Η Ντένια Παναγάκη που διοργανώνει την έκθεση STOPandSTARE στην Gallery @ Sarri 12 (με 7 καλλιτέχνες που ζωγραφίζουν και στο δρόμο και είναι από τους πιο αναγνωρίσιμους) είναι φωτογράφος και ασχολείται με την τέχνη από τότε που θυμάται. «Μπήκα στην streetart σκηνή πριν από τρία χρόνια», λέει «και από τότε συμμετέχω, όσο μπορώ, για να γίνονται όμορφα πράγματα στην πόλη μας. Μέσα από αυτό το χώρο έχω κάνει πολλούς καλούς φίλους και πιστεύω ότι είναι μια δυνατή παγκόσμια κοινότητα. Θα ήθελα να μπορούσα να ζωγραφίζω, αλλά είναι κάτι που ίσως είναι καλύτερα να κάνουν κάποιοι άλλοι...Έχω εκθέσει την δουλειά μου στο Λονδίνο και στην Ελλάδα. Συνεχίζω να ασχολούμαι με τις φωτογραφίες μου και να τις εκθέτω και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που μπορώ και διοργανώνω εκθέσεις με καλλιτέχνες που εκτιμώ!»
Πες μου μερικά πράγματα για την έκθεση, τι ακριβώς έχει; Με τι κριτήρια επέλεξες τους καλλιτέχνες;
Η έκθεση είναι βασισμένη στην ταινία «Midnight Cowboy» και συνδέει τον περιθωριακό τρόπο ζωής των πρωταγωνιστών και την αναζήτησή τους για μια καλύτερη ζωή με τον τρόπο ζωής των καλλιτεχνών που δρουν και στον δρόμο. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον αυτό τον παραλληλισμό, γιατί η ταινία είναι γυρισμένη την δεκαετία του ’60 και βλέπουμε ότι όσο κι αν αλλάζουν οι καιροί, οι άνθρωποι δεν σταματούν να αναζητούν κάτι καλύτερο, κάτι ομορφότερο και δεν σταματούν να φτιάχνου δικούς τους κανόνες προσαρμοσμένους στα μέτρα τους. Όλοι οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση δρουν χρόνια στο χώρο του γκράφιτι, είναι πλέον αναγνωρίσιμοι, και πιστεύω ότι όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά γράφει τη δική του ιστορία. Τα έργα τους πάντα ξεχωρίζουν και προκαλούν το ενδιαφέρον των θεατών, αλλά και συχνά θέμα συζήτησης.
Έχουν θέση τα έργα των καλλιτεχνών του δρόμου μέσα σε έναν κλειστό χώρο;
Όλοι οι καλλιτέχνες είναι και καλλιτέχνες του δρόμου, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να εκφράζονται και με άλλα μέσα! Άλλωστε, ο καμβάς είναι κάτι που έχει διάρκεια και επειδή τα έργα στο δρόμο είναι προσωρινά, αφού ποτέ κανείς δεν ξέρει πότε θα σβηστούν ή πατηθούν από επάνω, είναι λογικό να υπάρχει και η ανάγκη να περάσει η τέχνη του δρόμου και στις γκαλερί.
Πώς βλέπεις την streetart αυτή τη στιγμή; Γιατί έχει ενδιαφέρον;
Δεν θα ήθελα να συνδέσω σε καμία περίπτωση την έκθεση με την κρίση, αλλά είναι γεγονός ότι η πόλη μας και η ζωή μας ομορφαίνει όταν οι τοίχοι που προσπερνάμε είναι λίγο πιο χρωματιστοί! Επιπλέον, συχνά η streetart σκηνή ασχολείται με την πολιτική και την επικαιρότητα, οπότε τώρα πιο πολύ από ποτέ οι τοίχοι γίνονται ενδιαφέροντες και επίκαιροι! Δεν είναι τυχαίο που καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο έρχονται και βάφουν στην Ελλάδα!
CacaoRocks
Με τι έργο συμμετέχεις στην έκθεση;
Συμμετέχω με 5 καινούρια έργα σε καμβά, που έχουν σχέση με αυτά που κάνω τον τελευταίο καιρό στον δρόμο και μια εγκατάσταση. Είναι σεξουαλικά και χιουμοριστικά. Μου αρέσει να την ψάχνω και να κάνω κάτι διαφορετικό κάθε φορά. Βαριέμαι τις μανιέρες, μπορεί να μην καταλάβετε πια είναι τα δικά μου.
Πόσο αλλιώτικο είναι να βλέπεις ένα έργο σου μέσα σε έναν κλειστό χώρο από ό,τι στο δρόμο;
Δεν έχει καμία σχέση. Στο δρόμο κάτι μπορεί να είναι αδιάφορο ενώ σε ένα κλειστό χώρο να έχει μια τελείως διαφορετική αύρα. Πάντως, σίγουρα ακόμα προτιμώ να δημιουργώ στον δρόμο, αν και τα έργα σε καμβά έχουν μεγαλύτερη ζωή.
Πώς την βλέπεις την streetart στους δρόμους της Αθήνας;
Έχω να ταξιδέψω πολύ καιρό, πέρα από την Κύπρο που ήμουν φαντάρος, και δεν ξέρω τι παίζει στις άλλες μεγαλουπόλεις. Αλλά η Αθήνα, σκίζει. Έχουμε πολλούς καλούς graffiti και streetartists, με πολλές δυνατότητες. Έχουμε μεγάλη ελευθερία στο βάψιμο και δεν μας κυνηγάνε πια. Αυτό που μας λείπει είναι λίγο θάρρος και φαντασία για να το πάμε αλλού. Περιμένουμε από τους φορείς να μας παραχωρήσουν κανένα μεγάλο τοίχο για να κάνουμε μια εντυπωσιακή τοιχογραφία, γαμώ τις φάσεις είναι και αυτό, αλλά δεν είναι μόνο αυτό η streetart, μπορούμε να κάνουμε μικρά και φρέσκα πράγματα με λίγο κόστος και κόπο, προκαλώντας πολύ περισσότερο τον θεατή.
Πολλοί θεωρούν τα έργα σε συγκεκριμένα σημεία της πόλης «βρομιά», τι έχεις να πεις γι’ αυτό;
Βρoμιά είναι τα αυτοκίνητα, η πρέζα, και τα μυαλά τους. Οι πόλεις οι ίδιες είναι η μεγαλύτερη βρωμιά. Αν κάποιος θεωρεί πως το γκράφιτι είναι πρόβλημα, έχει ψυχολογικά. Σοβαρά, ο κόσμος πεινάει, οι πολιτικοί μας γαμάνε καθημερινά και κάποιοι θέλουν η πόλη μας να μοιάζει με τα Ιλίσια πεδία. Μπορεί να πει κάποιος σαν επιχείρημα πως απωθούν τον τουρισμό, που είναι ένα πολύ καλό εισόδημα για την χώρα μας, αλλά δεν είναι αλήθεια. Οι τουρίστες γουστάρουν την streetart και φεύγουν από δω με τις κάρτες μνήμης τους γεμάτες φωτογραφίες από ''βρώμικους τοίχους''.
Έχει αλλάξει η στάση του κόσμου και οι αντιδράσεις απέναντι στα έργα στο δρόμο σε σχέση με τότε που ξεκίνησες να βάφεις;
Νομίζω πως ναι. Όταν ήμουν έφηβος στην Κέρκυρα φώναζαν την αστυνομία μόνο και μόνο όταν άκουγαν τον ήχο από την μπίλια του σπρέι.
Με ποια κριτήρια διαλέγεις το σημείο που θα βάψεις; Σε ποιο κτίριο δεν θα έβαφες με τίποτα;
Αν μου αρέσει η επιφάνεια και ο περίγυρος το βάφω, προτιμώ τα μέρη που τα βλέπει περισσότερος κόσμος αλλά και βρόμικα μέρη που τα βλέπουν λίγοι. Δεν θα έβαφα ποτέ πάνω σε αρχαία μνημεία, αλλά μπορεί να έκανα κάτι προσωρινό σαν εγκατάσταση.
Και σε ποιο θα ήθελες πολύ να βάψεις αλλά δεν μπορείς;
Την πρόσοψη του Χίλτον με τον Όπιουμ και το παιδικό μου δωμάτιο.
Πόσο σημαντική είναι η αλληλεγγύη και η συνεργασία ανάμεσα στους καλλιτέχνες; Ισχύει εδώ;
H αλληλεγγύη είναι πολύ σημαντική στην φάση που βρίσκεται η χώρα μας, αλλά και όχι μόνο. Είναι ένας τρόπος για να τα βγάλουμε πέρα. Σ’ αυτή την έκθεση θα συνεργαστούμε όλοι μαζί, όσοι συμμετέχουμε, για να δημιουργήσουμε ένα έργο σε καμβά που θα δημοπρατηθεί έτσι ώστε να δώσουμε τα έσοδα στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού που παρέχει βοήθεια σε ανασφάλιστους.
Η εποχή ευνοεί όντως την streetart και κάνει τους καλλιτέχνες πιο δημιουργικούς (με ποιον τρόπο);
Οι περισσότεροι είμαστε άνεργοι και με δυσκολία αγοράζουμε μπογιές για να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε. Σίγουρα έχουμε πολύ ελεύθερο χρόνο και πολλά ζητήματα να θίξουμε. Οι δυσκολίες σε κάνουν πιο δημιουργικό, αλλά πρέπει να υπάρχει και ελπίδα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου έργο στους δρόμους της Αθήνας;
Πρόσφατα έκανα μια τοιχογραφία στην οδό Ευριπίδου, έξω απ’ το ξενοδοχείο Ευριπίδης. Αυτό το σχέδιο απεικονίζει την γέννηση του Πήγασου απ’ το κεφάλι της Μέδουσας όταν το έκοψε ο Περσέας. Απεικονίζετε και σε ένα αέτωμα του 6ου αιώνα π.Χ. που φυλάσσεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Κέρκυρας, από ’κει μου έσκασε η ιδέα, αλλά το σχέδιο το έκανα όταν ήμουν φαντάρος. Το βάρεσα και tattoo στο πόδι μου στην Κύπρο, λιποθύμησα απ’ τον πόνο. Mετ το έκανα σε καμβά και τώρα το έχωσα και σε τοιχάκι και το γουστάρω πολύ. Ήταν σαν να ολοκληρώθηκε η ιστορία του.
Είναι πολιτική πράξη η street art;
Τα πάντα είναι πολιτική πράξη, ακόμα και η αδράνεια. Κάποιοι βέβαια προσπαθούν να κάνουν προπαγάνδα με μέσον το streetart. Εγώ απλά θέλω να προκαλέσω συναισθήματα και να αμφισβητώ.
Ποιο είναι το πιο περίεργο περιστατικό που σου έχει συμβεί στο δρόμο και θα μπορούσες να μοιραστείς;
Μια φορά μου έκλεψαν την τσάντα την ώρα που έβαφα και μετά από λίγο μου την επέστρεψαν, γιατί το μόνο που είχε μέσα ήταν μπογιές. Στην συνέχεια μου ζήτησαν να φωτογραφηθώ μαζί τους και μου προσέφεραν φούντα. Αυτή είναι η Αθήνα. Στον δρόμο έχω γνωρίσει πολύ κόσμο που δεν θα γνώριζα αλλιώς, έχω μάθει πολλά, έχω ερωτευτεί, έχω κρυώσει, δεν ξέρω τι να πω. Θα μπορούσα να γράψω ένα ολόκληρο βιβλίο με ιστορίες του δρόμου.
Με ποιον τρόπο θα σύστηνες τον εαυτό σου αν σε ρωτούσαν ποιος είσαι από αυτούς πού φτιάχνουν έργα στο δρόμο;
Είμαι αυτός που γράφει το σύνθημα cacaorocks, αλλά κάνω και διάφορα άλλα χρωματιστά σχέδια που μοιάζουν με παγωτό σε καλοκαιρινό περίπατο.
Υiakou
Με τι έργο συμμετέχεις στην έκθεση;
Αποφάσισα να εκθέσω κάποιες ηλιαχτίδες σε αντανακλάσεις χρωμάτων
Πόσο αλλιώτικο είναι να βλέπεις ένα έργο σου μέσα σε έναν κλειστό χώρο από ό,τι στο δρόμο;
Είναι σαν να βλέπεις μια γυναίκα με ρούχα και χωρίς…
Πώς την βλέπεις την streetart στους δρόμους της Αθήνας;
Emotional & stylish
Πολλοί θεωρούν τα έργα σε συγκεκριμένα σημεία της πόλης «βρομιά», τι έχεις να πεις γι’ αυτό;
Kαι η καντίνα που πάω τα βράδια και κολακεύω τα γαστρικά μου υγρά “βρόμικο” είναι, δεν άκουσα κανέναν να παραπονιέται για τα 5 λεπτά ουρά!
Έχει αλλάξει η στάση του κόσμου και οι αντιδράσεις απέναντι στα έργα στο δρόμο σε σχέση με τότε που ξεκίνησες να βάφεις;
Ε, όχι. Σπάνια τους βλέπω ξαπλωμένους, λιποθυμίες και τέτοια. Συνήθως κλασικά, φωτογραφική στο χέρι, iphone, όρθιοι γενικά με τα χέρια σε κάμψη.
Με ποια κριτήρια διαλέγεις το σημείο που θα βάψεις;
Βασίζομαι στην λατινική έκφραση.. "quod sedente picta, et quod commota copulando..."/
Και σε ποιο θα ήθελες πολύ να βάψεις;
Βουλή! (εσωτερικά. Έχω βρει κάτι σποτάκια!)
Πόσο σημαντική είναι η αλληλεγγύη και η συνεργασία ανάμεσα στους καλλιτέχνες; Ισχύει εδώ;
Πρέσβης της σύμπνοιας πλέον για τους ανθρώπους είναι το ποτό, συμβολισμός της συνεργασίας η γνωριμία και η καλλιτεχνική φύση η προσπάθεια! Η θεμελιώδης, ζωηρή, σπουδαία αγάπη του αποτελέσματος όπως και της εξέλιξης φέρει σε ανώτερα επίπεδα τη υποσυνείδητη κατάσταση των δημιουργών, με αποτέλεσμα την αρετή και αγάπη της προόδου.
Η εποχή ευνοεί όντως την streetart και κάνει τους καλλιτέχνες πιο δημιουργικούς;
Προσωπικά, αν εννοείς τον χειμώνα, ίσως… Αν εννοείς την κρίση, όχι!.. Εγώ πάντοτε ερωτεύομαι!
Ποιο είναι το αγαπημένο σου έργο στους δρόμους της Αθήνας;
Το “βασανίζομαι” εξ ελικοπτέρου κατά την στάση διαμαρτυρίας λαών έξω από την βουλή.
Είναι πολιτική πράξη η streetart;
Πράξη στάση 69, στάσης του έρωτα – ανάποδα!
Ποιο είναι το πιο περίεργο περιστατικό που σου έχει συμβεί στο δρόμο και θα μπορούσες να μοιραστείς;
Εμένα όλα normal μου φαίνονται!
Scar
Με τι έργο συμμετέχεις στην έκθεση;
Στην έκθεση συμμετέχω με έργα ζωγραφισμένα πάνω σε καμβά, με σπρέι και ακρυλικά, που απεικονίζουν την αιχμαλωσία της ζωής μέσα στη πόλη. Η τεχνική είναι εμπνευσμένη από τον αυθορμητισμό, τόσο των υλικών όσο και της ελευθερίας της δημιουργίας της τέχνης του δρόμου.
Πόσο αλλιώτικο είναι να βλέπεις ένα έργο σου μέσα σε έναν κλειστό χώρο από ό,τι στο δρόμο;
Με τα έργα μου προσπαθώ να φέρω τα έξω μέσα.
Πώς την βλέπεις την street art στους δρόμους της Αθήνας;
Το κέντρο της Αθήνας είναι ένα από τα πιο πολυβαμμένα κέντρα της Ευρώπης που μπορεί κάποιος να δει ένα τεράστιο φάσμα δημιουργίας και έκφρασης από tags, throw ups, graffiti και street art μέχρι πολιτικά και ποδοσφαιρικά συνθήματα. Προσωπικά αυτό το είδος έκφρασης πάντα με ενθουσίαζε.
Πολλοί θεωρούν τα έργα σε συγκεκριμένα σημεία της πόλης «βρομιά», τι έχεις να πεις γι’ αυτό;
Υπάρχουν «καθαρά» και «βρόμικα» έργα; Η αισθητική άποψη είναι υποκειμενική.
Έχει αλλάξει η στάση του κόσμου και οι αντιδράσεις απέναντι στα έργα στο δρόμο σε σχέση με τότε που ξεκίνησες να βάφεις;
Γενικά είναι πιο θετικοί και ενημερωμένοι συγκριτικά με παλιότερα.
Με ποια κριτήρια διαλέγεις το σημείο που θα βάψεις; Σε ποιο κτίριο δεν θα έβαφες με τίποτα;
Μου αρέσει να παίζω μέσα στην πόλη και να διαλέγω αυθόρμητα τα σημεία που θα βάψω.
Και σε ποιο θα ήθελες πολύ να βάψεις αλλά δεν μπορείς;
Στο graffiti όλα είναι θέμα θέλησης. Τα περισσότερα βάφονται.
Πόσο σημαντική είναι η αλληλεγγύη και η συνεργασία ανάμεσα στους καλλιτέχνες; Ισχύει εδώ;
Προφανώς η αλληλεγγύη και η συνεργασία ανάμεσα στους καλλιτέχνες είναι σημαντική όχι μόνο στην ανταλλαγή ιδεών αλλά και στο τελικό αποτέλεσμα.
Η εποχή ευνοεί όντως την street art και κάνει τους καλλιτέχνες πιο δημιουργικούς;
Όχι βέβαια.
Είναι πολιτική πράξη η street art;
Άμα θεωρείται το να βάφει κανείς με χρώματα ένα κτίριο κατάληψη χώρου, τότε ναι.
Ποιο είναι το πιο περίεργο περιστατικό που σου έχει συμβεί στο δρόμο και θα μπορούσες να μοιραστείς;
Ζούμε στο θέατρο του παραλόγου, τίποτα δεν είναι περίεργο.
Με ποιον τρόπο θα σύστηνες τον εαυτό σου αν σε ρωτούσαν ποιος είσαι από αυτούς πού φτιάχνουν έργα στο δρόμο;
SCAR ONE...y’all
Η έκθεση StopandStare εγκαινιάζεται στις 28 Νοεμβρίου στο χώρο @Sarri12 Gallery (Σαρρή 12, Ψυρρή). Συμμετέχουν οι Αth1281, G. Callas, Cacao Rocks, Yiakou, This is Opium, Scar One, Sox, Θρασύβουλος. Το ομαδικό έργο “CrazyAnnieLovesJoeBuck”, όπως γράφει και το γκραφίτι που εμφανίζεται στην ταινία, θα δημοπρατηθεί ανώνυμα και τα έσοδα θα διατεθούν στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού.
σχόλια