Τα δειλινά του μεσοκαλόκαιρου παρατηρούνται σε υψηλά γεωγραφικά πλάτη (κοντά στους πόλους) τα λεγόμενα φωτεινά νυχτερινά νέφη ή noctilucent clouds. Τα νέφη αυτά είναι τόσο σπάνια, όσο και εντυπωσιακά στην όψη. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν, καταμαρτυρούν τη μοναδική ομορφιά αυτού του σπάνιου φυσικού φαινομένου.
Για πρώτη φορά παρατηρήθηκαν το έτος 1885, μετά την ηφαιστειακή έκρηξη της νήσου Κροκατόα, στην Ινδονησία και έκτοτε παρατηρούνται όλο και πιο συχνά. Σχηματίζονται σε εξαιρετικά μεγάλο ύψος στην ατμόσφαιρα (76 έως 85 χιλιόμετρα) και αποτελούνται από παγοκρυστάλλους και μετεωρική σκόνη. Η σκόνη αυτή προέρχεται από μετέωρα που φλέγονται στην ατμόσφαιρα ή από ηφαιστειακές εκρήξεις - αν και το τελευταίο έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση. Το ύψος στο οποίο σχηματίζονται επιτρέπει τη θέαση τους για αρκετό χρονικό διάστημα μετά τη δύση του ηλίου - ακόμη κι όταν ο ουρανός είναι πλέον σκοτεινός και έναστρος!
Τα φωτεινά νυχτερινά νέφη, όπως σημειώθηκε πριν, κάνουν όλο και συχνότερα την εμφάνιση τους from the high above, κάτι που έχει προκαλέσει θαυμασμό αλλά και προβληματισμό στην επιστημονική κοινότητα. Ο σχηματισμός τους ενδέχεται -μεταξύ άλλων- να προκαλείται και από περίπλοκες χημικές αντιδράσεις του μεθανίου, ένα αέριο το οποίο συγκαταλέγεται ανάμεσα σε αυτά που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Μάλιστα, στις πολικές περιοχές, οι θάλασσες και τα εδαφή που κρύβονται κάτω απ' τις απέραντες εκτάσεις πάγου συνιστούν τις μεγαλύτερες φυσικές δεξαμενές μεθανίου. Επαγωγικά, εικάζεται πως το λιώσιμο των πάγων -το οποίο επιταχύνεται απ' το φαινόμενο του θερμοκηπίου- ίσως προκαλέσει την αμετάκλητη απελευθέρωση του μεθανίου στην ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα την περαιτέρω ενίσχυση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Ένας τέτοιος κύκλος θετικής ανατροφοδότησης θα μπορούσε να έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για το παγκόσμιο κλίμα.
Η ανησυχία αυτή έχει στρέψει την προσοχή των επιστημόνων στο σχηματισμό των φωτεινών νυχτερινών νεφών, οι οποίοι προσπαθούν να εξετάσουν πιθανή συσχέτιση της αυξημένη συχνότητας εμφάνισης τους με την ολοένα και αυξανόμενη απελευθέρωση μεθανίου στις πολικές περιοχές του πλανήτη μας. Για την εκπλήρωση αυτού του ερευνητικού σκοπού τέθηκε σε τροχιά ο δορυφόρος AIM (Aeronomy of Ice in the Mesosphere) το 2007, ο οποίος καταγράφει συστηματικά την εμφάνιση τους στο στρώμα της μεσόσφαιρας.
Είναι στενάχωρο πάντως το ενδεχόμενο ένα τόσο όμορφο φυσικό φαινόμενο να είναι ταυτόχρονα και προάγγελος μιας ραγδαίας κλιματικής αλλαγής.
Υ.Γ.: Πριν κινδυνολογήσουμε βέβαια ας περιμένουμε και την επιστημονική ετυμηγορία. Η μοντελοποίηση ενός περίπλοκου, "χαοτικού" [οικο]συστήματος και ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύουμε τα παρατηρούμενα φαινόμενα δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Τα βιαστικά συμπεράσματα συχνά αποδεικνύονται εσφαλμένα.
σχόλια