Χθες βράδυ έγινε στον Ιανό η παρουσίαση της έκδοσης Αλλιώς της Δήμητρας Γαλάνη και του Παρασκευά Καρασούλου από τη Μικρή Άρκτο. Πρόκειται για μια πολυτελή έκδοση: βιβλίο - cd με 13 τραγούδια και με 17 σχέδια που φιλοτέχνησαν ειδικά για την έκδοση η Λίλα Σωτηρίου και ο Ανδρέας Γεωργιάδης.
Η εκδήλωση είχε πολύ κόσμο, είδαμε επίσης τους Ελένη Καραΐνδρου - Αντώνη Αντύπα, τον Γιώργο Γραμματικάκη, τον Ζαχαρία Καρούνη και πολλούς από τους νέους δημιουργούς της τελευταίας Ακρόασης της Μικρής Άρκτου, ενώ η όποια πρωτοτυπία της βασίστηκε σε μία υποτιθέμενη ραδιοφωνική συνέντευξη των Γαλάνη - Καρασούλου μπροστά στο κοινό με οικοδέσποινα τη Μαργαρίτα Μυτιληναίου
Έξυπνο ως concept δισκοπαρουσίασης, μόνο που τράβηξε πολύ σε διάρκεια κι έτσι δεν αποφεύχθηκαν κάποιες κοινοτοπίες από μέρους όλων όσοι βρίσκονταν στη σκηνή του Ιανού. Ωστόσο, αυτό που εγώ ξεχώρισα, μην έχοντας ακούσει ακόμη ολόκληρο το Αλλιώς, είναι πως ενδεχομένως τα καλύτερα κομμάτια να μην είχαν μπει στο προηγηθέν cd - single πριν από δυο μήνες. Αναφέρομαι περισσότερο στα τραγούδια 5.30 ώρα πρωινή και Μια άλλη χώρα, απ' τα οποία πήραμε μερικές...τζούρες, ενόσω οι δύο δημιουργοί συνεντευξιάζονταν με τη Μυτιληναίου.
Θα επανέλθω με αναλυτική παρουσίαση της έκδοσης, λέγοντας πως από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της συνέντευξης ήταν τα δυο λόγια που μας είπε ο Ανδρέας Γεωργιάδης, ο εικαστικός: πώς τους έγινε ανάθεση με τη Σωτηρίου να σχεδιάσουν την έκδοση με πολλά από τα σχέδια τους να γυρνάνε πίσω προτού καταλήξουν σ' αυτά τα 17.
Τέλος πάντων, το τραγούδι Πίσω μην κοιτάς σε μουσική της ίδιας της Γαλάνη εξακολουθεί να με αγγίζει, γι' αυτό και μου άρεσε που επέλεξε να τραγουδήσει μόνο αυτό στην επίσημη παρουσίαση του καινούργιου της δίσκου. Τη συνόδευσε εξαιρετικά στο πιάνο ο νέος συνθέτης και πιανίστας Αντώνης Παπακωνσταντίνου, άσχετος με το Αλλιώς, σχετικότατος όμως με την πιο πρόσφατη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου.
Φεύγουμε από τον Ιανό, αλλάζουμε χώρο και χρόνο, εφόσον μεταφερόμαστε στον Σταυρό του Νότου όπου την περασμένη Πέμπτη παρακολούθησα τη δημοσιογραφική βραδιά του Δίεση με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τη Μελίνα Κανά
Ομολογώ ότι δεν το περίμενα να περάσω τόσο καλά! Ή μάλλον δεν περίμενα να δω μια τόσο εξωστρεφή Τσαλιγοπούλου, η οποία τραγούδησε ξυπόλυτη για ένα τρίωρο σχεδόν και στο τέλος χόρεψε και πάνω στα τραπέζια των θαμώνων!
Πιο εσωστρεφής η Κανά καταχειροκροτήθηκε στα δικά της τραγούδια, τα Μεταξωτά του Μάλαμα, τις Τυφλές ελπίδες του Δουρδουμπάκη, το Αερικό του Θ. Παπακωνσταντίνου, παιγμένα μάλιστα από την καλή ορχήστρα σε ελαφρώς jazzy ρυθμούς. Εκεί όμως που κάηκε το μαγαζί ήταν όταν τραγούδησε το Σώσε με του Καρβέλα και της Σακελλαρίου!
Στο πρόγραμμα των Τσαλιγοπούλου - Κανά κυριάρχησαν ο συχωρεμένος Νίκος Παπάζογλου (όμορφο το ντουέτο τους στο Φύσηξε ο Βαρδάρης του), έτσι, για να μυρίσει και λίγο Θεσσαλονίκη στην καρδιά της Αθήνας, ο Ζούδιαρης, ο Λειβαδάς, ο Χατζιδάκις (η Τσαλιγοπούλου είχε επαναφέρει στην επικαιρότητα το Είσαι ένα περιστέρι σε στίχους Γκάτσου), αλλά και τα παραδοσιακά τραγούδια από την Κρήτη και τη Σμύρνη μέχρι τη βόρεια Ελλάδα: Τα παιδιά της γειτονιάς σου, η Μισιρλού του Ρουμπάνη κ.α.
Η βραδιά έκλεισε με τα Έρημα κορμιά του Θ. Παπακωνσταντίνου, επίσης ντουέτο των δύο γυναικών, που ο κόσμος με το σιγοντάρισμα και με το χειροκρότημα του μετά, τίμησε δεόντως.
Εν κατακλείδι, ελπίζω το κέφι και η χημεία της Τσαλιγοπούλου και της Κανά να διατηρηθούν καθ' όλη τη διάρκεια των παραστάσεων τους στο Σταυρό του Νότου. Ως φαίνεται, ο κόσμος θέλει να ξεσκάσει κι η αίσθηση που του δίνεται από τις δύο ερμηνεύτριες είναι πως και οι ίδιες θέλουν επίσης να χαρούν το τραγούδι τους για τρεις ώρες. Ευτύχησαν σίγουρα και απ' την άποψη της ηλεκτρικής μπάντας με τους μουσικούς να εκσυγχρονίζουν ηχητικά όλα τα κομμάτια, αφαιρώντας τους όλη αυτή την...ναϊντίλα, με την οποία, ναι μεν αγαπήθηκαν, σίγουρα όμως σήμερα θ' ακούγονταν με μια νοσταλγική διάθεση στα όρια της καταθλιπτικής προδιάθεσης - ας μου επιτρέψετε.
σχόλια