Σπύρος Παπαγεωργίου, Εκδότης του περιοδικού MBIKE

Τι ακριβώς ήταν η διάλεξη του Jan Gehl;

Ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους αρχιτέκτονες, ο Δανός Jan Gehl, μας μίλησε για το «Cities for People», τις αναπλάσεις πόλεων, όπως η Νέα Υόρκη, η Μελβούρνη, το Σίδνεϋ, το Λονδίνο και η Κοπεγχάγη με άξονα τον άνθρωπο.

Τι καινοτομίες εισήγαγε στην αρχιτεκτονική;

Ήταν ίσως ο πρώτος ο οποίος επεσήμανε πως οι πόλεις πρέπει να σχεδιάζονται από το επίπεδο του ματιού του ανθρώπου κι όχι από ψηλά, όπως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στις αρχιτεκτονικές μακέτες. Επεσήμανε τη σημασία του ανθρώπινου στοιχείου στον σχεδιασμό των πόλεων, εξηγώντας πως οι πόλεις πρέπει να είναι πόλεις για ανθρώπους και όχι για να τοποθετούνται κτίρια.

Ποιες είναι οι βασικές του αρχές ως προς τον σχεδιασμό των δημόσιων χώρων σε μια πόλη;

Ουσιαστικά, θεωρεί τους πεζούς, τα ποδήλατα και τη δημόσια συγκοινωνία παράγοντες ισορροπίας σε μια πόλη. Η χρήση των αυτοκινήτων πρέπει να είναι περιορισμένη και οι δρόμοι αλλά και οι ελεύθεροι χώροι να ανήκουν στους πολίτες. Πρακτικά, η «αρχιτεκτονική» του δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα νησιών των Κυκλάδων: μια ισορροπημένη συμβίωση ανθρώπων, αυτοκινήτων και εναλλακτικών μέσων μετακίνησης.

Τι εννοεί όταν μιλάει για «κοπεγχαγενοποίηση» και άλλων πόλεων;

Πριν από 30 περίπου χρόνια, η Κοπεγχάγη δεν απείχε από την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα στην Αθήνα. Ίσως, μάλιστα, ήταν χειρότερη. O δήμος και κάποιοι εμπνευσμένοι αρχιτέκτονες -ανάμεσά τους ο Jan Gehl- πρότειναν πως για να γίνει η πόλη πιο «ανθρώπινη», χρειαζόταν... ανθρώπους. Και οι άνθρωποι πρέπει να μετακινούνται. Και αυτό πρέπει να γίνεται με μέσα μαζικής μεταφοράς, με τα πόδια ή με ποδήλατα. Έτσι, κλέβοντας σταδιακά χώρο από το αυτοκίνητο, δημιουργήθηκε μια νέα πόλη. Αυτή την «κοπεγχαγενοποίηση» και των υπόλοιπων πόλεων, προσαρμοσμένη φυσικά στα μέτρα και τις ιδιαιτερότητες της καθεμιάς, προτείνει σήμερα.

Τι είπε για την Αθήνα; Είναι αισιόδοξος για το μέλλον της πόλης μας;

Το μεγάλο του πρότζεκτ αυτή την εποχή είναι η Μόσχα. Όταν, λοιπόν, ρωτήθηκε «Τι λέτε, υπάρχει ελπίδα για την Αθήνα;», απάντησε, «Μπροστά στη Μόσχα και τα προβλήματά της, η Αθήνα μου φαίνεται... παιχνίδι». Άρα, μάλλον αισιόδοξος ακούγεται. Αρκεί φυσικά κι εμείς ν’ αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι προς αυτή την κατεύθυνση.