25.1 Παρασκευή
Ετοιμάζω γλυκό να πάω για δώρο σε σπίτι φίλου που γιορτάζει. Χουρμάδες γεμιστούς με πάστα από φιστίκι Αιγίνης που θα τους βουτήξω (μέχρι τη μέση) σε σοκολάτα. Πρώτα φτιάχνω την πάστα από φιστίκι Αιγίνης. Στο πολυμίξερ αλέθω 200 γρ. φιστίκια Αιγίνης και 75 γρ. ασπρισμένα αμύγδαλα. Προσθέτω 180 γρ. ζάχαρη άχνη και συνεχίζω να αλέθω μέχρι να έχω ένα πολύ φίνο μείγμα που να μοιάζει με αλεύρι. Προσθέτω μια κουταλιά σούπας τζιν και άλλη μια ροδόνερο και τέλος το ασπράδι από ένα αυγό. Δεν το βάζω όλο μεμιάς. Λίγο-λίγο, μέχρι να απορροφηθεί και να διαπιστώσω πως η πάστα μου δεν χρειάζεται άλλο κι έχει τη σωστή υφή. Την αδειάζω στον πάγκο και τη ζυμώνω σε σχήμα λουκάνικου, για να μπορώ να τη χειρίζομαι καλύτερα. Χρειάζομαι περίπου 100 χουρμάδες γι' αυτήν τη δόση. Αν δεν θέλετε τόσο πολλούς, μπορείτε να φυλάξετε όση ζύμη περισσεύει στην κατάψυξη. Αφαιρώ προσεχτικά τα κουκούτσια από τους χουρμάδες και αρχίζω να τους γεμίζω με την πάστα που έφτιαξα. Θέλει προσοχή αυτή η δουλειά και παίρνει χρόνο. Ένα μεγάλο μέρος της γοητείας αυτού του γλυκού δεν είναι μόνο οι λιγωτικές του γεύσεις, που θυμίζουν τα καλοκαίρια στη Βηρυτό, είναι και η ομορφιά του. Οπότε, προσεχτικά πλάθω την πάστα και την τοποθετώ όμορφα στη σχισμή του χουρμά. Μόλις τελειώσω λιώνω σοκολάτα καλής ποιότητας και βουτώ τους χουρμάδες μέχρι τη μέση. Τους αφήνω να στεγνώσει η σοκολάτα και λίγο πριν φύγω για τη γιορτή του φίλου τούς στοιβάζω όμορφα όμορφα σε σχήμα πυραμίδας σε μια ωραία πιατέλα. Δεν θέλουν ψυγείο, αλλά δεν αντέχουν και τις πολλές ζέστες, οπότε έχετε τον νου σας. Στη Μέση Ανατολή έχω δει να γεμίζουν όχι μόνο χουρμάδες αλλά και βερίκοκα και σύκα παστά, και να τα διακοσμούν με αλεσμένη καραμέλα που γυαλίζει σαν κεχριμπάρι, λευκή σοκολάτα, ξηρούς καρπούς και άλλα στολίδια. Στο σπίτι του φίλου γίνεται ένα μίνι όργιο με τους χουρμάδες. Σκέφτομαι πως κάτι περισσότερο ξέρουν οι Άραβες όσον αφορά τις απολαύσεις του φαγητού. Τους σέβομαι απολύτως.
27.1 Κυριακή
Σήμερα που βάζει κρύο και ο ουρανός υπόσχεται βροχή εγώ θέλω να πάω βόλτα στην Ακρόπολη. Και πάω. Όταν είσαι μόνος σε μια πόλη, όπως εγώ σήμερα, τα πράγματα κινούνται κάπως αλλιώς. Μπορεί η Ακρόπολη να είναι κλειστή και τα παρακάλια τα δικά μου και δύο Σκανδιναβών να μην εισακούονται από τον τελείως αφιλόξενο φύλακα («σας παρακαλώ, κύριε, ζω δέκα χρόνια στην Αθήνα κι έχω να ανέβω εδώ από το 1985 που ήρθα πενταήμερη», «please, we came all the way from Oslo to see the Acropolis»), όμως όλος ο λόφος είναι ένα θαύμα. Κάνει κρύο, όλοι μου φαίνεται πως χαμογελούν. Διασχίζω το Θησείο και χαζεύω τον πράσινο λόφο που δεν κρατιέται να έρθει η άνοιξη ν' ανθίσει. Κάτι ζευγαράκια αγκαλιασμένα μέσα στο κρύο κοιτάνε τη θέα, δύο σκυλιά κυνηγιούνται ανάμεσα στις αρχαίες πέτρες. Στο Μοναστηράκι γίνεται χαμός, κόσμος, χρώματα, τσίκνα, άλλος κόσμος, και μέχρι να ξανανέβω προς τα πάνω αλλάζει και πάλι η οπτική μου. Κάτι τέτοιες στιγμές το μόνο που σκέφτομαι είναι το πόσο λατρεύω αυτή την πόλη. Σταματάω για κάστανα στο Σύνταγμα και χαζεύω τον ορίζοντα, εκεί που τελειώνει η πόλη κάτω από τους λόφους. Όμορφα! Σαν φωτογραφία ίνσταγκραμ αυτά που βλέπω. Θυμάμαι το περασμένο βράδυ και σκέφτομαι πως σε κανένα άλλο μέρος στον κόσμο οι άνθρωποι δεν γλεντάνε έτσι. Συναντώ την αδέσποτη Λέιντι έξω από τη Μεγάλη Βρετανία να ξαπλάρει στα μάρμαρα του πεντάστερου. Της κάνω νόημα και με ανεβάζει μέχρι την Ακαδημίας. Mετά με αποχαιρετά - χάρη μου έκανε το σκυλάκι. Τιμή μου που μου έκανε παρέα. Όλα καλά, σκέφτομαι. Όλα θα πάνε καλά. Σας φιλώ.
GOOD THINGS
3 προϊόντα που αγαπώ αυτή την περίοδο.
Maldon Sea Salt
Ξέρω, είναι ακριβό. Και οι λάτρεις των ελληνικών προϊόντων θα αρχίσουν την γκρίνια πως υπάρχει και το αλάτι Αμοργού, που είναι εξαιρετικό και όχι τόσο ακριβό κ.λπ. Οk, έχετε δίκιο, όμως αληθινά πιστεύω πως αυτό το αλάτι, που έρχεται από τις πολύ καθαρές, βραχώδεις ακτές ενός αγγλικού χωριού, δίνει μια πιο διακριτική γεύση στο φαγητό, λιγότερο «αλατένια» και ίσως να είναι απλώς η ιδέα μου τελικά, όμως έχω στ' αλήθεια κολλήσει. Και εδώ που τα λέμε, όσον αφορά το ακριβό, αν το αλάτι από την Αμοργό έχει πέντε ευρώ στα ντέλι με τα ελληνικά προϊόντα και αυτό έχει οχτώ, δεν είναι και τόσο μεγάλη η διαφορά.
Αφρός Ελιάς
Μου το έφερε τις γιορτές μια φίλη και κόλλησα. Είναι προϊόν της εταιρείας ΣΤΑΤΗΡ, που μας δίνει και το πολύ ωραίο πρωτόλαδο, ανάμεσα στα άλλα καλά προϊόντα με βάση την ελιά. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι είναι, πέραν του ότι είναι ένας αφράτος πολτός ελιάς που επιπλέει σε λάδι εξαιρετικής ποιότητας. Το τέλειο συστατικό για γρήγορο σνακ.
Πραλίνα φουντουκιού στις Γλυκές Αλχημείες
Πάνω στο κουτί έχει αυτοκόλλητο Valrhona, οπότε υποθέτω πως είναι προϊόν της συγκεκριμένης εταιρείας που απλώς έχουμε την τύχη να το βρίσκουμε στις Γλυκές Αλχημείες του Στέλιου Παρλιάρου. Εκτός από το ότι τρώγεται και μόνο του, είναι το πιο χρήσιμο υλικό, αν ασχολείστε με τη ζαχαροπλαστική. Βάλτε το σε κρεμ πατισερί και γεμίστε σουδάκια ή μεγάλα εκλέρ που θα τα καλύψετε με σοκολάτα καλής ποιότητας, στρώστε το σε μια σαρλότ σοκολάτας, φτιάξτε cookies γεμιστά με πραλίνα και πολλά ακόμα.
σχόλια