Η Ευρώπη κάνει στροφή στο προσφυγικό και μαθαίνει από την ανικανότητά της, χωρίς να είναι υποκριτική, εκτιμά στο editorial της η Le Monde, αναφερόμενη στη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής για το προσφυγικό.
«Με ρεαλισμό - μερικοί θα έλεγαν κυνισμό - η Ευρώπη μαθαίνει από την ανικανότητα της. Τουλάχιστον δεν είναι υποκριτική. Στην περίπτωση των προσφύγων, άλλαξε πορεία και ανοιχτά είπε ότι η νέα της πολιτική είναι να κλείσει η πόρτα και να ανατεθεί μέρος του ζητήματος στην Τουρκία, η οποία γίνεται ... Υψηλή Πύλη, με κάποιο τρόπο», σημειώνει ο συντάκτης, για τη φιλοσοφία της χθεσινής Συνόδου.
Επισημαίνει επίσης ότι πολλές λεπτομέρειες δεν έχουν καθοριστεί, ενώ οι διαφωνίες παραμένουν σε πολλά σημεία και θα χρειαστεί άλλη μία διήμερη Σύνοδος στις 17 και 18 Μαρτίου για να κλείσει η υπόθεση.
Η εφημερίδα τονίζει ότι με την έκρηξη της μετανάστευσης από την Ευρύτερη Μέση Ανατολή, «η ΕΕ εμφάνισε πρώτα το περίγραμμα μιας συλλογικής φιλοδοξίας να διανείμει τους πρόσφυγες που φτάνουν στην Ελλάδα και την Ιταλία βάσει ποσοστώσεων που αντικατοπτρίζουν τις δεξιότητες του κάθε κράτους μέλους. Η Ευρώπη έπρεπε να ανταποκριθεί συλλογικά στις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχει αντιμετωπίσει ποτέ. Μεγάλη δοκιμασία: να είναι πιστή στις ανθρωπιστικές δεσμεύσεις της, πολιτικά και νομικά. Υπό την ηγεσία της Άνγκελα Μέρκελ».
Αυτή, ήταν, κατά την εφημερίδα, η αρχική δέσμευση, όμως πλέον η Ευρώπη έχει διχαστεί, λόγω της εναντίωσης διαφόρων μελών της, ιδιαίτερα από τα ανατολικά της ηπείρου. Αντιμετωπίζει όμως, σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, και πολλές πρακτικές αλλά και πολιτικές δυσκολίες. Απέναντι στα δίκτυα των διακινητών η Ευρώπη αποτυγχάνει και αποσυντίθεται. Δεν μπορεί και δεν θέλει να αντιμετωπίσει το ζήτημα. Και εμφανίζεται πλέον να θέλει να σταματήσει, ή τουλάχιστον, να μειώσει αυτή τη μεγάλη μετανάστευση.
«Υπό την ηγεσία της Μέρκελ πάντα, η ΕΕ επιθυμεί τώρα να ξαναστείλει στην Τουρκία όλους τους μετανάστες που φθάνουν παράνομα στα ελληνικά νησιά. Η Ένωση θα αναλάβει τα έξοδα αυτού του «επαναπατρισμού» δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων. Η Άγκυρα έχει δεσμευθεί να τους πάρει πίσω και να τους διανείμει στους καταυλισμούς του ΟΗΕ, όπου μπορούν να υποβάλουν το αίτημά τους για χορήγηση πολιτικού ασύλου ή η οικονομική μετανάστευση, για τις χώρες της ΕΕ.
Αυτό το σπάσιμο των δικτύων διακίνησης, το σταμάτημα των προσφυγικών ροών με τους ανθρώπους να διατρέχουν και υψηλό κίνδυνο πνιγμού, θα ανακουφίσει την Ελλάδα που βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας. Η ΕΕ αντλεί διδάγματα από μια πραγματική κατάσταση: η βαλκανική οδός είναι αποκλεισμένη από τις μονομερείς αποφάσεις των εν λόγω χωρών. Πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα – η σκοπιμότητα και η νομιμότητα, μεταξύ άλλων.
Κανείς όμως δεν λέει ότι δεν πρέπει να προχωρήσει το εγχείρημα, παρότι η Τουρκία εμποδίζει με την πολιτική της τα ηθικά διδάγματα που προβάλει η Ε.Ε., π.χ. την ελευθερία του Τύπου.
Η Άγκυρα, εκμεταλλευόμενη την κατάσταση, θα έχει 6 δισεκατομμύρια σε βοήθεια, ένα πιο ευέλικτο καθεστώς στις θεωρήσεις βίζας, αλλά και τη συνέχιση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων».
Ο αρθρογράφος καταλήγει με την επισήμανση ότι το παράδοξο της ιστορίας είναι ότι η Τουρκία, την οποία η Μέρκελ δεν θέλει στην ΕΕ, όλο και περισσότερο συνδέεται με την επιβίωση της Ένωσης. Η λύση για την κρίση των προσφύγων δεν είναι πλέον να συμφωνήσουν 28, αλλά 28 + 1. Δηλαδή 29.
