Φαϊ καλοσυνάτο

Γιατο Tirbuson δεν πρόκειται ναγράψω πολλά - εκτός από το φαγητό του.Δεν προσφέρεται ένα εστιατόριο δέκαημερών για λεκτικές ακροβασίες. Άλλωστεδεν έχει ιστορίες ακόμη να πει. Ολόφρεσκοείναι, λίγο off Broadway,στο κατέβασμα της Ιεράς Οδού, κάνειςδεξιά στην Κωνσταντινουπόλεως καιφτάνεις σε ένα βιτρινάτο, συγκρατημέναμοντέρνο χώρο. Θα πω απλά δυο πράγματαγια τον ιδιοκτήτη, τον Γιάννη Μάργαρη.Γνωρίστε τον. Από το βλέμμα του, και στηνπορεία από τα λόγια που ίσως ανταλλάξετε,θα καταλάβετε πως αυτό το παιδί από τονΠειραιά το έχουν μεγαλώσει ωραίοιάνθρωποι. Ο πατέρας του, πρώην ηλεκτρολόγος,νυν ιδιοκτήτης επί 13 χρόνια τουμεζεδοπωλείου Τα Κεράσματα στον Πειραιά,και η μητέρα του, καθηγήτρια μπαλέτουκαι συγγραφέας. Δυο άνθρωποι με καθαρά,λαμπερά και χαμογελαστά πρόσωπα. ΟΓιάννης δεν έμαθε να αφηγείται, έμαθεόμως να ακούει, να συγκεντρώνει, ναεπεξεργάζεται και να περιποιείται. Καιόταν παίρνεις αγάπη, δίνεις. Αυτός μαζίμε το μάγειρά του (έτσι θέλει να τον λέωκαι με έναν Μανιάτη δεν παίζεις) ΓιώργοΣτρατηγάκο, έναν παθιασμένο με τημαγειρική τύπο, δείχνουν να γουστάρουναυτό που κάνουν και το βγάζουν στα πιάτα.

Τοκαλωσόρισμα σε εμάς ήταν μια ποικιλίαούζου. Όχι αυτές οι τσίπικες, με προϊόντααπό κονσέρβες και βάζα, αλλά μια πιατελίτσαμε μερακλίδικα ξιδάτα μεζεδάκια.Χταποδάκι, γαύρο μαρινάτο, μακεδονίτικησαλάτα με τουρσιά, ελιές, λεπτοκομμένεςφέτες ντομάτας και αγγουριού, πιπεριέςχρωματιστές, όλα με ελαιόλαδο, σκορδάκικαι μπόλικο ξίδι. Παράλληλα με τα ποτήριατου νοτιοαφρικάνικου Rieslingπου άνοιξα ερχόντουσαν -και έφευγαν- ταπιάτα. Φάβα Σαντορινιά παντρεμένη μεντομάτα (όχι, δεν πήγαν Άμστερνταμ)έπαιρναν το λουτρό τους σε ένα μείγμα-ακούστε τι μηχανεύτηκαν οι άνθρωποι-από ελαιόλαδο και πολτοποιημένη ρίζααπό σχοινόπρασσο. Βελούδινη και γλυκιάγεύση, με λίγο λεμόνι για οξύτητα, ήτανγια χειροκρότημα. Από πίσω η κριθαροκουλούραΚρήτης, αγορασμένη από πειραιώτικοφούρνο, τραγανή και αρκετά αυθεντική,με τη στάκα και την τριμμένη της ντομάτα,τραγανή και η ολόφρεσκη πράσινη σαλάταμε κόλιανδρο, μαρούλι, κόκκινη καιπράσινη λόλα και βινεγκρέτ πορτοκαλιού.Για το τέλος των πρώτων άφησα τα δυοα-π-ό-λ-υ-τ-α hit. Οι τέλειεςτηγανιτές πατάτες, κυπριακές παρακαλώ,οι οποίες, αφού πλυθούν καλά, βράζονταιγια 5-6 λεπτά, κόβονται τετραγωνάκια,τηγανίζονται. Εκεί σταματάει και η επίτης Γης πορεία τους. Γιατί έφαγα σχεδόνδυο πιάτα μόνος μου. Ντροπή, θα μου πεις.Σας προκαλώ να τις δοκιμάσετε να σπάνεσαν μικροί, χρυσοκαφέ λουκουμάδες στοστόμα σας, με τη λεπτή κρουστή επιφάνειανα αποκαλύπτει μια βελουδένια σάρκα.Άξιος συναγωνιστής, τα ντολμαδάκια τηςΔέσποινας. Η θεία του Γιάννη, που λέτε,πρέπει να είναι ένας άνθρωπος γεμάτοςαγάπη. Γιατί πώς αλλιώς θα εξηγούσατετο γεγονός πως αφαιρεί τα «νεύρα»από τα αμπελόφυλλα -ένα προς ένα(!)- καιτα φτιάχνει μικρά, σαν Κασιώτικα,πεντανόστιμα ντολμαδάκια. Στα κύρια ομπαρδουνιώτικος κόκορας ήρθε μυρωδάτος,ζουμερός και αψύς μέσα στην κόκκινησαλτσούλα του, έχοντας για προκλητικέςκοκότες μικρά κρεμμύδια, με τη σφέλα(τυρί είναι, μανιάτικο μάλιστα) κολλημένηπάνω τους. Προκλητικά αυθεντικός. Δενέχει νόημα να συνεχίσω την αρίθμηση τωνυπόλοιπων πιάτων και των γλυκών. Τατελευταία άλλωστε είναι υπό μελέτη καιαναπροσαρμογή. Στράγγισα το Rieslingκαι σηκώθηκα να φύγω. Εισέπραξα γιακαληνύχτα τις πιο ειλικρινείς, γεμάτεςγλυκύτητα και ευγνωμοσύνη καληνύχτεςτων τελευταίων ετών. Μπορούν καλοίάνθρωποι να μη σε ταΐσουν και καλά;