Την επόμενη εβδομάδα μπαίνουμε στο στούντιο με τον Νίκο Ξυδάκη και τους μουσικούς του. Ξεκινούν οι πρόβες για την παράσταση του στο αίθριο του Μεγάρου Μουσικής, στις 14 Σεπτεμβρίου, με τίτλο ''Βρέχει στην Εθνική οδό''. Μαζί μας δε θα είναι και οι σερβιτόροι, που λέει και το τραγούδι του post, αλλά οι νέοι μουσικοί που ανταποκρίθηκαν πρόθυμα και δημιουργικά στην πρόσκληση μας να ''πειράξουν'' κάποια κομμάτια του: Ο Γιώργης Χριστοδούλου, ο Ηλίας Βαμβακούσης και οι Pop Eye.
Οι Pop Eye θα είναι αυτοί που θα παρουσιάσουν για πρώτη φορά παλιότερο υλικό του Ξυδάκη σαν να το έγραφαν σήμερα οι ίδιοι και να του έδιναν το electro – pop στίγμα τους!
Το cover των Pop Eye στο ''Εστιατόριο που τρων τα συνεργεία'' του Νίκου Ξυδάκη και του Θοδωρή Γκόνη είναι ένα όμορφο δώρο τους στο blog τούτο και στους αναγνώστες του lifo.gr! Τους ευχαριστώ πολύ!
Ζήτησα και δυο λόγια, τόσο από τον Ξυδάκη για το ιστορικό background του τραγουδιού, όσο και από τους Pop Eye για το πώς το προσέγγισαν, έτσι, για να μην πάει...ξεροσφύρι το κομμάτι. Σας τα παραθέτω:
Εκείνη την περίοδο, το 1987, είχε ξεκινήσει μια επανάσταση από μένα εναντίον όλων των εταιρειών, ακόμη και στη Lyra, όπου ανήκα. Αποφάσισα έτσι να ηχογραφήσω μόνος μου, παράνομα, έναν ολόκληρο δίσκο. Οι ηχογραφήσεις θα γίνονταν στο σπίτι του καλού μου φίλου Κώστα Γουδή, ζωγράφου και φωτογράφου, στην Κυψέλη, ο οποίος θα έκανε και τον ηχολήπτη. Μετατρέψαμε ένα μικρό δωμάτιο σε κανονικό στούντιο, αγοράζοντας ένα οχτακάναλο Fostex.
Από εκείνο το δωμάτιο πέρασε η Ελευθερία Αρβανιτάκη, που τραγούδησε πρώτη φορά το ''Ερωτικό'' σε ποίηση Λαπαθιώτη, όπως και πολλοί ετερόκλητοι μουσικοί, που υποστήριξαν πολύ το εγχείρημα: Ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, άρτι αφιχθείς από το Λονδίνο τότε, στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Ross Daly με ότι πιο ''εξωτικό'' διέθετε, ο Πέτρος Ταμπούρης στο κανονάκι και στα πνευστά ο Ιάπωνας Κένζι Ίτο, μουσικός του θεάτρου La Mamma και τότε σύζυγος της ηθοποιού Θ. Μπαζάκα.
Κάποια στιγμή, όμως, εγώ φτάνω σε αδιέξοδο, καθώς δεν έβρισκα στίχους που να με ενδιαφέρουν ώστε να ολοκληρωθεί ο δίσκος. Ως δια μαγείας ένα απόγευμα εμφανίζεται ο πολύ φίλος μου, συχωρεμένος πλέον, σκηνοθέτης Χρήστος Βακαλόπουλος, πάντα ευαίσθητος απέναντι στο τραγούδι, προτείνοντας μου τα λόγια ενός νέου ηθοποιού, που τα είχε φέρει μαζί του. Ήταν του Θοδωρή Γκόνη!
Διαβάζω το ''Κοντά στη δόξα μια στιγμή'', που τελικά έδωσε και τον τίτλο στο δίσκο, το ''Ένα όχι'' και το ''Στα εστιατόρια που τρων τα συνεργεία''. Επί τόπου, μέσα σε μια - δυο ώρες, μελοποιώ τα ''Συνεργεία'' και το ''Ένα όχι'', εκπλήσσοντας πάνω απ' όλους τον ίδιο μου τον εαυτό με τον μελωδικό χαρακτήρα των ''Συνεργείων'', με την ψυχεδελίζουσα λαϊκότητα που τους προσέδωσε η κιθάρα του Καλαντζόπουλου και με το χιούμορ του στιχουργήματος.
Τώρα με την καινούργια ''ανάγνωση'' των Pop Eye, κατά κάποιο τρόπο αναδεικνύεται η διαχρονικότητα του και οι δυνατότητες που προσφέρει για ένα άκρως ενδιαφέρον πείραγμα - πείραμα. Τα παιδιά, πολύ ευρηματικά και ευφάνταστα, το ανανέωσαν και ηχητικά και ρυθμολογικά. Τους είμαι ευγνώμων!
Νίκος Ξυδάκης, Αθήνα 20 Αυγούστου 2013
Όταν μας προτάθηκε να διασκευάσουμε το "Στο εστιατόριο που τρων τα συνεργεία'', νιώσαμε κάτι παραπάνω από ενθουσιασμό. Μάλλον δεν το πιστεύαμε.
Πέρα από το θαυμασμό και σεβασμό που τρέφουμε για τον κύριο Ξυδάκη, τις συνθέσεις του οποίου θεωρούμε κομψοτεχνήματα μελωδίας και ρυθμού, η μουσική του έχει αποτελέσει αγαπημένο soundtrack σε πολλές προσωπικές μας ιστορίες.
Το συγκεκριμένο κομμάτι τυχαίνει να είναι και το προσωπικό αγαπημένο του κιθαρίστα μας, Μάρκου, μιας και φέρνει στο νου του παιδικές αναμνήσεις:
Πιτσιρικάς ακόμα, γύρω στο 1990, μπήκε στο σπίτι μια κασέτα με τίτλο: «Κοντά στη δόξα μια στιγμή». Τις απογευματινές ώρες, μετά το σχολείο, καθόμασταν με το μικρότερο αδερφό μου Γιάννη (drummer των Pop Eye) και την ακούγαμε. Είχα τότε αγοράσει και μια κιθάρα και ψευτοέπαιζα τους ρυθμούς με ακόρντα. Το κομμάτι αυτό μου είχε «κολλήσει» για το ακατανόητο, για μένα, τότε, νόημα των στίχων του: Τι σχέση έχουν τα συνεργεία τώρα με το εστιατόριο; Που και που στα μετέπειτα εφηβικά μου χρόνια, έβαζα την κασέτα για να ακούσω το συγκεκριμένο αλλόκοτο κομμάτι. Ποιος το περίμενε ότι θα είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά το συνθέτη του αλλά και να το διασκευάσουμε! Πρόσφατα ξεκίνησα επιχείρηση αναζήτησης της κασέτας σε παλιά μπαούλα και συρτάρια! Τη θέλω υπογεγραμμένη από το δημιουργό!
Pop Eye, Αθήνα 18 Αυγούστου 2013
