Ξεκίνησα πριν τη δύση του ηλίου για να προλάβω μέχρι να' ρθει να έχω συγκεντρώσει το απαιτούμενο βιβλιογραφικό υλικό για τις ανάγκες της διδακτορικής μουδιατριβής. Με τον ήλιο πάνω χαμένος μέσα στα βιβλία της βιβλιοθήκης του ΕΜΠ και με μια αίσθηση ότι το τελευταίο διάστημα έχει την τάση να δύει γρηγορότερα, πριν καλά το καταλάβω έδυσε. Με τον ήλιο ψηλά μπήκα με τον ήλιο χαμηλά βγήκα. Λίγο πιο κάτω , εκεί όπου η Τοσίτσα συναντά την Πατησίων τα αποκαΐδια μιας μάχης μεταξύ περισσότερο γνωστών και λιγότερο αγνώστων.
«Τι έγινε εδώ; », ρωτάω κάποιον περαστικό με μια σκέψη μουδιασμένη από τα εντός του ΕΜΠ, ξεχνώντας για μια στιγμή αυτά που συνέβησαν στα εκτός του, λίγες μέρες πριν.
«Αντιεξουσιαστές ξυλοκόπησαν περιπτερά, έβαλαν φωτιά και του έκαψαν το περίπτερο. Τον έδειραν, λεηλάτησαν τα εμπορεύματα του, κατέστρεψαν το περίπτερο του και την έκαναν ανενόχλητοι, θες κι αλλά; » μου απαντάει.
Καθώς απομακρύνομαι και ενώ σκέφτομαι πως ένα ακόμη επεισόδιο προστέθηκε στα πολλά επεισόδια που συμβαίνουν τα τελευταία εικοσιτετράωρα στο κέντρο της Αθήνας για άποιο άγνωστο λόγο έρχεται στο μυαλό μου, μια διαφορετική εικόνα. Η εικόνα του σημερινού πρωθυπουργού λίγο μετά την εκλογική του νίκη στην Ομιλία του στα Προπύλαια και για καποίο γνωστό πλέον λόγο ένα συγκεκριμένο σημείο αυτής: "Εμπρός να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα. Εμπρός να σηκώσουμε τον ήλιο της δικαιοσύνης , τον ήλιο της δημοκρατίας, τον ήλιο της αξιοπρέπειας. "
Τώρα καταλαβαίνω πως με αυτά που που βλέπει και σε σχέση πάντοτε με αυτά που άκουσε, όχι μόνο δεν θα σηκωθεί πάνω από τη χώρα αλλά θα συνεχίζει να δύει όλο και γρηγορότερα.
σχόλια