[Κείμενο: Κώστας Χρήστου / Από το σάιτ του νέου περιοδικού ΓΚΡΕΚΑ]
Ήταν ιδιαίτερα σκυθρωπός, σχεδόν απλησίαστος, μοιάζοντας με μηχανή η οποία βρισκόταν στο χώρο για συγκεκριμένο σκοπό. Συναντιόμασταν εδώ και έναν μήνα χωρίς να ανταλλάζουμε κουβέντα. Εγώ από τη μια πλευρά, ανεβαίνοντας τα σκαλιά του μετρό και εκείνος με ένα πάκο φυλλάδια στα χέρια. Έδινε την δική του μάχη κάθε φορά που ο κόσμος έβγαινε από τις σκάλες. Να καταφέρει να δώσει το δικό του φυλλάδιο μαζί με άλλους τόσους που βρισκόντουσαν εκεί, κάνοντας ακριβώς το ίδιο. Πολλοί θα το θεωρούσαν μια δύσκολη δουλειά. Όμως το πραγματικά δυσάρεστο, είναι πως κάποιοι δεν το θεωρούσαν καν δουλειά. Το θεωρούσαν κατάντια.
Ομολογώ πως δεν ήθελα να συναντιούνται τα βλέμματα μας. Έφευγα όσον το δυνατόν γρηγορότερα μπορούσα όχι μόνο για να αποφύγω τα φυλλάδια του αλλά και το βλέμμα του. Μια εποχή με είχε σχεδόν πείσει ότι προσπαθούσε να με κάνει να πάρω φυλλάδιο έστω και με το ζόρι. Σαν να το είχε βάλει σκοπό. Ωστόσο ήμουν εγώ αυτός που έβαζε άλλο ένα μικρό λιθαράκι στην ενοχή του κάθε φορά που απομακρυνόμουν από τις σκάλες. Κάποια στιγμή έκανα σενάρια μέσα στο μυαλό μου για το τι μπορεί να σκέφτεται. «Είσαι καλύτερος από μένα; Είσαι βιαστικός;». Ήταν μια επαφή που προσπαθούσα να μηδενίζω μέρα με τη μέρα. Και η μέρα που τελικά μηδενίστηκα εγώ ήρθε.
Αυτή τη φορά δεν ανέβαινα σκάλες αλλά στεκόμουν λίγο πιο δίπλα χαιρετώντας ένα γνωστό. Είχαμε μόλις τελειώσει ένα ραντεβού. Τα βλέμματα μας συναντήθηκαν ξανά, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν κρατούσε φυλλάδια. Καθισμένος στα σκαλιά μιας γνωστής πλατείας, είχε κατεβάσει το κεφάλι και κοίταζε σαν χαμένος το άπειρο. Είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο του Γουέιν Ντίερ, πως δεν πρέπει ποτέ να ανησυχείς για έναν άνθρωπο που κοιτάζει κάτι τρομαχτικό. Αντιθέτως, όταν κοιτάει το κενό, είναι πολύ χειρότερο καθότι δεν ξέρεις τι τρόμο γεννάει ο ίδιος με το μυαλό του. Με κοίταξε μόνο για ένα λεπτό πριν ξανακατεβάσει το κεφάλι. Όταν το σύμπαν έρχεται τούμπα το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το αφήσεις να σε παρασύρει. Κάτι πρέπει να αλλάξει και είσαι γελασμένος αν πιστεύεις ότι η μικροσκοπική σου ύπαρξη μπορεί να το αλλάξει. Ξέχνα τον Κοέλιο. Το σύμπαν είναι πανίσχυρο και δεν δίνει δεκάρα.
Είναι δύσκολο να ρωτήσεις έναν άγνωστο «τι συμβαίνει». Όμως δεν ήταν άγνωστος. Με ήξερε και τον ήξερα. Ο Μανώλης ήταν παντρεμένος και είχε μόλις ένα αγοράκι 4 μηνών. Αυτή ήταν η μόνη δουλειά που μπορούσε να κάνει. Λάθος. Η μόνη που μπορούσε να βρει. Δεν άργησα να προσφερθώ να κεράσω καφέ, παρόλο που με κοίταζε με απορία. Καθόμαστε κάπου στη Μητρόπολη. Είναι απόφοιτος Πολυτεχνείου και υπήρξε άνεργος για περισσότερο από δύο χρόνια. Τώρα είναι άνεργος ξανά. Του είχαν μόλις ανακοινώσει ότι σταματάει. Δεν είχε καμιά άλλη πρόταση, πολλούς λογαριασμούς και μια οικογένεια στη πλάτη του. Όμως τόσο εγώ όσο και αυτός βρήκαμε κάτι πολύ πιο σπάνιο και ξεχωριστό. Ωραίος τύπος ο Μανώλης. Πολιτικά συνετός, του αρέσουν οι Tool και οι Depeche Mode, τρελαίνεται για στριφτή πίτα και είναι ταινιάκιας. Και ξαναβγήκαμε. Με βοήθησε σε μια μετακόμιση και εγώ του βρήκα προσκλήσεις για μια παράσταση όπου πήγε με τη γυναίκα του. Παίξαμε στο σπίτι Pro, μαγειρέψαμε τηγανιές, βγήκαμε όλοι μαζί για σινεμά και πίναμε μπύρες στο μπαλκόνι. Ρεφενέ καταστάσεις. Ελλάδα της πραγματικότητας, αλλά με σωστή κρίση εγκεφαλικά.
Ο Μανώλης είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους που ένα χρόνο μετά, έχω την τιμή να αποκαλώ φίλο. Στάθηκε μάλιστα σε πολλές καταστάσεις δίπλα μου όταν δεν στάθηκε κανένας άλλος.
Άρα προς τι το στόρι με τα φυλλάδια; Το κείμενο αυτό δεν έρχεται να δώσει κάποιο κενό και ξενέρωτο ελπιδοφόρο μήνυμα του τύπου «πάντα να παίρνεις φυλλάδιο». Λέει όμως κάτι άλλο. Την επόμενη φορά που κάποιος είναι στα γόνατα και βλέπει το απόλυτο κενό, ίσως πρέπει να τον ρωτήσεις αν χρειάζεται λίγη παρέα, λίγη κουβέντα. Ίσως χρειάζεται μόνο ένα καλό ανέκδοτο. Από τον Μανώλη έμαθα να κοιτάζω τον κόσμο στα μάτια. Ακόμη και αυτός που δίνει φυλλάδια, έχει από πίσω του μια ιστορία. Ένα παράπονο. Μια συμβουλή.
Αν πραγματικά η φιλία και η ανθρωπιά προσφέρονται τόσο απλά και κοστίζουν μόνο ένα φυλλάδιο, έχεις κάνει το καλύτερο deal στον κόσμο...
σχόλια