Μέχρι το 1897 οι αντιπολιτεύσεις και οι κυβερνήσεις σκοτωνόντουσαν μεταξύ τους χωρίς κανένα όριο. Προδότες αποκαλούσαν οι αντιπολιτεύσεις τους κυβερνώντες, που με τη σειρά τους έκαναν τα ίδια όταν περνούσαν στην αντιπολίτευση.
Τότε υπήρχε και το πρόβλημα της Κρήτης –που τότε δεν ήταν Ελλάδα-, όπου η Ελλάδα είχε στείλει τον στόλο αλλά και ελληνικό στρατό. Οι σύμμαχοι τον Φεβρουάριο του 1897 πρότειναν καθεστώς αυτονομίας και αποχώρηση των τουρκικών κι ελληνικών στρατευμάτων. Ενώ οι Τούρκοι είπαν ναι, η Ελλάδα, κυριευμένη από τις συνήθεις δημοκοπικές διακηρύξεις (πάντα τζάμπα μάγκες!), αρνήθηκε.
Έτσι έγινε ο πόλεμος του 1897 που κατέληξε σε εξευτελιστική, ταπεινωτική και ατιμωτική ήττα της Ελλάδας. Μετά την πανωλεθρία, η Ελλάδα έπρεπε να πληρώσει και αποζημιώσεις στην Τουρκία! Η οποία είχε φτάσει ακάθεκτη στη Λαμία (τρεχάτε ποδαράκια μου…) και αν δεν τη σταματούσε ο Τσάρος Νικόλαος, θα έφτανε στην Αθήνα.
Τότε ήρθε στην Ελλάδα ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος και για να καλυφθεί το δημόσιο χρέος κρατούσε όλα τα έσοδα της χώρας από τα μονοπώλια αλατιού, πετρελαίου και σπίρτων, τον φόρο κατανάλωσης καπνού, τα τέλη χαρτοσήμου και τους δασμούς του Τελωνείου Πειραιά.
Το 1909, με την επανάσταση στο Γουδί που κάλεσε τον Ελευθέριο Βενιζέλο από την Κρήτη, ανατράπηκαν τα πάντα. Ας σημειωθεί ότι η Κρήτη ήταν τότε αυτόνομη. Δηλαδή, καλέσαμε πρωθυπουργό από το εξωτερικό! Η Ελλάδα ανασυγκροτήθηκε και διπλασίασε την έκτασή της μετά την εξόρμηση του 1912-13, απελευθερώνοντας Ήπειρο, Μακεδονία και τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου.
Τα ίδια γεγονότα και το λάθος αποτέλεσμα των εκλογών του 1920, οπότε οι Ελληναράδες διώχνουν τον Βενιζέλο (δεν εκλέγεται ούτε βουλευτής!), οδηγούν σε νέα καταστροφή, τη Μικρασιατική. Αν μπορούσε κάποιος να κάνει μια πρόβλεψη για το μέλλον της Ελλάδας μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την έλευση 1.500.000 προσφύγων που εγκατέλειψαν τις εστίες τους έπειτα από 2.500 χρόνια και ήρθαν ρακένδυτοι, θα διέβλεπε τον άθλο της αποκατάστασης (φωνάξαμε πίσω τον Βενιζέλο…), όχι μόνο των προσφύγων αλλά και της Ελλάδας στο σύνολό της; Θα μπορούσε να φανταστεί ότι σε λιγότερο από δέκα χρόνια η Αθήνα θα είχε νερό -ένα
πρόβλημα που την ταλάνιζε από την αρχαιότητα -με το φράγμα του Μαραθώνα;
Όταν τελείωσε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, τα άλλα κράτη προσπαθούσαν να συνέλθουν. Όμως τα ελληνικά κόμματα συνέχισαν να σκοτώνονται. Έτσι ήρθε η καταστροφή του Εμφυλίου που ακολούθησε (τα ίδια και τα ίδια με τα κόμματα). Και, βέβαια, ήρθε το Σχέδιο Μάρσαλ και τη διοίκηση ουσιαστικά την έκαναν Αμερικανοί, οπότε ήρθε η ανάκαμψη.
Κάτι που καταδεικνύει ότι η Ελλάδα διαθέτει δυνάμεις (με εξωτερική βοήθεια από αυτούς που μας υποβλέπουν…) που, όταν δοθεί η αφορμή -δυστυχώς κάποια καταστροφή-, λειτουργούν θετικά.
Εμπρός, λοιπόν, συνέλληνες, να ορμήσουμε ακάθεκτοι προς τις κάλπες, ψηφίζοντας ηθοποιούς, ποδοσφαιριστές, αρσιβαρίστες,τραγουδιστές, ακοντιστές, μπασκετμπολίστες, προπονητές και όλο το υπόλοιπο τσίρκο, για μια νέα καταστροφή. Σύμφωνα με την ελληνική εμπειρία, την καταστροφή, μετά από δέκα χρόνια, ακολουθεί η ανασυγκρότηση!
Είναι η μόνη μας ελπίδα!
σχόλια