Ο πρωτοπόρος Ion (Γιάννης Παπαϊωάννου) έχει μεγάλη πορεία και στη δημοσιογραφία -τον αγάπησα απ' το 01!- και στη μουσική -τον αγάπησα απ' τους Raw.
Μαζί με τον φωτογράφο (και της Lifo) Freddie F. που ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι η φωνή του είναι, όντως, ό,τι πρέπει για τραγούδι, έφτιαξαν τους Mechanimal, που εμπλουτίστηκαν με τον κιθαρίστα Τάσο Νικογιάννη, ιδρυτικό μέλος των Make Believe.
Ο πρόσφατός τους δίσκος είναι ατμοσφαιρικός και εθιστικός.
Λίγο πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ τους και στην υπόλοιπη Ευρώπη (από την Rough Trade Distribution), οι Mechanimal έβγαλαν κι ένα καινούριο video clip, για το τραγούδι τους "Un / Mobility" το οποίο σκηνοθέτησε ο φωτογράφος Χρήστος Σαρρής και επιμελήθηκε καλλιτεχνικά ο Βασίλης Κοταράς.
δείτε το!
Λίγο πριν την πρώτη τους μεγάλη συναυλία για το 2013 στο Fuzz (Σάββατο 16/2/2013) μαζί με τους Victory Collapse, θέλησα να μάθω απ' τον Ion σχετικά με τα πράγματα που του αρέσουν.
Να τι μου είπε:
Αγαπημένο βιβλίο;
To Crash του J.G. Ballard
Aν υπάρχει κάτι που αμέσως με τράβηξε σ’ αυτό το μυθιστόρημα είναι o τρόπος που παίζει με την υπερβατική φαντασία: κάθε κεφάλαιο είναι οδυνηρό να το διαβάσεις, όλα στην πλοκή γίνονται όσο πιο άρρωστα μπορούν να γίνουν και βασικά αποκλίνουν, αποκλίνουν αρκετά ίσως για να χαρακτηριστεί όλη η ιστορία ως μια μεγάλη ανωμαλία. Και φυσικά συμφωνώ απόλυτα με την ιδέα ότι οι άνθρωποι μπορούν να είναι τόσο εξαρτημένοι από την τεχνολογία. Πάρτε το Walkman και μετά το iPod για παραδείγματα. Οι άνθρωποι άρχισαν να κλείνονται σε μια ακουστική απομόνωση, ακόμα και όταν βρίσκονταν σε δημόσιους χώρους. Ο Ballard ήταν ένα οραματιστής και είδε πίσω στο 1973 ότι όλη αυτή η τεχνολογική εξάρτηση πιθανόν να γίνει εγκληματική για το ανθρώπινο είδος. Και αυτό τον οδήγησε σε ένα τόσο συγκλονιστικό βιβλίο που ακόμα και οι πιο φιλελεύθεροι δυσκολεύονται να το χωνέψουν εύκολα.
Αγαπημένη ταινία;
Stalker του Ταρκόφσκι
Το ονειρικό μονοπλάνο στα θολά νερά είναι μια από τις πιο όμορφες σκηνές που μου έχει φανερώσει ο παγκόσμιος κινηματογράφος.
Αγαπημένος ηθοποιός;
Ο Gary Oldman σε όλες τις ταινίες του
Θεωρώ απλά την υποκριτική του πρώτη μεταξύ άλλων ίσων και κορυφαίων ηθοποιών.
Live;
Οι Kraftwerk στο Tribal Gathering το 1997
Ήταν οι headliners του Festival, οι οποίοι, χωρίς καινούργιο άλμπουμ, επέστρεφαν στη Βρετανία μετά από 5 χρόνια και ωστόσο κατάφεραν να ενώσουν σε ένα απέραντο λιβάδι του Λούτον όλες τις φυλές της techno σκηνής. Ακόμα θυμάμαι, τους χωρίς-ακόμα-ρομπότ-μάσκες Daft Punk, να τελειώνουν άρον άρον το σετ τους για να προλάβουν να δουν το show των Kraftwerk από την αρχή. Το BBC ήταν εκεί και μετέδιδε ζωντανά τη συναυλία σε όλη τη Βρετανία.
Δίσκος;
Roedelius: Jardin Au Fou
Με τον καιρό ξεπέρασε σε προσωπικά plays το Another Green World του Eno και κάπως έτσι παραμένει, μέχρι σήμερα, ο δίσκος που του έχω αφιερώσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μου.
Φωτογραφία;
Αν και όλη η σειρά φωτογραφιών του “Dream Street” project του W. Eugene Smith αποτελεί ένα τεράστιο σταθμό στην ιστορία της φωτογραφίας, ειδικά εκείνη που έδωσε το όνομά της σε όλη τη σειρά είναι μια εικόνα που την είχα κρεμάσει στον τοίχο δίπλα στο εφηβικό μου κρεβάτι.
Μέχρι σήμερα την λατρεύω.
Τηλεοπτική σειρά
The Big Bang Theory
Ο χαρακτήρας του Σέλντον είναι ό,τι πιο διασκεδαστικά όμορφο έχω δει στην τηλεόραση τα τελευταία χρόνια και θεωρώ ότι αυτή η σειρά είναι μια πολύ καλή (και πραγματική) απόδειξη για να καταλάβει κανείς ότι όλα όσα μας έχουν υποσχεθεί οι αναθεματισμένοι επιστήμονες για το κοντινό μέλλον είναι ένα μεγάλο (και μακρινό) όνειρο.
Έργο τέχνης;
Η Κραυγή, 1893 του Έντβαρντ Μούνκ
«Οι φίλοι μου προχώρησαν, κι εγώ έμεινα εκεί τρέμοντας από την αγωνία - κι ένιωσα ένα ατέλειωτο ουρλιαχτό να διαπερνά τη φύση.»
Αυτές είναι οι σημειώσεις του ζωγράφου στο ημερολόγιό του, λέξεις που κάπως σημάδεψαν το ξεκίνημα της καλλιτεχνικής μου πορείας πίσω στα 80’s.
=======================================
*Το Σάββατο 16/2:
**Το άλμπουμ των Mechanimal κυκλοφορεί σε διπλό δεκάιντσο βινύλιο, CD και digital download από την Inner Ear.
σχόλια