Σας εύχομαι να γίνετε
αυτό που νομίζετε
ότι είστε!
Σκληρό αλλά μεγαλειώδες!
Πόσα από τα θέλω σου πλησίασες; Τι σημαντικό, για τα δικά σου μέτρα, έκανες μέσα στο 2015; Είχαμε πράγματι 2015 ή μια ακόμα επανάληψη του 2014; Έκανες τους γύρω σου λίγο καλύτερους ή δεν παίρνεις τέτοια ρίσκα;
Ας μην επιμείνω να σκορπώ δηλητήριο σαν φαφούτα κόμπρα.
Ευτυχώς έρχονται οι ευχές να σου αναπτερώσουν το πεσμένο ηθικό αν και στην περίπτωση που είσαι αυτό που νομίζεις δεν έχεις ανάγκη καμία ευχή. Αλλά είσαι;
Ok. Δεν επιμένω. Όχι μόνο είσαι αλλά σε μια επίδειξη ανιδιοτελούς μεγαλείου βγαίνεις στην αντεπίθεση και εύχεσαι και στους άλλους τα πάντα-όλα.
Ρε που τα πουλάς αυτά;
Οι ευχές αποκοιμίζουν το δαιμόνιο και τους κάνουν να εγκαταλείπονται στα νήματα του μεταφυσικού. Είναι σαν αυτοσχέδιες προσευχές με αποδέκτη τα αυτιά τους, και μόνο. Αυτό σίγουρα το ξέρεις! Δεν είναι λίγο τραγικό να αρχίζουμε όλοι τα μαξιμαλιστικά - ΣΥΡΙΖΑικά ευχετήρια διαγγέλματα και τις περφεξιονιστικές προπόσεις, αν και παγιδευμένοι στα ίδια αόρατα, προσωπικά κλουβάκια, πολλές πρωτοχρονιές τώρα;
Eυχόμαστε τα πάντα στους άλλους με την ασφαλή βεβαιότητα ότι δεν θα πραγματοποιηθούν. Θα ευχόμασταν με την ίδια ευκολία αν ξέραμε ότι οι θετικές κατάρες ίσως πιάσουν και ο αποδέκτης της ευχής από το επόμενο κιόλας δευτερόλεπτο κινδυνεύει να έχει ό,τι ποθήσει, να πιάσει το τζόκερ και να ζήσει αιώνια;
Αν ο θεός μας ζητούσε φακελάκι 50 ευρώ για να κάνει πραγματικότητα την κάθε μας ευχή, πόσα 50ευρά θα σπαταλούσαμε υπέρ του υποτιθέμενου αποδέκτη;
Σε πιάσαν οι τσιγκουνιές βλέπω! Ψάχνεις τις τσέπες μετράς τα ψιλά σου και δεν βγαίνεις; Εσύ πριν υποσχόσουν τα πάντα και τώρα τσιγκουνεύεσαι 50 ευρώ; Οξύμωρο!
Αλλά να μου πεις γιατί να απαιτώ συνέπεια; Κανείς μας δεν έχει αντικειμενική αντίληψη του εαυτού του, πόσο μάλλον των ευσεβών του πόθων.
Υπάρχει έγκυρο ψυχολογικό τεστ, από αυτά που πουλάνε στα περίπτερα, στο οποίο ο κάθε ερωτώμενος καλείται, μεταξύ άλλων, να περιγράψει το πρώτο και κατόπιν το δεύτερο ζώο που του έρχεται στο μυαλό. Άπαντες, αφού πρώτα αναφέρουν το λιοντάρι, την τίγρη, τον αετό ή το άλογο κατόπιν επιλέγουν σκυλάκια, σκιουράκια, κουτσομούρες και πέστροφες.
Όχι, κοάλα είσαι η πρώτη που απαντάς.
Η επιλογή του πρώτου ζώου θα μπορούσε να ταυτιστεί με την ιδανική εκδοχή του εαυτού μας, με αυτό που αν δεν μας δέσμευαν οι φυσικοί περιορισμοί και τα πρέπει θα θέλαμε ή νομίζουμε, ατυχώς, ότι είμαστε. Είναι αυτό που δυνητικά ερωτευόμαστε αλλά που ποτέ το ταίρι μας δεν θα μπορέσει να αποδώσει σαν υπόσχεση, μετά το πέρας του πρώτου εξαμήνου.
Και αφού βγάλαμε την υποχρέωση επιλέγουμε, κατόπιν, για δεύτερη φορά κάτι πιο ρεαλιστικό. Αυτό που τελικά είμαστε.
Κακά τα ψέματα, το λες και αναγκαστική προσγείωση στο έδαφος του υποσυνείδητου.
Μη δυνάμενος, λοιπόν, να βρω πιο εύστοχη και διδακτική ευχή, πίνω και
σας εύχομαι να γίνετε
αυτό που νομίζετε
ότι είστε!
Και στα δικά μου. Χικ!
σχόλια