση τραγική ειρωνεία μαζεμένη σε μια οθόνη.
Ανάμεσα στις ευχές, οι «φίλοι» τού έστελναν ζωγραφιές από τούρτες, μπαλόνια και αρκουδάκια - και τυποποιημένα «Χρόνια Πολλά» που πιθανότατα είχαν γράψει και σε εκατοντάδες άλλους ανθρώπους τον τελευταίο μήνα.
Δεν φταίνε, φυσικά, οι ταλαίπωροι ιντερνετικοί φίλοι του, που, πιθανότατα, ακόμα και τώρα δεν πήραν χαμπάρι τον θάνατό του (ίσως να του γράψουν και του χρόνου ευχές με τούρτες και αρκουδάκια. Και του παραχρόνου). Το περιστατικό, όμως, λέει πολλά για τις φιλίες στο facebook, για τις αντανακλαστικές αντιδράσεις μας και για την έλλειψη πραγματικού ενδιαφέροντος στις σχέσεις μας με άλλους. Εκτός, βέβαια, αν αυτοί είναι οι πραγματικοί μας -εξωιντερνετικoί- φίλοι. Ακόμα κι εκεί, όμως, οι λέξεις χάνουν μερικές φορές τη σημασία τους. «HAPPY BIRTHDAYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYY MY BEST FRIEND!» έγραψε κάποιος στον τοίχο του νεκρού λογοτέχνη.
«ΜY BEST FRIEND»; Σε μια εποχή που αγχώνεσαι να θυμηθείς και να επικοινωνήσεις με εκατοντάδες ή χιλιάδες φίλους, σε μια εποχή που οι κοινωνικές σχέσεις μπορούν να καταλήξουν σ’ ένα επιφανειακό πασάλειμμα βιαστικής επικοινωνίας (ή και επικοινωνίας με τους νεκρούς!), τι μπορεί πια να σημαίνει αυτή η φράση;
*Περισσότερα κάθε μέρα στα ΜΙΚΡΟΠΡΑΓΜΑΤΑ μου.
σχόλια