Να μια φράση που δεν ακούς κάθε μέρα. Ούτε τη χρησιμοποιείς. Κι όμως κάποτε ξεγλιστρούσε από τα χείλη σου αβίαστα, χωρίς σκέψη, χωρίς ενδοιασμό. Μόνο και μόνο επειδή είχε ένα σκοπό. Σε πολλαπλασίαζε. Πρόσθετε στη ζωή σου κάτι παρόμοιο με εσένα. Έναν άνθρωπο! Και μοιραζόσουν πράγματα μαζί του. Και γελούσες. Πόσο γελούσες! Κι αν ξαφνικά για κάποιο λόγο δε γελούσες πια μπορούσες να το λήξεις. Δε σε έχω πια φίλο. Άλλη μια φράση που δεν ακούς κάθε μέρα. Και συνέχιζες στον επόμενο όμοιο σου, τον επόμενο άνθρωπο, θέλεις να γίνουμε φίλοι? Και όλοι σου έλεγαν ναι! Κι εσύ ναι έλεγες. Και γελούσες. Και μόλις δε γελούσες πια το έληγες. Και μεγάλωσες. Και τώρα δε ρωτάς πια τους περαστικούς αν θέλουν να γίνουν φίλοι σου. Και, πιθανότατα, αν σε ρώταγαν αυτοί, δε θα απαντούσες καν.
Τι συνέβη και σταμάτησες; Σου είπε κάποιος όχι; Και τότε πως έχεις τόσους φίλους; Δε τους ρώτησες ούτε σε ρώτησαν, κάνατε τη συμφωνία στα βουβά, σαν μια έμφυτη συνειδητοποίηση, σαν να είπατε όλοι ναι. Σε μια ερώτηση που δεν ειπώθηκε ποτέ. Γιατί είπες ναι; Γιατί σε τόσους πολλούς; Δε μπορείς να το λήξεις πια με το δε σε έχω φίλο. Πως θα το λήξεις; Ή δε θα το λήξεις ποτέ; Τι κοινό έχετε, τι μοιράζεστε, το σκέφτηκες; Εγώ σταμάτησα να ρωτάω γιατί δεν περίμενα απάντηση από κανέναν. Δε θα γινόμουν φίλος με κάποιον επειδή τον ρώτησα. Δεν είναι έτσι οι φίλοι. Ούτε θα γινόμουν φίλος με κάποιον μόνο για να γελάω. Γιατί όταν σταματήσω να γελάω δεν υπάρχει φράση πια.
Όταν δε γελάς τι κάνεις; Αλλάζεις φίλο; Πως; Πες μου τον τρόπο. Είσαι με ανθρώπους μόνο όταν γελάς. Αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες μόνος. Και αφήνεις τους 'φίλους' να αντιμετωπίσουν τις δικές τους. Όταν σου μιλάνε για αυτές κοιτάς έξω από το παράθυρο, βρίσκεσαι αλλού, το μυαλό σου έχει αποδημήσει σε μέρη πιο όμορφα, μέρη δικά σου. Ο 'φίλος' σου δεν είναι εκεί. Και δηλώνεις συμπόνοια κουνώντας το κεφάλι. Μη νιώθεις άσχημα. Έχεις δικά σου προβλήματα να ασχοληθείς. Μόλις νιώσει καλύτερα θα πάτε για καφέ. Θα γελάσετε. Γι' αυτό δεν είναι οι φίλοι;
Δε σε πήρε τηλέφωνο. Δεν μπόρεσε να έρθει για καφέ. Πέθανε η γιαγιά του. Είπες συλλυπητήρια ναι, αλλά σε έγραψε. Εσύ τσακώθηκες με το Μάκη. Και δε σε πήρε να ρωτήσει αν τα βρήκατε. Γι' αυτό μόλις σε πάρει τηλέφωνο εκδικήσου. Πες ότι έχεις διάβασμα. Να μάθει αυτός.
Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό που έγινε. Οι φίλοι δεν ξεχνάνε. Ούτε γενέθλια, ούτε γιορτές, ούτε σκηνικά σαν αυτό. Κράτα το μέσα σου μέχρι να το χρειαστείς και να το αναφέρεις. Και πες του ότι δεν ξέχασες ποτέ τα γενέθλια του και πάντα του παίρνεις δώρο ενώ αυτός όχι. Τι πάει να πει δεν έχει λεφτά; Είναι ή δεν είναι φίλος; "Φίλος χωρίς δώρο, κράτος χωρίς φόρο." Αυτό να του πεις. Και αποχώρησε χτυπώντας την πόρτα. Έχεις αξιοπρέπεια εσύ, δε δέχεσαι τέτοιες συμπεριφορές.
Κι αν κάποια στιγμή δε νιώθεις καλά μην τον πάρεις τηλέφωνο. Εσύ είσαι σκληρό καρύδι, δε χρειάζεσαι κανέναν να σου κρατάει το χέρι ούτε να σου πει ψευδώς ότι όλα θα πάνε καλά. Και μετά πες του ότι δεν ήταν δίπλα σου. Ότι τον χρειάστηκες και ήταν απών. Κι ας μην είχε ιδέα. Τα check-in που έβλεπε στα club με άλλους φίλους σου ήταν φιγούρα, ποιος πραγματικός φίλος δε θα το καταλάβαινε αυτό; Και θύμισε του με στόμφο ότι εσύ ήσουν εκεί στο πρόβλημα του, ήσουν εκεί, κούναγες με συμπόνοια το κεφάλι και είπες συλλυπητήρια. Ήσουν εκεί.
Θέλεις να γίνουμε φίλοι;
Να μια ερώτηση που θα έπρεπε να συνοδεύεται από ένα βουνό άλλες ερωτήσεις. Είσαι διατεθειμένος να αφιερώσεις χρόνο; Είσαι διατεθειμένος να ακούς χωρίς ακουστικά; Να βλέπεις χωρίς παρωπίδες;
Και αν όχι, έχεις τα κότσια να μου πεις ανερυθρίαστα δε σε έχω πια φίλο;
σχόλια