Με θρίαμβο του Αλέξη Τσίπρα ολοκληρώθηκε το μεγαλειώδες συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, αφού ο Πρόεδρος του κόμματος επανεξελέγη με το σαρωτικό 93,5% απέναντι στον κανένα. Ήταν ένα συνέδριο που πιστοποίησε την κυρίαρχη θέση του κόμματος στην κοινωνία και ανέδειξε την απαράμιλλη ποιότητα των στελεχών του κυβερνώντος κόμματος αλλά και την αναμφισβήτητη ηγετική στόφα του Τσίπρα.
Πολλές ήταν οι κορυφαίες στιγμές του συνεδρίου αλλά ξεχώρισαν κάποιες:
Καταρχάς η εναρκτήρια ομιλία του Αλέξη η οποία θα μείνει στην ιστορία ως η πρώτη ομιλία στη Γη ενός εξωγήινου ηγέτη. Ήταν μια ομιλία που όχι απλώς αγνόησε την πραγματικότητα αλλά την έστειλε για τσάι, την εξοβέλισε στο περιθώριο της ιστορίας, την εξευτέλισε πανηγυρικά εφαρμόζοντας με συγκλονιστική επιτυχία τις διδαχές ενός άλλου αδιαμφισβήτητου ηγέτη που κάποτε έγραψε το εξής για την τέχνη του ψέματος:
«Στο μεγάλο ψέμα, υπάρχει πάντα μια δύναμη αξιοπιστίας και έτσι οι μεγάλες μάζες με την πρωτόγονη απλότητα του μυαλού τους είναι ευκολότερο να πέσουν θύματα ενός μεγάλου ψέματος παρά ενός μικρού. Διότι δε θα μπορούσε ποτέ να περάσει από το μυαλό τους να κατασκευάσουν τέτοια κολοσσιαία ψεύδη και δεν μπορούν να πιστέψουν ότι κάποιος θα είχε το θράσος να διαστρέψει την αλήθεια τόσο φρικτά».
Και τι δε μας είπε ο Αλέξης. Ότι «πρέπει να επιβεβαιώνουμε σε κάθε βήμα, σε κάθε στιγμή, ότι διαθέτουμε άλλο ήθος. Ανιδιοτέλεια, διάθεση για προσφορά, όχι για θέσεις» ενώ έχουν διορίσει μέχρι και τις συννυφάδες τους και συναλλάσσονται με τους πάντες, ότι «αγωνιζόμαστε για την διαμόρφωση ενός παραγωγικού μοντέλου που θα αξιοποιεί το υψηλών προσόντων & εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό της χώρας», ενώ το μόνο που κάνουν είναι να κυνηγάνε την ιδιωτική πρωτοβουλία υποσχόμενοι την διόγκωση του Δημοσίου.
Αλλά εκεί που το θράσος ξεχείλισε ήταν όταν είπε ότι «το δημοψήφισμα του Ιουλίου θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη μας σαν η μεγαλύτερη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας και των αγώνων του λαού μας» βγάζοντας επιδεικτικά τη γλώσσα ακόμα και στον πιο καλόπιστο ψηφοφόρο του και αναδεικνύοντας πόσο πολύ γλεντάει με την πειθήνια εθελοντική λοβοτομή των οπαδών του. Από τις πιο αστείες στιγμές ήταν η δήλωση: «Δεν λυγίσαμε & δεν θα λυγίσουμε απέναντι στις δυνάμεις του παγκόσμιου καπιταλισμού. Δεν θα λυγίσουμε απέναντι στο παλιό σύστημα & τη διαπλοκή» ενώ ο σβέρκος του είναι ακόμα κατακόκκινος από τις φάπες.
Αν ακούτε κάτι θορύβους σήμερα μην τρομάζετε, είναι ο παγκόσμιος καπιταλισμός που καταρρέει μετά την ομιλία Τσίπρα.
Μια άλλη υπέροχη στιγμή, ήταν όταν ο Πάνος Καμμένος, με γαρύφαλλο στο πέτο και χωρίς γραβάτα βεβαίως, ανέβηκε στη σκηνή και απηύθυνε χαιρετισμό προσφωνώντας τους συνέδρους «Συντρόφους» και αυτοί αντί να του πετάξουν ντομάτες, τον καταχειροκρότησαν. Δεν είναι το όνειδος ενός καραδεξιού να ιδιοποιείται τα σύμβολα και τις εκφράσεις της Αριστεράς, είναι η σκέψη των παππούδων που πήγαν εξορία στη Μακρόνησο και βασανίστηκαν για να τους λέει σήμερα ο Καμμένος συντρόφους. Ο Πρόεδρος των ΑΝΕΛ είπε μάλιστα ότι μαζί έφτιαξαν ένα καινούργιο Γοργοπόταμο - αν και αρκετοί σύνεδροι άκουσαν Ιπποπόταμο – παρομοιάζοντας την δημιουργική συνεργασία δύο κομμάτων με την ανατίναξη μιας γέφυρας.
Εκεί όμως που απογειώθηκαν οι δημοκρατικές διαδικασίες ήταν όταν οι σύνεδροι ψήφισαν ενάντια στην εισήγηση του Πρωθυπουργού για την ποσόστωση των βουλευτών που μπορούν να εκλεγούν στην Κεντρική Επιτροπή, κάτι που έκανε έξαλλο τον Αλέξη ο οποίος πήρε τον λόγο και τους είπε στην ουσία κατάμουτρα ηλίθιους αφού τους κατηγόρησε ότι δεν καταλαβαίνουν τι ψηφίζουν. Αμέσως έγινε επαναληπτική ψηφοφορία όπου οι ριζοσπάστες αριστεροί σύνεδροι που θα αλλάξουν την Ευρώπη συγκρουόμενοι με τις καπιταλιστικές δομές, έβαλαν την ουρά στα σκέλια, άλλαξαν την ψήφο τους και υπάκουσαν στις εντολές του μεγάλου τιμονιέρη.
Ήταν ένα συνέδριο που πιστοποίησε αυτό που ξέραμε, δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει μόνο Αλέξης Τσίπρας και ένα τσούρμο ανθρώπων που χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: Οι ιδεοληπτικοί αυτιστικοί αναχωρητές από την πραγματικότητα που μάλλον είναι μειοψηφία και οι στυγνοί, κυνικοί αριβίστες που μοναδικό στόχο έχουν τη διαχείριση της εξουσίας με οποιοδήποτε τίμημα. Ποιοι από τους δύο είναι οι πιο επικίνδυνοι δεν γνωρίζω, αυτό που ξέρω είναι ότι κάποιες φορές το μεγαλύτερο κακό που μπορείς να κάνεις σε έναν ηλίθιο είναι να του δώσεις το δικαίωμα να επιλέξει.
