ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παρέες, σπουδές, γλέντια, μεθύσια, πάρτυ και ξυπνάς μια μέρα, μια εποχή που όλοι σου οι φίλοι έχουν παντρευτεί, είναι κλεισμένοι σπίτια τους και κάνουν παιδιά, μετά τα μεγαλώνουν, ούτε στο τηλέφωνο δεν μπορείς να τους πάρεις, να πεις μια κουβέντα βρε αδερφέ, κι εσύ μόνος, χωρίς φίλους, παρά μόνο νοερά. Δεν έχεις έναν άνθρωπο να βγεις για ένα ποτό, μόνος σε μια μεγάλη πόλη, σα να σε εξοστρακίσανε σε ένα παράλληλο σύμπαν. Έκεί που ήσουν με μια ωραία παρέα, τώρα κολάς σε ξένες παρέες, απλά για να πιείς ένα ποτό και να μην κάθεσαι σαν τον μαλάκα μόνος. Το προσπάθησες κι αυτό στην αρχή. Να βγεις μόνος. Δεν παλεύεται. Μετά είπες, ντάξει μωρέ φάση είναι, θα περάσει, θα βρω νέους φίλους. Ναι αλλά δεν είναι οι φίλοι σου. Δεν περνάς καλά, όσο και να προσπαθείς. Νιώθεις σαν κομπάρσος στην ίδια σου τη ζωή. Ψάχνεις να βρεις πού έφταιξες και στο μόνο που καταλήγεις είναι ότι τόλμησες να είσαι μόνος, σε συνεπήρε ο στίχος του Μάλαμα "Να είσαι μόνος σου θα πει να είσαι αντριωμένος" κι εσύ χέστηκες τελικά από το φόβο...