Το θυμάσαι εκείνο το κορίτσι; Ναι, εκείνο που είχες πρωτοσυναντήσει τότε, μετά την "Αλίκη στο Ναυτικό", όταν ονειρευόσουν πως κάποια μέρα θα πας κι εσύ στο χορό των αξιωματικών και θα γνωρίσεις εκείνον τον υπέροχο πρίγκηπα με τη λευκή στολή. Θα φοράς σίγουρα το κίτρινο φόρεμα της ταινίας και θα είσαι πραγματικά υπέροχη.Αιθέρια. Θα είναι η μοναδικότερη νύχτα της ζωής σου και θα γίνεις ευτυχισμένη.
Ήσουν 5 ή 7; Δεν έχει σημασία. Το ήξερες ότι θα γίνει, το γνώριζες καλά μέσα σου.Πάντα. Και στο φινάλε με το νυφικό και την αψίδα από τα σπαθιά έκανες την επίμαχη ερώτηση στη μάνα σου."Μαμά, παντρεύτηκαν στα αλήθεια;Ταιριάζουν τόσο μα τόσο πολύ!" Κι εκείνη κοφτά και κυνικά για να σε ξυπνήσει από το λήθαργο της Ιουλιέτας, την οποία θα γνώριζες πολύ αργότερα στα 14, σου απάντησε "ναι, αλλά χώρισαν" για να σου τσακίσει κάθε ελπίδα.
Το όνειρο κατέρρευσε! Το όνειρο κατέρρευσε; Όχι δα. Εσύ ήσουν, είσαι και θα είσαι πάντα η εξαίρεση στον κανόνα και θα τα καταφέρεις.Στην αρχή προσπάθησες, έλιωσες, έδωσες, δάκρυσες, κόπηκες, έκοψες, ακρωτηρίασες. Μετά απλά αποδέχθηκες. Μέχρι τον επόμενο χορό.
Η Σταχτοπούτα ήταν πραγματικά υπέροχη, αλλά εγώ πάντα αναρωτιόμουν για τις δύο "κακές", ξινές και άτυχες αδελφές της που δεν κέρδισαν τον πρίγκηπα. Τι να απέγιναν άραγε; Όπως και όλες οι άλλες υποψήφιες. Ευτύχησαν; Ατύχησαν; Έμειναν στο ράφι;
Ναι, γλυκιά μου τώρα το θυμάσαι εκείνο το κορίτσι; Ναι... το θυμάσαι! Όπως κι εγώ.
Εκείνη όμως τι πιστεύει για σένα τώρα; Έλα, μην κάνεις τάχα τη χαζή!
