ΣΕΛΙΝ: ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ Υ

Το 1955, ο Σελίν, υπακούοντας στον εκδότη του Γκαστόν Γκαλιμάρ, που του ζητάει να κάνει κάτι για να αναγνωριστεί η ιδιοφυΐα του και να αυξηθούν οι πωλήσεις των βιβλίων του, δημοσιεύει τις φανταστικές Συνομιλίες με τον Καθηγητή Υ, όπου βρίσκει την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με τους πάντες: τους αναγνώστες, τους εκδότες, τους δημοσιογράφους, τις Ακαδημίες, τους ομότεχνούς του, τη νεολαία, τη μοντέρνα τέχνη και όλο το κιτς της μαζικής κουλτούρας. Όπως σημειώνει στον πρόλογο η μεταφράστρια Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου, «ο Σελίν ισχυρίζεται ότι δεν είναι παρά "ένας μικρός εφευρέτης, και μόνο ενός πολύ μικρού πράγματος". Και η εφεύρεσή του είναι η "συγκίνηση στον γραπτό λόγο": "ο γραπτός λόγος είχε στερέψει και τη συγκίνηση στον γραπτό λόγο την ξανάδωσα εγώ!... όπως σας το λέω! δεν είναι παίξε γέλασε, σας τ' ορκίζομαι! το κόλπο, η μαγεία, έτσι που ο κάθε μαλάκας να μπορεί σήμερα να σας συγκινήσει 'γραπτώς'!"». Σ' αυτό το μικρό αριστούργημα θηριώδους σαρκασμού, ο συγγραφέας του Ταξιδιού στην άκρη της νύχτας υπογράφει την ποιητική διαθήκη του.