Κοιμόμουν κάθε βράδυ με έναν μυθομανή, συναισθηματικά ανάπηρο άνθρωπο;

Κοιμόμουν κάθε βράδυ με έναν μυθομανή, συναισθηματικά ανάπηρο άνθρωπο; Facebook Twitter
0

Τα μεγαλύτερα λάθη είναι αυτά που δεν κάναμε ακόμη. Στην περίπτωση όμως αυτή δεν ισχύει.

Κάθε σχέση ξεκινά και τελειώνει με σύγκρουση. Αυτή είναι η μαγεία. Τυχαία η πρώτη, συνειδητά η δεύτερη. Και στο μεσοδιάστημα, ο έρωτας;


Και όταν αντιληφθείς ότι ο άνθρωπος που σε διεκδίκησε όσο κανείς, που δήλωνε ερωτευμένος, δεν υπήρξε ποτέ; Ήταν απλά η εικόνα ενός ουτοπικού εαυτού που φτιάχτηκε μόνο για να εντυπωσιάσει στην αναπόφευκτη διαδικασία της σύγκρισης;


Ψέματα. Είναι η αποστροφή, η άρνηση αποδοχής της αλήθειας. Πρωταρχικά προς τον ίδιο μας τον εαυτό και δευτερευόντως προς τους άλλους. Όταν κάποιος σου λέει ψέματα για τον ίδιο του τον εαυτό, για όλα όσα είναι και για όλα όσα ζει;


Δύο μήνες. Το απόλυτο ψέμα. Φτιαγμένο περίτεχνα, με προσοχή στις λεπτομέρειες. Ψεύτικη οικογένεια, ψεύτικη δουλειά, ψεύτικες συνήθειες. Και φυσικά δηλώσεις έρωτα. Για να είναι πειστικός ο έρωτας πρέπει να συνοδεύεται και από τη δήλωση για πρώτη φορά.


Όμως όσο καλοστημένο και αν είναι ένα ψέμα ποτέ δεν ξεπερνά τη δύναμη της αμφιβολίας. Όταν άρχισα να τον ερωτεύομαι, άρχισα να φοβάμαι. Και ο φόβος είναι μια αέναη αμφισβήτηση. Η αλήθεια δεν λάμπει, δε θαμπώνει. Η αλήθεια πονάει και περιμένει καρτερικά να βρεις τη δύναμη να την ανακαλύψεις.


Το ψέμα είναι δειλία. Προφανώς για αυτόν τον λόγο δεν υπήρξε ποτέ απολογία. Κοφτό συγγνώμη για όλα, έχεις δίκιο ό,τι και αν πεις.


Ένα μήνα μετά βλέπω φωτογραφία του με άλλη. Άγνωστο το αν υπήρξε πριν, μετά ή ταυτόχρονα. Στο μέρος που ήθελε να πάμε, με τους ίδιους φίλους. Δηλώσεις έρωτα. Γελάω και δακρύζω. Ίσως η αναλαμπή ανάμεσα σε δύο κρότους. Της ελπίδας και της αλήθειας.


Όχι. Δε συναντηθήκαμε ούτε για μια στιγμή, δεν γνώρισα ποτέ αυτό που είναι. Ερωτεύτηκα έναν άνθρωπο που δημιουργήθηκε για αυτόν ακριβώς το λόγο. Και τώρα δημιούργησε ίσως έναν ακόμη, μέχρι να αποκαλυφθεί ξανά. Αν βέβαια προλάβει.


Δεν ξέρω αν κοιμόμουν κάθε βράδυ με έναν ψυχασθενή, ένα μυθομανή ή έναν συναισθηματικά ανάπηρο άνθρωπο. Ίσως ήταν μια μίξη.


Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα μάθω ποτέ ποιος ήταν ο άνθρωπος που γκρέμισε όλους τους φόβους μου με την εμπιστοσύνη που κέρδισε και έχτισε νέους και αδιαπέραστους με τα ψεύτικα τα λόγια, τα υπερβολικά και εκκωφαντικά.
Το ένστικτο. Πάντα ξέρει.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ