Ελληνιστί, ουκ εν τω πολλώ το ευ. Στην εποχή του ακραίου καταναλωτισμού, όπου οι καλοί τρόποι πωλούνται σε αφθονία στα ράφια των πολυκαταστημάτων, η καλοσύνη διατίθεται σε τιμή ευκαιρίας, η αλληλεγγύη έγινε της μόδας και η εμπιστοσύνη μπήκε σε μπουκαλάκια ακριβών αρωμάτων, εκεί αναζητά κανείς το μεγαλείο του να θες λιγότερα. Τα ελάχιστα, τα αναγκαία, τα αυθεντικά, τα μη εμπορικά.
Το απόθεμα σχεδόν τελείωσε, τα γενόσημα κυκλοφορούν πλέον σε ασυναγώνιστες τιμές. Σχεδόν σου χαρίζονται! Γενόσημες αισθήσεις, υποκατάστατα συναισθημάτων. Φθηνά, αποτελεσματικά, αποστέλλονται με ταχυμεταφορά εντός της ημέρας.
Ενεργητικά ή παθητικά δέχεσαι τις επιρροές και τις παρενέργειες τους, και πορεύεσαι στη ζωή καθ' υπαγόρευση. Και κάπου εκεί, πάνω σε μια μετακόμιση, σε μια αναταραχή, ψαχουλεύεις και βρίσκεις τρυπομένο βαθιά στο ξεχασμένο συρτάρι του κομοδίνου, ένα μικρό δοχείο, μια κάψουλα.
Αργά στην αρχή, σχεδόν ιεροτελεστικά, και μετά με περισσότερη δύναμη, με μεγαλύτερη θέληση, καταφέρνεις και βγάζεις το πώμα. Και τότε, αναπάντεχα αρχίζεις και θυμάσαι, αρχίζεις να νιώθεις, να αισθάνεσαι ένα ελαφρύ αεράκι να σε χτυπά στο πρόσωπο, την μυρωδιά της θάλασσας να κατακλίζει το χώρο, το αγαπημένο σου φαγητό να κάνει κύκλους στον ουρανίσκο σου, αναπολείς τα βαρετά αλλά όλο ενδιαφέρον οικογενειακά ταξίδια και τους παιδαριώδης καβγάδες με τα αδέρφια σου, θυμάσαι τα καλοκαίρια στο χωριό και τα παιχνίδια στην αυλή, τις αγωνίες σου για την επόμενη τάξη, τους φίλους που έκανες, τους φίλους που έχασες, τους πρώτους σου έρωτες, σχεδόν τρέμεις στην ιδέα του πως ένιωσες όταν πέτυχες έναν σημαντικό στόχο σου, και πόσο αδύναμος αισθάνθηκες όταν τα πράγματα πήραν αντίθετη πορεία από αυτή που φανταζόσουν.
Εκεί συνειδητοποιείς, οτι εκατοντάδες χιλιάδες μικρές, σχεδόν μικροσκοπικές αναμνήσεις, φωλιάζουν κάπου μέσα σου, σχεδόν παρασιτούν, υπενθυμίζοντας σου την αξία τους και προτρέποντας σε να τις χρησιμοποιήσεις ως σκαλοπάτι για να ανέβεις πιο πάνω. Ψηλά στον ουρανό εκεί που κατοικούν τα άστρα.
Για να αντέξεις όμως, σε αυτή την δύσκολη διαδρομή, την απότομη ανάβαση, αναγκάζεσαι να μειώσεις το φορτίο, να πετάξεις τα άχρηστα και αυτά που δεν αξίζουν, σχεδόν να απογυμνωθείς και να μείνεις με τα απολύτως απαραίτητα.
Εκεί θα καταλάβεις πως αυτά που χρειάζεσαι, αυτά που ανέκαθεν χρειαζόσουν ήταν λίγα, τόσα λίγα, σχεδόν αμελητέα.
σχόλια