Παγωνιά

Παγωνιά Facebook Twitter
0
Παγωνιά Facebook Twitter
©Shug Monkey

Κάθομαι λίγα μόλις μέτρα μακριά από τη ζέστη μιας ξυλόσομπας. Ωστόσο τα χέρια μου είναι παγωμένα. Και τότε σκέφτομαι, όλους εκείνους, τους γνωστούς-άγνωστους, που η ζέστη είναι για εκείνους όνειρο.Που το αυτονόητο, φαντάζει δώρο που δεν τους έχει ακόμη δοθεί.


Για εκείνους.

Κρυώνεις, παγώνεις. Το ξέρω, το νιώθω. Δε σε ξέρω, αλλά υπάρχεις

Είσαι κάπου εκεί, χαμένος μέσα σε κρύα, γκρίζα διαμερίσματα.
Χαμένη πίσω από ροζ, ξεθωριασμένες κουρτίνες.
Με καινούρια ρούχα, που όμως πριν ανήκαν σε κάποιον που δεν τα ήθελε.
Με τα λιγοστά σου χρήματα, καλείς για βοήθεια.
Ζητάς λίγο από το μαύρο χρυσό – όχι μεγαλεία – λίγη ζεστασιά.
Κυριολεκτική και μεταφορική.
Παρακαλείς για το αυτονόητο.
Λίγη ανθρωπιά.
Λίγη βοήθεια.
Λίγη πράξη.
Ο καθείς ό,τι μπορεί.
Ό,τι έχει ευχαρίστηση, όπως λένε.

 

Μα ποιος είναι εκεί; Από πού έρχεται η βοήθεια;
Σηκώνεις το τηλέφωνο και περιμένεις.
Τα χέρια σου παγωμένα, τα χείλη σου ανήμπορα.
Η αξιοπρέπεια χαμένη πίσω από την ανάγκη.
Θα φέρεις; Μπορείς; Η ανάγκη μιλά.
Ο ένας δεν ευκαιρεί, ο άλλος δεν αρέσκεται.
Ο τρίτος, ο Σαμαρείτης, εκείνος θα σε σώσει.
Θα σου φέρει μαύρο χρυσό και λαμπρό χρυσό.
Θα γεμίσει την παγωνιά σου.
Θα φέρει φως στους γκρίζους τοίχους σου,
κάνοντας τη σπηλιά σου σπιτικό.
Δε θα στρέψει το βλέμμα του.
Δε θα σκοντάψει επάνω σου.
Θα πλησιάσει, με ανοιχτή παλάμη.
Για να δώσει και για να πάρει.
Μόνο με ανοιχτή παλάμη μπορείς να δώσεις και να πάρεις.
Γίνει και εσύ Σαμαρείτης.
Δώσε φως για να φωτίσεις και να φωτιστείς.
Μοίρασε, για να έχεις.
Φέρε χρώμα στις ροζ κουρτίνες.
Δώσε χαρά στο γκρίζο σπίτι.
Μείνε άνθρωπος.
Δώσε...


Για όλους όσους κρυώνουν. Eίτε τους ξέρουμε, είτε όχι ζουν ανάμεσά μας.
Για όσους ζεσταίνονται και φρόντισαν να δώσουν ζέστη σε άλλους.
Για όσους έστρεψαν το βλέμμα τους στην ανάγκη ενός συνανθρώπου,
αλλά σύντομα θα επανορθώσουν...
Γιατί είναι άνθρωποι.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ