Το τέλος μερικές φορές είναι απαραίτητο. Είναι σαν να επιβάλλεται από μόνο του για να σε σώσει από αυτά που μπορεί να μην έχουν φύγει, από αυτά που είναι έτοιμα να φύγουν και από αυτά που ήδη κοιτάς από μακριά. Τέλος σημαίνει τελείωση, εκπλήρωση. Τέλος για μένα, κάπου βαθιά μέσα μου, σημαίνει λύτρωση. Ο άνθρωπος φοβάται τα άκρα, είναι σαν ένα γκρεμό που δεν ξέρεις τι κρύβει. Η διαδρομή ακόμη και από την αρχή να την πάρεις πάλι εκεί θα σε οδηγήσει, είναι η νομοτέλεια της φύσης. Τίποτα δε γεννήθηκε για να είναι αιώνιο, τα κύτταρά μου κάθε μέρα πέφτουν και τη θέση τους παίρνουν καινούργια. Το τέλος όταν έρχεται δε φωνάζει, το νιώθεις σαν κύμα που σε πάει παρά πέρα. Νομίζω αν είχε μυρωδιά θα το έλεγα γιασεμί, αυτό που ανθίζει τις πρώτες ζεστές μέρες της άνοιξης. Σου θυμίζει τα γλυκά καλοκαιρινά βράδια αλλά ξέρεις ότι έχεις μια άνοιξη μπροστά σου. Έτσι θα χαρακτήριζα το τέλος, γλυκό και νοσταλγικό. Το τέλος φέρνει αρχές, παίρνει μαζί του κάτι επίκαιρα ''σε ξεπέρασα'' και κάτι ξεχασμένα ''μου λείπεις''. Αυτά δε χωράνε σ' αυτό. Σχέσεις, καριέρες , αποφάσεις ζωής. Σαν ένα ταξίδι που κάνεις μόνος σου, σαν μια πόλη άγνωστη που ανακαλύπτεις από το απόλυτο μηδέν ή καλύτερα σαν εκείνο το τυχαίο βιβλίο που έγινε το αγαπημένο σου. Εχθές το βράδυ αποφάσισα πως το χρωστάω σε μένα να μάθω να λέω όχι, να μάθω να λέω ως εδώ. Μάθε να φεύγεις, γιατί αλλιώς δε θα βρεις ποτέ αυτά που σε περιμένουν.
σχόλια