Τρεις ταινίες σε ισάριθμα, συναπτά φεστιβάλ: Ο Τζέιμς Φράνκο ολοκληρώνει την κούρσα του ως σκηνοθέτης στα μεγάλα ραντεβού της Ευρώπης, και μετά το Βερολίνο και τις Κάννες, παρουσιάζει εδώ την τρίτη του κατά σειρά ταινία, το Child of God. Έχοντας επίσης πρωταγωνιστήσει σε δύο φετεινές, μεγάλες παραγωγές, δεν απόρησα όταν τον είδα τόσο νυσταλέο και βαρεμένο στη συνέντευξη Τύπου. Ο άνθρωπος τα έχει δώσει όλα, και νομίζω πως δικαιούται ένα διάλειμμα, όπως το δικαούμαστε κι εμείς- άσε που τον βλέπω κάθε φορά που πηγαίνω προς την πλατεία του Άγιου Μάρκου, καθώς μια τεράστια διαφήμιση του για μάρκα γυαλιών ηλίου δεσπόζει στο κανάλι.
Η ταινία βασίζεται σε μυθιστόρημα του Κόρμακ Μακάρθι. Είναι δύσπεπτη, δύσβατη και κυρίως αμήχανη. Όπως και με το Καθώς Ψυχορραγώ του Γουίλιαμ Φόκνερ, ο Φράνκο αναμετριέται με δυνατούς συγγραφείς και για να μην κ.ανει στραβοπάτημα, δεν προσθέτει τίποτε και δεν φαίνεται πουθενά ποιόν δρόμο επιλέγει. Προσέγγιση δεν υπάρχει. Απλώς το κείμενο, εικονοποιημένο. Οι αποτρόπαιοι χαρακτήρες δεν προκαλούν από μόνοι τους σεβασμό και ενδιαφέρον.
Αυτό το ξέρει ο Στίβεν Φρίαρς και, αντί να γυρίσει μια καταθλιπτική τραγωδία για τις τιμωρημένες ανήλικες μητέρες από τις καθολικές μοναχές τα όχι και τόσο παλιά χρόνια, όπως έκανε με Κεν Λοουτσικό τρόπο ο Πίτερ Μάλαν, πάλι εδώ στη Βενετία, ελάφρυνε με κοροϊδευτικό τόνο και ισορροπία χαρακτήρων, σε μια παρόμοια ιστορία, στο Φιλομένα. Η Τζούντι Ντεντς πάει για πολλά βραβεία, και η ταινία επευφημήθηκε ζεστά, με πολλά ενδιάμεσα χειροκροτήματα, στην πρώτη της προβολή στη Sala Perla. Στα χέρια του Χάρβεϊ Γουάϊνσταϊν, που αγόρασε τα δικαιώματα διανομής για 7 εκατομμύρια δολάρια, το πουσάρισμα θα πάει σύννεφο.
Το πρωί, ο Νίκολας Κέϊτζ διέσχιζε φουριόζος τη βεράντα του ξενοδοχείου Εξέλσιορ, αλλά δεν μπορούσε παρά να κάνει στάση και να υποβάλει τα σέβη διά χειραψίας και ανταλλαγής φιλοφρονημάτων, στον Γουάϊνσταϊν. Ο μόνος που δείχνει να αντιστέκεται στο ανελέητο κοντρόλ του παραγωγού είναι ο Τζορτζ Κλούνι, ο οποίος (μου είπε συνάδελφος που παραβρέθηκε στο πάρτι της πρεμιέρας) δέχθηκε πίεση για να παρευρεθεί στην παγκόσμια πρεμιέρα του August, Osage County στο Τορόντο. Ο Κλούνι, αν και συμπαραγωγός στην ταινία όπου πρωταγωνιστεί η Μέριλ Στριπ και η Τζούλια Ρόμπερτς, πρέπει να σφυγμομετρήσει τη δικής του σκηνοθεσίας ταινία Monuments Men στην Πασαντίνα στην παρθενική και κρίσιμη προβολή της, παρουσία κοινού. Ο Χάρβεϊ επέμεινε και ο Τζορτζ του γύρισε την πλάτη και αποχώρησε πραγματικά τσαντισμένος. Στα Όσκαρ θα χαριεντίζονται, βάζω και στοίχημα.
Αρκετά με το σινεμά, είπα να επισκεφθώ την Biennale για αλλαγή σκηνικού.
Πέρασα από την ελληνική εκκλησία που οι πονηροί Ενετοί επέβαλαν να χτιστεί γυρμένη (διότι πίστευαν οτι η ορθόδοξη πίστη δεν ήταν η ορθή) και εντυπωσιάστηκα από την ανεξάρτητη, αυτοβιογραφική έκθεση του Ai Weiwei με τα διοράματα και τη στεγνή, μινιμαλιστική καταδίκη του απολυταρχισμού.
Στην Arsenale, χάρηκα που είδα για πρώτη φορά από κοντά ένα ανηρτημένο κόμικ του Ρόμπερτ Κραμπ, γιατί θυμήθηκα πόσο μου είχε αρέσει το τρομερό ντοκιμαντέρ του Τέρι Σουίγκοφ για τη ζωή του φευγάτου καρτουνίστα.
Από τα περίπτερα, πρωτότυπη, με θεατρικά στοιχεία, αν και προφανή συμβολισμό, ήταν η πρόταση των Ρώσων, με τα νομίσματα που έπεφταν από μια ντουζιέρα και ξαναμαζεύονταν με κουβαδάκια.
Τα χιλιάδες μικροαντικείμενα της Sara Sze στο αμερικάνικο περίπτερο, ομολογώ οτι δεν τα κατάλαβα.
Η ελληνική συμμετοχή του εικαστικού Στέφανου Τζιβόπουλου, με θέμα την λειτουργία του χρήματος μέσα από διαφορετικά οικονομικά συστήματα, ήταν επίκαιρη αλλά αγέλαστη, σκοτεινή και ψυχρή.
Πίσω στο φεστιβάλ, αύριο έχουμε, μια καθαρόαιμη ελληνική συμμετοχή στο διαγωνιστικό, με το Miss Violence του Αλέξανδρου Αβρανά, και μια από σπόντα, με το Kill Your Darlings του Τζον Κροκίδας, με τον Ντάνιελ Ράντκλιφ. Θα τα πούμε αναλυτικά.
σχόλια