Το μίσος των Ισλαμιστών για την Ευρώπη και το Δυτικό πολιτισμό μπορώ να το καταλάβω: Είναι καταρχάς θρησκευτικό, είναι για πολλούς το χρέος τους προς την δική τους πίστη, είναι το διαβατήριο για τον παράδεισο τους. Είναι όμως και πολιτικό, η Δύση έχει επέμβει σε διαφορετικές χρονικές στιγμές στα εδάφη τους και το έχει κάνει με διάφορους τρόπους άλλες φορές με λίγη και άλλες φορές με απροκάλυπτη βία. Είναι όμως πάνω απ' όλα πιστεύω μίσος πολιτισμικό. Η Δύση συμβολίζει ό,τι οι φονταμενταλιστές μισούν, την ισότητα –σε κάποιο έστω βαθμό- των γυναικών, την πρόοδο, την τεχνολογία, την τέχνη, την ελευθερία.
Και αυτό είναι ένα μίσος αντιφατικό και τελικά εξευτελιστικό για τους ίδιους. Εκατομμύρια συμπατριώτες τους, άνθρωποι με το ίδιο θρήσκευμα εγκαταλείπουν ή ονειρεύονται να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους για να ζήσουν στη μισητή Ευρώπη ή ακόμη και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Πολλές φορές εγκαταλείπουν τον τόπο που γεννήθηκαν κυνηγημένοι από τους ίδιους τους φανατικούς, όπως τα προσφυγικά ρεύματα που βλέπουμε σήμερα στην Ελλάδα, άλλες φορές απλώς για να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή που όσο και φανατικός να είναι κάποιος, δε μπορεί να μην βλέπει ότι αυτή μπορεί να την εξασφαλίσει καλύτερα στην Ολλανδία και όχι στο Πακιστάν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί είναι ένα υπερσύγχρονο ψυγείο πιο σημαντικό από το να εκτελείς το θέλημα του προφήτη;
Από όσους τα καταφέρουν να κάνουν αυτό το ταξίδι, ελάχιστοι θα καταφέρουν να αφομοιωθούν στη νέα τους πατρίδα, οι περισσότεροι θα παραμείνουν στο περιθώριο εισπράττοντας ένα κοινωνικό επίδομα, δε θα μπορέσουν ποτέ να διαχειριστούν τόση ελευθερία, όχι βέβαια αποκλειστικά με δική τους ευθύνη. Κάποιοι θα νιώσουν ευγνώμονες, άλλοι πάλι θα νοιώσουν περιθωριοποιημένοι και θα μισήσουν τη χώρα που τους υποδέχτηκε ξεχνώντας πώς ήταν η χώρα που τους έδιωξε. Από τα παιδιά που θα γεννηθούν, λίγα θα ενταχθούν, τα περισσότερα θα μπορούσαν να παίζουν στο προφητικό La Haine του Mathieu Kassovitz. Κάποια από αυτά, ελάχιστα, θα οπλιστούν με βόμβες και θα σκοτώσουν τυχαίους συμπολίτες τους που έτυχε να είναι στο βαγόνι του μετρό ή στην ουρά του check in του αεροδρομίου, μπορεί να είναι στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι, στο Λονδίνο. Πού βρέθηκε όμως τόσο τυφλό μίσος σε εικοσάχρονους πολίτες των Βρυξελλών, που τους έκανε να μην διστάσουν να ανατιναχθούν κι αυτοί μαζί με αθώους; Ποιος τους οργάνωσε, τους εξόπλισε, τους κατεύθυνε; Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά έγιναν γύρω από ένα τζαμί.
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω με τίποτε, είναι το μίσος Ευρωπαίων πολιτών που δεν έχουν σχέση με το Ισλάμ, που δεν έχουν καταγωγή από Αραβικές χώρες, πολύπαθες ή μη. Σήμερα έγινε ένα φρικτό τρομοκρατικό χτύπημα στην καρδιά της Ευρωπαϊκής ένωσης. Οι περισσότεροι στα social media, άρχισαν τα γραφικά Je Suis Bruxelles, άβαταρ με σημαίες του Βελγίου και άλλα που δεν είναι του γούστου μου αλλά τέλος πάντων αναμενόμενα. Άλλοι πάλι ανόητοι σύνδεσαν το προσφυγικό/μεταναστευτικό πρόβλημα με την τρομοκρατία αδυνατώντας να κατανοήσουν το προφανές, ότι οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες προσπαθούν να ξεφύγουν ακριβώς από τέτοιου είδους ή παρόμοια τρομοκρατία. Υπήρξαν όμως και κάποιοι –και αυτό είναι πια ένα pattern – σχεδόν χαιρέκακα επίχαιραν διότι η «Ευρώπη πλήρωσε για το κακό που έχει κάνει στους πρόσφυγες». Είναι οι ίδιοι που θεωρούν ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες ευθύνονται για τους πνιγμούς των προσφύγων στην προσπάθεια τους να περάσουν στη Λέσβο ή στη Χίο. Αυτοί που ούτε λίγο, ούτε πολύ, θεωρούν τους πρόσφυγες ηλίθιους που ρισκάρουν τη ζωή τους για να έρθουν στην κόλαση της Δύσης. Αυτοί που δηλώνουν άθεοι αλλά κόπτονται για τα θρησκευτικά δικαιώματα των Ισλαμιστών. Ποιοι είναι αυτοί και ποια νοητική αδυναμία τους κάνει ανίκανους να κατανοήσουν τα προφανή; Δεν μεγάλωσαν σε απολυταρχικά καθεστώτα καταπίεσης, δεν έμαθαν να μην σκέφτονται και να υπακούν το ιερό βιβλίο.
Η μόνη απάντηση που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι γι' αυτούς το ρόλο του Ισλάμ, τον έπαιξε ο λαϊκισμός. Μια ψυχική και νοητική χολέρα που δεν έχει τόσο τρανταχτά συμπτώματα όσο ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός αλλά είναι με πιο ύπουλο και υπόκωφο τρόπο, το ίδιο θανατηφόρα. Η βάση αυτής της αντίληψης είναι ότι ο καθένας μας είναι de facto αθώος, αλάνθαστος ακόμα και όταν τον εξαπατούν χαρτοκλέφτες με κοντομάνικα. Τότε ποιος φταίει για τα βάσανα του; Ποιος φταίει που δεν έχει αυτά που θεωρεί ότι δικαιωματικά του ανήκουν; Μα φυσικά οι άλλοι. Πάντα οι άλλοι.
Η κόλαση είναι φυσικά οι άλλοι, απλώς καμιά φορά οι ηλίθιοι είμαστε εμείς.
σχόλια