Ο Ζαν-Μπατίστ ανήκει στην ελίτ της γαλλικής δημοσιογραφίας. Grand reporteur και Grande signature (κάτι σαν τίτλοι τιμής για έναν ρεπόρτερ και αρθρογράφο) εδώ και πολλά χρόνια, έχει δουλέψει για τα μεγαλύτερα έντυπα μέσα της χώρας του. Το 2001 εγκατέλειψε τη Le Monde για να πάει στον Nouvel Observateur, όπου εργάζεται μέχρι και σήμερα. Είναι επίσης πατέρας δυο εφήβων αγοριών, απίστευτα πλακατζής και μανιώδης ψαράς (για τα γενέθλιά του, φέτος, έχει κανονίσει ταξίδι στη Νορβηγία για να ψαρέψει σολομούς). Και κάτι ακόμη, είναι ο πιο κουλ δημοσιογράφος που έχω γνωρίσει ποτέ. Όταν οι άλλοι αγχώνονται και ψάχνουν διαρκώς να εμπλουτίσουν το θέμα τους με όλο και περισσότερες συνεντεύξεις -που, τελικά, μένουν στο συρτάρι (ή στο μπλοκάκι τους), εκείνος χαμογελάει και σου λέει: «Αρκεί. Κατάλαβα, έχω εικόνα. Δε μου χρειάζεται κάτι περισσότερο». Συναντηθήκαμε ξανά στα πλαίσια ενός ρεπορτάζ. Έχει βρεθεί ήδη αρκετές φορές στην Αθήνα για δουλειά. Φέτος το καλοκαίρι θα έρθει πρώτη φορά στην Ελλάδα για διακοπές. Θα γυρίσει τις Κυκλάδες με ιστιοφόρο. Ήπιαμε άπειρους καφέδες και χαζολογήσαμε αρκετά μεταξύ των ραντεβού του. Για τη ζωή του ήξερα ήδη αρκετά κι ακόμη περισσότερα για τις τρελές ιστορίες από τα ταξίδια του αλλά βρήκα την ευκαιρία να μάθω και άλλες λεπτομέρειες.
Πώς πήρες την απόφαση να γίνεις δημοσιογράφος;
Το κατάλαβα αρκετά νωρίς ότι ήθελα να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο. Μου αρέσουν τα ταξίδια, η γραφή και η πολιτική… ήταν σχεδόν μονόδρομος. Το πρώτο μου μεγάλο ταξίδι το έκανα στα δεκαπέντε. Φύγαμε, παρέα με τον κολλητό μου, από τη Γαλλία με μοτοποδήλατα και φτάσαμε στο νότιο Μαρόκο, στη Σαχάρα. Καλύψαμε 12.000 χλμ. σε δυο μήνες.
Καλά, και οι γονείς σου; Δεν είπαν τίποτε;
Δεν είχαν καμιά επιλογή. Απλώς το αποφάσισα, μου απάντησε αδιάφορα. Έφυγα από το Παρίσι και, όταν έφτασα «κάτω», τηλεφώνησα στον πατέρα μου για να τον ενημερώσω… Έτσι ξεκίνησα με τα ταξίδια και γι” αυτό το μόνο που με ενδιαφέρει πραγματικά είναι το διεθνές ρεπορτάζ.
Διαβάστε ολόκληρο τo θέμα εδώ.
________________________________
σχόλια