Όταν άνθρωποι πέφτουν νεκροί από μαχαίρωμα τραμπούκων στα σπίτια των οποίων βρίσκονται φυλλάδια της Χρυσής Αυγής, όταν βίντεο καταγράφουν επιθέσεις με μαχαίρια στον ηλεκτρικό, όταν μια κυρία αποκαλεί «υπάνθρωπους» ανθρώπους που προφανώς θεωρεί κατώτερους της, όταν ο νεοναζισμός επιστρέφει δυναμικά στα σχολεία, όταν η νεοναζιστική μπότα ακούγεται καθημερινά στη Βουλή με όλες αυτές τις απαράδεκτες δηλώσεις και συμπεριφορές, όταν τραμπούκοι αναλαμβάνουν να κάνουν έλεγχο για να ξεβρομίσει ο τόπος σε νοσοκομεία με την βοήθεια της διοίκησης, όταν τους βλέπουμε σε φωτογραφίες δίπλα σε αστυνομικούς, όταν φωτογραφίζονται με φιλαράκια Γερμανούς νεοναζιστές, όταν ρίχνουν τον εμετό τους ακόμα και στους νεκρούς του Πολυτεχνείου, όταν συμβαίνουν όλα αυτά ο κύριος Λοβέρδος τη μόνη λέξη που βρήκε να χαρακτηρίσει αυτόν τον καρκίνο της κοινωνίας που εξαπλώνεται είναι «ακτιβισμός»;
Μπλέκοντας μάλιστα και τον ΣΥΡΙΖΑ στην απάντηση «που κάνει ένα άλλο είδος ακτιβισμού» τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Φαντάζομαι γνωρίζει ότι θα γίνει αναπαραγωγή των δηλώσεων του στα social media. Φαντάζομαι ότι γνωρίζει ότι τα λογοπαίγνια ο καθένας τα αντιλαμβάνεται ανάλογα με τα συμφέροντα του. Φαντάζομαι γνωρίζει ότι στρογγυλεύοντας τα πράγματα (πολύ σωστή η παρατήρηση της δημοσιογράφου)τους δίνει μια νέα δυναμική. Βρήκε που βρήκε την τρύπα η Χρυσή Αυγή στα μυαλά αρκετών ανθρώπων, ένας πολιτικός που θέλει την δημοκρατία αυτό που πρέπει να κάνει αυτή την στιγμή είναι να σκάψει περισσότερο αυτή την τρύπα;
Ο ίδιος είπε όταν ρωτήθηκε για το πώς αισθάνεται για την άνοδο της ΧΑ ότι «στην πολιτική δεν είμαστε για να αισθανόμαστε». Στην κοινωνία όμως είμαστε (και) για να αισθανόμαστε. Το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου λοιπόν αισθάνεται για την άνοδο της Χρυσής Αυγής θλίψη, θυμό, ντροπή, αηδία, φόβο, απόγνωση και τόσα άλλα συναισθήματα για τα οποία πιθανολογώ ότι οι πολιτικοί δεν δίνουν δεκάρα.
σχόλια