Στην Κατερίνα Γώγου δεν θα άρεσαν σίγουρα οι Ημέρες της Μητέρας, του Πατέρα, Κατά του Καπνίσματος, Κατά του Καρκίνου, ακόμη και του Έρωτα, του μονίμως υποσκελισμένου από τον Θάνατο στην ποίηση της. Δεν θα της άρεσε επίσης η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, αυτή που ξημερώνει δηλαδή, αφού υποστήριζε πως ο μεγαλύτερος φόβος της ήταν να μην την πουν ποιήτρια.
Φανταστείτε τη Γώγου καλεσμένη σε ποιητική σύναξη στα τέλη του 1980. Το πολύ - πολύ να έφτυνε το ουίσκι στα μούτρα κάποιου, που θα ανήκε μάλλον στο ΚΚΕ με τη βούλα, αν δεν τον άρχιζε στα χριστοπαναγίδια. Διότι, γνωστό τοις πάσι, η Γώγου πολεμήθηκε λυσσαλέα, αμφισβητήθηκε και ακόμη αμφισβητείται από μεγάλη μερίδα του ποιητικού - λογοτεχνικού κατεστημένου.
Τον περασμένο Οκτώβρη, στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας, κόντεψα να τσακωθώ άσχημα με γνωστό ποιητή της γενιάς της Γώγου που εξακολουθεί να πουλά αριστεροσύνη, εξαγορασμένη βεβαίως - βεβαίως με κρατικές επιχορηγήσεις και εγνωσμένο κύρος. Δεν τη θέλω, μου φώναζε, είναι μηδενίστρια! Εσείς όμως, του απάντησα, ποτέ δεν είδατε Πακιστανούς να μετριούνται τα κομμάτια τους πιάτο-πιάτο στον πάτο του φωταγωγού!
Διόλου παράξενο, έτσι, που τη Γώγου πολέμησαν οι αριστεροί ποιητές, ενώ οι αντικομφορμιστές σουρεαλιστές την αγκάλιασαν! Ο Νάνος Βαλαωρίτης, αυτό το λαμπερό πνεύμα που κοντεύει τα 100, φρόντισε ερήμην της να διαδοθεί το έργο της στη μακρινή Αμερική. Κι όταν η Γώγου πέταξε το μεταφρασμένο πια Three clicks left από το μπαλκόνι στο δρόμο, εκείνος έτρεξε και το μάζεψε δίχως καθόλου να θυμώσει ή να προσβληθεί. Όταν έμαθα αυτή την ιστορία από τον ποιητή Αντρέα Παγουλάτο και την έστησα sequence στο ντοκιμαντέρ, ενδεικτική της εκρηκτικής προσωπικότητας της μακαρίτισσας, ουδόλως είχα παραξενευθεί με την αντίδραση και της Γώγου και του Βαλαωρίτη. Ο δεύτερος άλλωστε, έχοντας ζήσει τις χίπικες καταλήψεις των πανεπιστημίων του San Francisco στα 60s, σαν να απόκτησε αυτομάτως την ανοχή του κόσμου όλου απέναντι σε οτιδήποτε ''διαφορετικό'' ή ''ξένο''.
Με το ''διαφορετικό'' και το ''ξένο'', εν προκειμένω τα δικαιώματα των γυναικών, των μεταναστών και της LGBT κοινότητας, ασχολείται η γυναικεία ομάδα Φύλο Συκής που μου ζήτησε να προβάλλει το ντοκιμαντέρ Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου σήμερα το βράδυ. Μεγάλη μου τιμή, καθώς την όλη προσπάθεια στηρίζουν δύο σπουδαίες γυναίκες σ' αυτή την πόλη, γνωστές για τους κοινωνικούς αγώνες τους: η Σίσσυ Βωβού, υποψήφια πέρσι για την Προεδρία του ενιαίου ΣΥ.ΡΙΖ.Α., και η Ελένη Πορτάλιου της Ανοιχτής Πόλης, της οποίας η μη υποψηφιότητα για τη δημαρχία της Αθήνας πολύ με στενοχώρησε.
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης του 2014, λοιπόν, με την Κατερίνα Γώγου ξανά στο προσκήνιο. Έτσι, γιατί οι ζοφερές εικόνες των ποιημάτων της, λεπτομέρειες από πίνακες του Ιερώνυμου Μπος, αντικατοπτρίζουν όσο ποτέ άλλοτε και το ζόφο μιας κοινωνίας ολόκληρης. Έτσι, επίσης, επειδή υπάρχουν πάντα άνθρωποι που, όπως τό'γραψε ο άλλος ο στιχουργός, θα γυρεύουν νοσηλεία στα σινεμά και τα βιβλία.
* Το ντοκιμαντέρ Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου προβάλλεται σήμερα, Παρασκευή 21 Μαρτίου, στο Κτίριο 11 των Εξαρχείων, Ρεθύμνου 11 και Ιουλιανού.
Θα προλογίσουν η συγγραφέας Αγάπη - Βιργινία Σπυράτου, η δικηγόρος Λίνα Καρανασοπούλου και ο γράφων.
Ώρα έναρξης: 20.00
Είσοδος: Ελεύθερη
σχόλια