Χθες κατά την προσαγωγή του Νίκου Μιχαλολιάκου στη ΓΑΔΑ οι πρώτες που έσπευσαν να του συμπαρασταθούν ήτανε η σύζυγος του και βουλευτίνα της Χρυσής Αυγής, Ελένη Ζαρούλια, καθώς και η μοναχοκόρη τους, Ουρανία.
Η μεν Ουρανία αγκάλιασε και φίλησε τον σιδηροδέσμιο μπαμπά της και λίγο αργότερα δήλωσε στις τηλεοπτικές κάμερες ''περήφανη'' γι' αυτόν, τον διωκόμενο ιδεολόγο.
Η δε Ζαρούλια έκανε κάτι πολύ πιο ''συγκινητικό'' από επικοινωνιακής άποψης: Προσπάθησε να εμψυχώσει τον άντρα της, φωνάζοντας του επί λέξει ''Αγάπη μου, τους ξεφτίλισες''!
Η εν υπνώσει ελληνική κοινωνία και το εκλογικό εκείνο σώμα που έβαλε τη ναζιστική συμμορία στο Κοινοβούλιο έως και θα δάκρυσε με το δράμα που ζούσε τη συγκεκριμένη στιγμή η οικογένεια Μιχαλολιάκου. Μια οικογένεια που για κλάσματα δευτερολέπτου έμοιασε να απομακρύνεται από τα κηρύγματα μίσους και το όλον εφιαλτικό background της.
Μια οικογένεια ικανή να κάνει άλλες οικογένειες να ταυτιστούν μαζί της: Η μάνα με σπορ ντύσιμο, δυναμική, δραστήρια, πάντα στο πλάι του συζύγου της σαν πρωταγωνίστρια αμερικανικής σαπουνόπερας. Η κόρη πάλι ένα παχύσαρκο κορίτσι, όπως παχύσαρκα είναι τα Ελληνόπουλα στην πλειοψηφία τους συγκριτικά με τα υπόλοιπα παιδιά της Ευρώπης. Σαν βλέπεις την Ουρανία δεν πάει σε καμία περίπτωση ο νους σου στη διαβόητη Άρεια Φυλή, που ευαγγελίζονται οι ρατσιστές γονείς της. Μια νεαρή μέση Ελληνοπούλα βλέπεις, έτοιμη να βαυκαλιστεί κι αυτή με την πρώτη ευκαιρία μπροστά στον τηλεοπτικό φακό. Όσο για τον πατέρα, τον Φύρερ - όπως μάθαμε ότι ονομαζόταν από τους ομοϊδεάτες του - θα μπορούσε να είναι και καφετζής, ψήστης σε επαρχιακή ταβέρνα, ακόμη και οδηγός νταλίκας.
''Αγάπη μου'' αποκάλεσε η Ελένη τον Νίκο! Τι είδους ''αγάπη'' να νιώθει μέσα της αυτή η γυναίκα που ευχόταν από το βήμα του Κοινοβουλίου να βιαστούν όλοι οι ''υπάνθρωποι'' οι Πακιστανοί;
Η ''Αγάπη'' για τη Ζαρούλια έχει διπλή υπόσταση. Απ' τη μια ως μέσο βίας και ιδιοποίησης της προσωπικότητας του άλλου, όταν ο εξουσιαστής υποχρεώνει τον εξουσιαζόμενο να έρθει σε ερωτική επαφή μαζί του. Και τότε η ερωτική πράξη γίνεται είδος βιασμού, με στόχο τον εξευτελισμό του άλλου, απαλοίφοντας τις πιθανότητες για μελλοντικές διεκδικήσεις κατά το χριστιανικό πρότυπο ''Η δε γυνή να φοβάται τον άνδρα''.
Φωνάζοντας δημόσια ''Αγάπη μου'' στο σύζυγο της, η Ζαρούλια επιχείρησε να μας δείξει πως οι δυο τους είναι δεμένοι με στοργή και συναίνεση, εκφραστές ενός έρωτα φθοροποιού για την κοινωνική ιεραρχία που έχουν στο κεφάλι τους.
Κατά βάθος αυτό που τρέμουν οι φασίστες είναι η βία που τους τρέφει και τους κινητοποιεί. Όταν φυσικά ασκηθεί πάνω τους. Γι' αυτό και οι δυο αυτές λέξεις, ''Αγάπη μου'', στην πραγματικότητα ακούστηκαν εξαιρετικά επικίνδυνες για τα θεμέλια του ναζιστικού τους οικοδομήματος. Υπό άλλες συνθήκες η τιμωρία της ''υπόδουλης'' μάνας, συζύγου και γυναίκας θα ήταν παραδειγματική: θάνατος επί τόπου, ακαριαίος.
Όταν οι απάνθρωποι βασανιστές ψυχών και σωμάτων ενώνονται κάτω απ' τον κοινό ουρανό του πόνου και της στέρησης υπό το φόβο επίσης του τέλους της κυριαρχίας τους. Όταν περνούν πια στο δεύτερο και τελικό στάδιο που δεν είναι πλέον η καταστολή όλων των άλλων, αλλά η δική τους συνειδητή εξολόθρευση.
Αυτό το ''Αγάπη μου, τους ξεφτίλισες'' της Ζαρούλια με παρέπεμψε στη sequence πλήρους αμφισημίας που τερματίζει την παζολινική ανατριχιαστική αλληγορία ''Σαλό ή 120 μέρες στα Σόδομα''! Η γενοκτονία έχει συντελεστεί και δύο νεαροί στρατιώτες του φασιστικού καθεστώτος χορεύουν ένα χαλαρό jazzy ταγκό - δείγμα εφησυχασμού, αρχή μιας καινούργιας σχέσης συντροφικότητας, που τόσο θα φοβόνταν οι ίδιοι ως αλλοτινοί κυρίαρχοι του παιχνιδιού.
Μάλιστα αν υπολογίσει κανείς ότι η εν λόγω καινούργια συντροφικότητα θα χτιστεί ενδεχομένως με τον έναν έξω και τον άλλο μέσα απ' τα κάγκελα της φυλακής, ίσως η Ζαρούλια να έπρεπε να πει ''Αγάπη μου, μας πήραν πρέφα'' ή, σωστότερα, ''Αγάπη μου, ξεφτιλιστήκαμε''. Και τότε δεν θα υπήρχε καμία διάθεση για ψυχαναλυτικές και σινεφιλικές αναφορές από την πλευρά κανενός.
