ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό «Α μπα»: τηλεόραση για το καλοκαίρι

Στο σημερινό «Α μπα»: τηλεόραση για το καλοκαίρι Facebook Twitter
139


__________________
1.

Θέλω να προτείνω σε μια φίλη μου να πάμε για θέατρο, αλλά ξέρω ότι αυτό το καιρό έχει ένα οικονομικό στένεμα. Αν της το προτείνω μπορεί να μου πει να πάμε, αν όμως δεν μπορεί (λόγω χρημάτων) φοβάμαι μήπως τη φέρω σε δύσκολη θέση. Εγώ είμαι πιο άνετα οικονομικά και θα μπορούσα να πληρώσω και το δικό της εισιτήριο αλλά το θεωρώ προσβλητικό να το προτείνω. Δεν έχουμε ακόμα τέτοια σχέση. Είμαστε και οι δυο νεαρές εργαζόμενες. Τι να κάνω;
-Προβληματισμένη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είναι προσβλητικό να πεις σε κάποιον ότι θέλεις να τον κεράσεις ένα θέατρο. Αν είχε περισσότερα λεφτά από σένα, θα το θεωρούσες προσβλητικό; Αν σου πει όχι, θα πας με άλλη φίλη, αν σου πει ότι θέλει να πληρώσει μόνη της, να την εμπιστευτείς ότι ξέρει καλύτερα πόσο στένεμα έχει.

__________________
2.

Αγαπητή Αμπα,

Πιστεύεις οτι ο κουμπαρος σε ενα γάμο πρεπει να δώσει μεγαλύτερο δώρο στο ζευγάρι απ' οτι κάποιος άλλος καλεσμένος; Με δεδομένο ότι έχει αναλάβει να πληρώσει ήδη ενα σωρό λεφτά για στολισμό, λαμπάδες, στέφανα κλπ που ειναι και η «υποχρέωση» του κουμπαρου; Είμαι κουμπάρος σε γάμο πολύ καλού φίλου και ενώ αρχικα το μπάτζετ έβγαινε για ένα αρκετά καλο δώρο τώρα έχουν προστεθεί εξοδα τα οποια δεν υπολόγιζα τοσο μεγαλα, πχ μπατσελορ, η διαμονη μου στην πόλη τους τη μέρα του γάμου και διάφορα άλλα, οπότε πρεπει να κοψω απο εκεί που περισσεύουν, δηλαδή το δώρο. Αυτό σημαίνει ότι μου περισσεύει ένα ποσό το οποίο θα καλύπτει τα έξοδα του ζευγαριου για το γαμήλιο τραπέζι για εμενα και την κοπέλα μου, το οποίο γενικά είναι ο κανόνας που χρησιμοποιώ για το μίνιμουμ ποσό όταν δίνω χρήματα δώρο σε γάμο ως καλεσμένος... Το να ξεπεράσω το αρχικό μπάτζετ δεν είναι ότι θα με ρίξει έξω οικονομικά ή ότι θα δανειστώ για αυτό, απλά θα πρέπει να κόψω από πραγματα που κανονίζω για μένα, πχ. να μην αλλάξω το ηχοσύστημα στο αμάξι και να το αφήσω για του χρόνου.
Οπότε αναρωτιέμαι, θα είμαι γύφτος αν δε δώσω μεγαλύτερο ποσό για δώρο; Να σημειώσω εδώ ότι γενικά εγώ ήθελα να κόψω από στολισμούς κλπ άλλα, χαζά για εμένα, εξοδα για να μείνουν για το δώρο του ζευγαριού όσο πιο πολλά λεφτά γίνεται, αλλά από τη μεριά τους δεν είδα και καμια διάθεση να περιορίσουν αυτα τα έξοδα οπότε λέω κι εγώ ίσως να θέλουν τη συμβολή εκεί πιο πολύ. Η κοπέλα μου λέει ότι θα πρέπει να δώσώ ένα καλό δώρο κι ας βγω εκτός προυπολογισμού, γιατί εκεί θα φανεί αν είμαι καλός κουμπάρος... εσύ τι λες;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν εξαρτάται πόσο καλός κουμπάρος είσαι από το πόσα λεφτά θα ξοδέψεις. Είσαι παραπάνω από εντάξει στις υποχρεώσεις σου (ας πούμε τυπικά δεν θα έπρεπε να πληρώσεις εσύ για την διαμονή σου). Σε αυτό η φίλη σου δεν έχει δίκιο, ούτε φυσικά είσαι τσιγκούνης. Δεν υπάρχει όμως και σωστή ή λάθος απάντηση σε κάτι τέτοιο. Τα τυπικά υπάρχουν, αλλά η απάντηση εξαρτάται από το πώς νιώθεις εσύ, κυρίως, για την τιμή αυτή, για την φιλία αυτή, πόσο παραδοσιακός είσαι, πόσα πραγματικά μπορείς να ξοδέψεις, σε συσχετισμό βέβαια με τι προσδοκίες έχει το ζευγάρι, αφού είναι καλός φίλος σου, αυτό πρέπει να το ξέρεις. Αν θέλεις να αφήσεις τελείως το δώρο και να το κάνεις αργότερα, νομίζω ότι το ζευγάρι θα έπρεπε να δείξει κατανόηση. Γενικώς χρειάζεται λίγο κουβέντα για αυτό το θέμα, γιατί πολλές φορές δημιουργεί πολύ έντονες παρεξηγήσεις που μπορούν να αποφευχθούν με λίγη συνεννόηση από πριν.

__________________
3.

Ειναι μια γνωστή μας που ο αντρας της πεθανε εντελώς αιφνίδια πριν απο δύο μολις μηνες . Εχει και ενα τριχρονο παιδακι μαζι του. Το σπίτι ηταν δικό του και τωρα που πέθανε το σπίτι έμεινε σ'αυτή. Οταν πηγαμε να της πουμε συλλυπητηρια εκεινη μιλουσε για τον θανόντα σα να ηταν κανενας γνωστός της μωρέ.Με απάθεια .
Λοιπόν Α μπά μου, η κυρια αυτη κάθε μέρα βγαίνει στο μπαλκόνι να πιει το καφεδάκι της γελώντας δυνατα σα να μην υπαρχει αυριο όπως και πριν . Δεν αλλαξε τιποτα και συνεχιζει κανονικα την καθημερινότητά της σαν να μην εχει συμβει τιποτα ενω ο μικρός της εμεινε ορφανός απο πατέρα .
Ειλικρινικα δινει την εντύπωςη οτι δεν πενθησε καθόλου αυτο τον ανθρωπο. Το να ειναι αυτή της η συμπεριφορά coping mechanism το εχω αποκλείσει γιατί οπως ειπα δεν εχει αλλάξει τιποτα στην συμπεριφορά της. Το να οφείλεται η σταση της αυτη στη φλεγματικότητα του χαρακτήρα της το εχω αποκλείσει και αυτό γιατι μιλάμε για μια γυναικα φωνακλού και νευρωτική οπου την ακουγε ολη η γειτονιά.
Εχω σοκαριστει Αμπα μου με το τροπο αντιμετώπισης του θανάτου απο αυτη τη γυναίκα γιατι νιώθω εγω τωρα σαν ηλίθια και υπερευαίςθητη που στενοχωρήθηκα για το θανατο αυτου του ανθρωπου και κυρίως για το παιδί που εμεινε ορφανό. Μήπως τελικά εγω ειμαι η δραματική, η υπερβολική ?
-Μάνια


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μάνια σου συστήνω να είσαι πάρα πολύ προσεκτική με τέτοιες απόψεις και ακόμα και αν σου περνάνε από το μυαλό, σου προτείνω να τις κρατάς για τον εαυτό σου. Δεν σου προτείνω να υποκρίνεσαι, σου προτείνω να ελέγχεις αυτά που σκέφτεσαι και λες γιατί μερικές φορές σκεφτόμαστε και λέμε πράγματα που δεν πρέπει. Περνάς πάρα πολλά όρια με αυτά που γράφεις και τα περισσότερα είναι ανεπίτρεπτα. Δεν υπάρχει πρωτόκολλο για ορθό πένθος. Η κρίση των άλλων σε τέτοιες στιγμές για σωστή και λάθος συμπεριφορά είναι σκέτη σκληρότητα. Δεν είσαι στο κεφάλι της, και μιλάς για μια γνωστή που όπως φαίνεται δεν συμπαθείς καν. Οι υποθέσεις που κάνεις είναι απλώς υποθέσεις. Την κρίνεις με αυτό που νομίζεις ότι θα έκανες εσύ, αλλά ούτε εσύ ξέρεις πώς θα αντιδρούσες στη θέση της, όσο και αν νομίζεις ότι θα έκανες αυτά που βλέπεις στις ταινίες και στα βιβλία. Καλύτερα να μην το πάθεις, για να μην μάθεις.


Ακόμα και στην περίπτωση που έχεις δίκιο, δεν είναι δική σου δουλειά να ανακατεύεσαι, ούτε να σχολιάζεις, ούτε για να «σοκάρεσαι», αυτό που κάνεις τώρα είναι παραδοσιακό κουτσομπολιό. Αν λυπάσαι για το παιδί, πήγαινε να το δεις και ρώτα πώς μπορείς να βοηθήσεις. Επίσης, ακόμα και αν έχεις δίκιο, η δική της στάση γιατί επηρεάζει την δική σου σχετικά με τον θάνατο του ανθρώπου αυτού; Δεν μπορείς να στενοχωρηθείς για αυτόν, άσχετα με το τι κάνει η γυναίκα του;

__________________
4.

Έχω ένα πρόβλημα από αυτά τα ευχάριστα βέβαια. Έχω ξεκινήσει τένις με έναν δάσκαλο ο οποίος είναι μισογύνης. Από το πρώτο μάθημα επειδή ήμουν και η μόνη κοπέλα στο γκρουπ ξεκίνησε τα σχόλια τύπου ''κανένας άντρας δε μου το έχει πει αυτό, μόνο οι γυναίκες'', ''οι γυναίκες κοιτάνε μόνο το χρώμα στη ρακέτα''...του απαντούσα σοβαρά και ευγενικά ότι αυτό που λέει είναι σεξιστικό. Γενικά έβλεπα μια ιδιαίτερη μεταχείριση στα αγόρια της παρέας δηλαδή εμένα με έτρεχε πολύ περισσότερο και με τους άλλους ήταν πολύ πιο επιεικής. Εμένα μου την έλεγε όταν δεν έτρεχα, στα αγόρια ποτέ. Σε μια κουβέντα στο φβ του ανέφερα ότι βλέπω ότι θεωρεί τους άντρες ανώτερους κι αμέσως μου λέει ότι κάνει μάθημα σε πάρα πολλές γυναίκες και του απαντάω ότι αυτό είναι άσχετο κι αμέσως αλλάζει θέμα. Τον ρωτάω γιατί και λέει ότι δεν ισχύει. Τελοσπάντων...έχω καταλήξει ότι η συμπεριφορά του δε μου αρέσει σε σημείο που να θέλω να σταματήσω. Εδώ έρχεται ο δεύτερος δάσκαλος τένις, τον οποίο έχω δει μόνο σε δύο μαθήματα που μας αναπλήρωσε και τον ερωτεύτηκα σχεδόν αμέσως. Γενικά υπήρχε ωραία αλληλεπίδραση μεταξύ μας στο μάθημα και ήταν πολύ ενθαρρυντικός έως ένα ελαφρό θαυμασμό, από τα λόγια του έβλεπα ένα φλερτ, ήταν αμοιβαίο βέβαια. Ο συγκεκριμένος, έμαθα από τον άλλον έχει σχέση, ή έτσι μου είπε ο άλλος. Κάθε φορά όμως που θα με δει, προσπαθεί να με πλησιάσει, αλλά πάντα φεύγω γιατί νιώθω ότι θα καρφωθώ (τι κόλλημα κι εγώ). Το θέμα λοιπόν είναι ότι θέλω να σταματήσω από τον κακό και να κάνω με τον καλό, αλλά 1) δεν ξέρω πως να το χειριστώ (να πω ότι θέλω άλλο δάσκαλο γιατί; επειδή είναι μισογύνης και γουστάρω τον άλλον;) 2) έστω ότι πάω να κάνω μάθημα με τον καλό, άμα τον θέλω κι αυτός είναι με άλλη; (το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μείνω χωρίς δάσκαλο γιατί και τον καινούριο μόνο σα δάσκαλο δε θα μπορώ να τον δω) Για να εκφράσω τον πόθο μου και μόνο όμως δεν αρκεί; Θέλω να κάνω μια κίνηση γιατί η διαίσθησή μου είναι τόσο θετική γι'αυτό τον άνθρωπο και πραγματικά θέλω να το τσεκάρω. Θέλω τη γνώμη σου αν γίνεται σύντομα. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων.
-ρεβέρ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Βρες μια γυναίκα να σου κάνει μάθημα και ρώτα τον «καλό» στο τελευταίο μάθημα αν έχει κοπέλα. Πάντως, είτε έχει, είτε δεν έχει, η κολακεία και το φλερτ από δάσκαλο σε μαθήτρια μπορεί να είναι μια άλλη μορφή σεξισμού.

__________________
5.

Χαιρετώ την Α,μπα και όλη την παρέα της lifo. Αυτή η στήλη είναι μία ευχάριστη διαφυγή από την καθημερινότητα και σας ευχαριστώ όλους. Θα ήθελα να σας πω κι εγώ την ιστορία μου. Είμαι ένας 26χρονος ομοφυλόφιλος, ο οποίος έπειτα από αρκετά αποτυχημένα ραντεβού, βρήκε επιτέλους εδώ και δύο μήνες ένα άτομο που να τον ενθουσιάσει: Ξέρετε, τον βλέπω και μου φτιάχνει την διάθεση, συχνές βόλτες μαζί, χαβαλές αλλά και σοβαρές κουβέντες. Όλα καλά μέχρι εδώ, αλλά υπάρχει ένα θέμα: Είναι οροθετικός. Ευτυχώς για εκείνον, η φαρμευτική του αγωγή πάει πολύ καλά, είναι μη ανιχνεύσιμος και είναι τιμή του που βρήκε το θάρρος να με ενημερώσει. Ωστόσο, από τη στιγμή που τίθεται θέμα υγείας, φοβάμαι λίγο. Μας αρέσουν και οι δύο ρόλοι στο σεξ και όσο να'ναι, θέλουμε και οι δύο να είμαστε ικανοποιημένοι σε αυτόν τον τομέα. Τρόποι για να μην μου το μεταδώσει, υπάρχουν: Προφυλακτικά καθώς και το PrEP (που είναι ουσιαστικά να παίρνω ένα χάπι για να μειωθεί η πιθανότητα στο ελάχιστο να μου μεταδώσει τον ιό με εν δυνάμει κάποιες παρενέργειες π.χ ζάλη, δίαρροιες κτλ). Και έρχεται εδώ το ερώτημα: Σταματάω το ερωτικό κομμάτι μαζί του και μένουμε φίλοι, γιατί αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και κάτι πάει στραβά, μπορεί να μου μεταδώσει τον ιό; Ή συνεχίζω μαζί του, παίρνοντας και αυτό το χάπι παράλληλα, με την προοπτική ότι θα διατηρηθώ οροαρνητικός; Αντιλαμβάνομαι ότι είναι μικρό το χρονικό διάστημα που γνωριζόμαστε, ωστόσο κάποια στιγμή αυτή η σχέση δεν θα έπρεπε να εξελιχθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο; Από την πλευρά του πάντως, το κατανοεί και μου έχει δώσει χρόνο να σκεφτώ και να αποφασίσω.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Διάβασε αυτό, αυτό και ό,τι άλλο σχετικά μπορείς να βρεις από αξιόπιστες πηγές. Η ερώτηση είναι πρωτίστως ιατρική.

__________________
6.


Εχω ενα προβλημα το οποιο καποτε μπορει να με κανει ασχημη εμφανισιακα, σε σημειο να με δειχνουν καμια φορα. Δε θελω να το κατονομασω. Μεταξυ αλλων με πληγωνει βαθια η σκεψη οτι ο φιλος μου και μελλοντικος αντρας μου ισως οταν συμβει αυτο να μη με θελει πια. Οχι σαν ατομο, αλλα ερωτικα να χασει ενδιαφερον. Αυτο που θελω ειναι να τον ρωτησω τι θα συμβει αν...και να μου πει οτιδε θα αλλαξει τιποτα και θα με αγαπαει/ γουσταρει το ιδιο, αλλα δεν το κανω γιατι δεν πιστευω οτι μπορει να ξερει πως θα νιωσει τοτε. Κι εκεινος δεν παιρνει την πρωτοβουλια να το κανει γιατι δεν του αρεσουν γενικα τα βαρυγδουπα λογια, τον τρομαζουν και επισης πιστευω οτι κι εκεινος σκεφτεται το οτι δεν ξερει πως θα νιωσει. Αρα απλα ανα περιοδους με στενοχωρει αυτη η ιδεα. Επισης επειδη σχετιζεται με ορμονικα ζητηματα ειναι πιθανο η κακη εξελιξη να προκυψει στην κλιμακτηριο ( σχεδον βεβαιο αλλα ειανι αρκετα μακρια) η και στη γεννα. Αυτο το 2ο ενδεχομενο με στενοχωρει ακομα πιο πολυ. Φοβαμαι μην εχω ενα μωρακι στην αγκαλια κ μετα κλαιω που η εμφανιση μου αλλαζει η ακομα μηπως με επηρεασει ψυχολογικα κατα την εγκυμοσυνη. Ολα αυτα μου φαινονται ανυπερβλητα και εχω επιλεξει να μην τα σκεφτομαι οσο μπορω μεχρι να σκασουν μπροστα μου. Τι ννομιζεις οτι πρεπει να κανω;
-Αγαπημενη μου αμπα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Να πας σε έναν ψυχολόγο για να αρχίσεις να επεξεργάζεσαι αυτό το Τέρας που ούτε να κατονομάσεις δεν μπορείς. Αυτό που κάνεις, η άρνηση μέχρι να σκάσει το πρόβλημα πάνω σου, είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις. Αν μπορούσες να κάνεις εκατό πράγματα, θα ήταν το εκατοστό στην λίστα, αν μπορούσες να κάνεις δέκα εκατομμύρια, πάλι θα ήταν στον πάτο της λίστας. Με το να αποφεύγεις με αυτόν τον τρόπο τραβάς την προσοχή ακόμη περισσότερο. Τώρα, ας πούμε, αυτό που θα καταφέρεις, είναι να γραφτούν τουλάχιστον δέκα σχόλια από ανθρώπους που θα προσπαθήσουν να μαντέψουν ποιο είναι αυτό το μυστήριο πρόβλημα, και κάποιοι θα το βρουν. Άλλη μια απόδειξη ότι η άρνηση να το αντιμετωπίσεις οδηγεί ακριβώς στο αντίθετο αποτέλεσμα.

 

Γι'αυτό και για άλλα πολλά, πήγαινε σε έναν ψυχολόγο, άμεσα, αλλά αφού έχεις βεβαιωθεί ότι έχεις πλήρως καλύψει τα ιατρικά δεδομένα, διασταυρώνοντας διαγνώσεις από τουλάχιστον τρεις γιατρούς που σε έχουν δει στο ιατρείο τους.


_________________
7.

ξεκινησα χτες το good behavior που ειχες προτεινει σε καποια/ον που ειχε στειλει ερωτηση.ενα εχω να πω....καταπληκτικοοοο.περιμενω να μας προτεινει κ αλλα
σε φιλω


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πολύ χαίρομαι που σου άρεσε. Αυτή την εποχή προτείνω το Claws, το Gypsy και το I love Dick.


139

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
51ο link: Αν όμως σπάσει το προφυλακτικό και έχει εκσπερματώσει μέσα σου(αν δεν προλάβει να εκσπερματώσει, δεν υπάρχει κίνδυνος για σένα)Όχι, δεν είναι έτσι.Να διαβάζουμε τα links που παραθέτουμε.
Το link ή το συγκεκριμένο σημείο αυτό εννοείς;Και συμφωνείς μ' αυτήν την τοποθέτηση;(Σε κάθε περίπτωση, έχω ήδη από πολλή ώρα, απ' αμέσως όταν αναρτήθηκε ετεροχρονισμένα όμως το αρχικό μου σχόλιο από 20: 35, κάνει αναφορά γι' απόσυρση του συγκεκριμένου μάλλον "dry" σχολίου μου, που υποβλήθηκε ως εκ περισσού λόγω αγανάκτησης για την αρχική μη ανάρτιση.)
Μου αρκούσε, όταν το' πα στο πρώτο σχόλιό μου επί του σχολίου της nayakepler, που αρχικά δε δημοσιεύθηκε και δημοσιεύθηκε ετεροχρονισμένα κατόπιν παράκλησής μου. Στη συνέχεια της παράκλησής μου, και πριν το δω αναρτημένο(κι ευχαριστώ για την ανταπόκριση, ώστε ν' αναρτηθεί τελικά), όχι, δε μ' αρκούσε, δεν μπόρεσα και δε θα μπορούσα εύκολα να συγκρατήσω εαυτόν από προληπτική εκτόξευση αμυντικού βέλους, στην υποψία λογοκρισίας.
Μου αρκούσε, όταν το' πα στο πρώτο σχόλιό μου επί του σχολίου της nayakepler, που αρχικά δε δημοσιεύθηκε και δημοσιεύθηκε ετεροχρονισμένα κατόπιν παράκλησής μου. Στη συνέχεια της παράκλησής μου, και πριν το δω αναρτημένο(κι ευχαριστώ για την ανταπόκριση, ώστε ν' αναρτηθεί τελικά), όχι, δε μ' αρκούσε, δεν μπόρεσα και δε θα μπορούσα εύκολα να συγκρατήσω εαυτόν από προληπτική εκτόξευση αμυντικού βέλους, στην υποψία λογοκρισίας.
Α μπα μην εξάπτεσαι ,δίκιο έχει ο prince.Kι εσυ έχεις δίκιο που λες οτι ειναι ιατρικό το θέμα αλλα ειναι δυνατόν να επισυνάπτεις την ''καλη νεραιδα '' για ενα τοσο σοβαρό θέμα?Μονο που η απάντηση είναι ανώνυμη ,ειναι υποπτο και ειναι κρίμα γιατι συνηθως παραθέτεις πιο ''εγκυρα'' link.
#4 Δε κρατιέμαι να πω ότι όταν οι γυναίκες δε γουστάρουν κάποιον βλέπουν παντού σεξισμό, όταν γουστάρουν πάλι συμβαίνει το αντίθετο.Ωστόσο δε το κάνω, θα ήταν κι αυτό μια μορφή σεξισμού!
#3 Μία κοπέλα που λέτε 20 χρονών, έχασε τον πατέρα της από ανακοπή εντελώς ξαφνικά. Η αλήθεια είναι ότι γελούσε κανονικά με τις παρέες της, πήγαινε στα μπουζούκια, χόρευε..και μάλιστα όλα αυτά λίγες μέρες μετά το συμβάν. Η "κολλητή" της φίλη όταν έπιναν καφέ την κατηγόρησε ότι ο μπαμπάς της πέθανε και δεν την ένοιαξε καθόλου. Η κοπέλα της απάντησε ότι δεν μπορείς να ξέρεις γιατί ποτέ δεν με ρώτησες, σηκώθηκε έφυγε και δεν ξαναμίλησαν ποτέ. Η αλήθεια είναι ότι η κοπέλα είχε κατάθλιψη, αυτοτραυματιζόταν κρυφά στο σπίτι της και έψαχνε μανιωδώς τρόπους αυτοκτονίας στο ιντερνετ.
Δεν αμφισβητώ καθόλου το αληθές της ιστορίας.Οι αυτοτραυματισμοί βέβαια είναι ενδεικτικοί πολύ συγκεκριμένης παθολογίας.Είναι σύνηθες όσοι ακολουθούν παγίως τέτοιες πρακτικές(οι οποίες τους ανακουφίζουν από το άγχος) να προσπαθούν επιμελώς να καλύπτουν τα σημάδια.
Συνέχεια.... #3 πως θα έχει το παιδί ήρεμη ζωή αν η μητέρα χτυπιέται σαν ηρωίδα αρχαίας τραγωδίας(όπως θέλεις εσύ); και ξέρεις από την άλλη τι κάνει όταν μένει μόνη της; όταν κοιμηθεί πλέον το παιδί της; μπορεί να μην κοιμάται βράδια από το κλάμα. Μακάρι ποτέ σου να μην νιώσεις τέτοιες απώλειες, είναι πολύ δύσκολο... και πίστεψε με έχεις ανάγκη να ξεφύγεις και ξεχαστείς κάποιες στιγμέ
#3είμαι έξω φρενών με αυτά που λες! Ξέρεις αυτή η γυναίκα τι πόνο νιώθει; πόσο χαμένη νιώθει; έχει ανατραπει όλη η ζωή της, αλλά πάνω από όλα έχει ανατραπεί η ζωή του παιδιού της, το οποίο πρέπει να έχει μια καθημερινότητα όσο πιο ήρεμη γίνεται, πως θα είναι ήρεμο το παιδί αν έχει μια μητέρα η ι
#6Ξέρεις κοριτσι μου πόσο αλλάζει το σώμα της γυναίκας με την εγκυμοσύνη; Ξερεις πόσο ξεχειλώνουμε και παραμορφωνόμαστε; Ξερεις πόσο καιρό κάνει το γυναικείο σώμα να επανέλθει; Μονο όμορφες και θελκτικες δεν είμαστε στην εγκυμοσύνη ή στη γέννα ή μετά. Πρησμενες, ανομοιομορφα χοντρες, πλαδαρες, με ραγάδες, σημάδια, ξεχειλωμενα γεννητικά όργανα, κρεμασμενα στήθη, αφυδατωμενες, ταλαιπωρημενες κι ένα σωρό ακόμη. Η μαγεία στη σχέση χάνεται με την εγκυμοσύνη. Αν οι σύντροφοί μας, μας ήθελαν μόνο όσο κυκλοφορούμε σαν εξώφυλλα περιοδικών, τα παιδιά δεν θα είχαν πατεράδες, δεύτερα παιδιά δεν θα γεννιοντουσαν. Και όλα αυτά, σκέψου πως μπορεί να τα περάσει μια γυναίκα χωρίς απαραίτητα να φτάσει στη γέννα. Τρεις φορές έχω ξεχειλωσει, κοπέλα μου, και τις τρεις φορές χωρίς αίσιο τέλος για να παρηγορεί εμένα ή τον σύζυγο μου, όταν με βλέπει σε αυτή την κατάσταση. Λύσε το πρόβλημα στο μυαλό σου όσο πιο νωρίς μπορείς και μη βλέπεις την εγκυμοσύνη ρομαντικά με μόνο πρόβλημα Αυτό. Δεν ξέρεις τι προβλήματα μπορούν να σου ξημερωσουν. (Που μακάρι να σε ευλογησει ο Θεός και να σου έρθουν όλα καλά.)
Κι εσύ μην κρίνεις εξ ιδίων τώρα, δεν είναι απαραίτητο οτί και η γράφουσα θα ζήσει την εμπειρία της εγκυμοσύνης όπως την έζησες εσύ. Ξέρω άλλες κοπέλες, και τη μαμά μου την ίδια, που μετά την εγκυμοσύνη ήταν μια χαρά, ούτε "ξεχειλωμένες" (τι αισχρή λέξη για να περιγράψει το σώμα και τα γεννητικά όργανα), και πανέμορφες και θελκτικές, και ομοιόμορφα τσουπωτές ή αδύνατες ή γεματούλες. Αυτά που περιγράφεις είναι η δική σου εμπειρία και ξαναδιαβάζοντάς την αηδιάζω πραγματικά με τις λέξεις που έχεις διαλέξει να περιγράψεις όλες τις γυναίκες. Μπορεί εσένα να σου ταιριάζει, αλλά μην την χρησιμοποιείς για όλες τις γυναίκες. Δεύτερα παιδιά κάποιοι δεν κάνουμε γιατί δε θέλουμε, όχι γιατί γινόμαστε τόσο χάλια και δε μας θέλουν οι σύντοροφοί μας. Καλά κάνει και βλέπει την εγκυμοσύνη ρομαντικά, μέχρι κι εγώ που είμαι παχύδερμο ολκής θεωρώ την εγκυμοσύνη θαύμα της φύσης.
@nayakeplerΔεν κατάλαβες τίποτα. Και μπράβο σου, είσαι τυχερή. Θαύμα της φυσης είναι η εγκυμοσύνη, θα συμφωνήσω.Για την ιστορία και για να μην παρανοησει η #6, ο σύντροφος και μελλοντικός πατέρας των παιδιών μας δεν είναι δυνατόν να μας θέλει ερωτικά μόνο όσο είμαστε όμορφες, γιατί δεν θα είμαστε για πάντα, είτε λόγω γηρατος, είτε γέννας, είτε κλιμακτηριου, είτε ο,τιδηποτε.
Μονο όμορφες και θελκτικες δεν είμαστε στην εγκυμοσύνη ή στη γέννα ή μετά. Πρησμενες, ανομοιομορφα χοντρες, πλαδαρες, με ραγάδες, σημάδια, ξεχειλωμενα γεννητικά όργανα, κρεμασμενα στήθη, αφυδατωμενες, ταλαιπωρημενες κι ένα σωρό ακόμη. Η μαγεία στη σχέση χάνεται με την εγκυμοσύνη Πηγή: www.lifo.grLiLylo αν η εγκυμοσύνη και η μετέπειτα περίοδος ήταν έτσι λίγες γυναίκες θα έκαναν παιδιά και καμία δε θα έκανε δεύτερο. Πραγματικά η περιγραφή σου μου θυμίζει λίγο Φράνκεσταιν. Το σώμα της γυναίκα αλλάζει, δεν παραμορφώνεται και με σωστή άσκηση και διατροφή επανέρχεται στην πρώτερη μορφή του και η μαγεία του έρωτα δεν χάνεται ούτε η γυναίκα παύει να είναι θελκτική μετά τη γέννα (δε λέω αμέσως μετά αλλά σε δυο τρεις μήνες αρχίζει να επανέρχεται). Εχω φίλες που κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης ένοιωθαν θελκτικές και όμορφες και μετά την εγκυμοσύνη επανήλθαν γρήγορα.Ας μην δεμονοποιούμε την εγκυμοσύνη, δεν "κλείνεις" ως γυναίκα ούτε ο σύντροφός σου μένει από υποχρέωση μαζι σου μετά.
Δεν δαιμονοποιησα την εγκυμοσύνη.Δεν ξερω πού το διαβάσατε αυτό. Περιέγραψα κάποιες αλλαγές που υφίστανται κάποιες γυναίκες στο σώμα τους (και όχι όλες, ούτε αυτό γράφω, ήμαρτον!), για να δείξω στην κοπέλα του #6 ακριβώς να μην φοβάται ότι δεν θα την θέλει ο συντροφος της με την όποια παραμόρφωση έρθει με το πρόβλημα της. Δεν είναι όλα τέλεια για όλες και μόνο αυτή θα είναι "άσχημη" με το πρόβλημα της. Ούτε παράτησε κανένας σύντροφος τη μητέρα των παιδιών του για αισθητικούς λόγους. Ειλικρινά, ξαναδιαβάστε το σχόλιό μου με πιο θετική διάθεση, πριν βγάλετε συμπεράσματα. Είναι σαφές.
Για την ακρίβεια, γράφω: "Αν οι σύντροφοί μας, μας ήθελαν μόνο όσο κυκλοφορούμε σαν εξώφυλλα περιοδικών, τα παιδιά δεν θα είχαν πατεράδες, δεύτερα παιδιά δεν θα γεννιοντουσαν." Αναρωτιέμαι πώς καταλήξατε στο συμπέρασμα ότι εννοώ το αντίθετο και με διορθώνετε με παραλλαγμενη τη φράση μου: " αν η εγκυμοσύνη και η μετέπειτα περίοδος ήταν έτσι λίγες γυναίκες θα έκαναν παιδιά και καμία δε θα έκανε δεύτερο."Λίγο περισσότερη προσοχή, παιδιά, σε αυτά που διαβάζετε.
Κάτι τέτοια άκουγα κι εγώ και μου φαινόταν βουνό οταν θα ερχόταν η ωρα της εγκυμοσύνης, πως θα γίνω, ποσο θα αλλάξω, ποσο δύσκολα θα επανέλθω, οτι μπορει και ποτε και οτι πρεπει να δεχτώ αυτη τη λογική γιατι δεν πειραζει, θα εχω μωρό και δεν θα με νοιάζει κλπ κλπ. Αυτα σκεφτομουν κι εγω και τελικα τιποτα τετοιο δεν εγινε. Πηρα 8,5 κιλά στην εγκυμοσυνη, το μονο που άλλαξε ηταν οτι ειχα μια κοιλιά, κατα τ'αλλα εμφανισιακά ημουν η ιδια και τωρα, 50 μέρες μετά τον τοκετό εχω επανέλθει πλήρως, ειμαι οπως ημουν και πριν και σκεφτομαι οτι τσάμπα άφηνα τετοια σχολια να με προβληματίσουν. Επομένως, καθε περιπτωση ειναι μοναδική, οπως και καθε εγκυμοσυνη.
#2Από συζητήσεις ξέρω ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ βορρά και νότου: στην ορώτη περίπτωση ο κουμπάρος πληρώνει στέφανα, καράφα, ανθοστολισμό και ενδεχομένως προσκλητήρια και τα παπούτσια της νύφης ( κάθε περιοχή έχει τα έθιμά της), στη δεύτερη μόνο τα δυο πρώτα. Επίσης και στις δυο περιπτώσεις αναμένεται ο κουμπάρος να κάνει ένα καλό δώρο, με την έννοια του πολύ καλού φίλου και όχι απλού καλεσμένου. Δεν ξέρω κανέναν που να πληρώνει το μπάτσελορ (εκτός αν θέλει). Από την άλλη, οι νεόνυμφοι κάνουν επίσης ένα καλό δώρο στον κουμπάρο, ( ανάλογο συνήθως των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε), πληρώνουν τη διαμονή του και είθισται, αν ακολουθεί δεξίωση, να επιτρέπεται στον κουμπάρο να καλέσει όσους θέλει.Εννοείται ότι είναι δείγμα ελάχιστων καλών τρόπων να μη φορτώνεις τον άλλο περιττά έξοδα ( άλλο μπάτζετ εχουν τα τριαντάφυλλα κι άλλο οι εξωτικές ορχιδέες, άλλο να καλέσει ο κουμπάρος τη σύντροφο και τους γονείς του κι άλλο όλο του το σόι), επομένως είναι καλό να υπάρχει αυτοσυγκράτηση με τα χρήματα των άλλων.Δεν ξέρω τη σχέση σου με το ζευγάρι , όμως η κοπέλα σου έχειδίκιο πως αν κάνεις ένα δωρο σαν απλός καλεσμένος, χωρίς εξήγηση, θα σε παρεξηγήσουν: δεν παύει να είσαι ο κουμπάρος. Μπορείς όμως να πεις ότι πχ το δώρο μου εχει δυο σκέλη, το μπάτσελορ και κάτι για σας. Κι ετσι δε θα κατηγορηθείς για τσιγγούνης, ενώ διέθεσες πολλά χρήματα. Αν δεν έχετε τη σχέση που αποκλείει τη δημιουργία παρεξήγησης, χρειάζεται διπλωματία: Άλλο να πεις το δώρο μου περιλαμβάνει το στολισμό, το μπάτσελορ και το προσωπικό σας δώρο κι αλλιώς θα φανεί αν πεις ότι κάνω μικρότερο δώρο γιατί και σεις δε μου πληρώσατε τη διαμονή...
#3 Η απάθεια συγκαταλέγεται στους μηχανισμούς άμυνας.Πριν εκφέρει κανείς αξιολογικές κρίσεις,καλό θα ήταν να σκέφτεται λίγο.Θα ήθελες να είσαι στη θέση της,μόνη με τρίχρονο παιδί;Όχι μάλλον.Οπότε,μην την κρίνεις.Η ψυχούλα της το ξέρει.Γράφεις ότι είναι γνωστή,όχι φίλη,επομένως δεν την γνωρίζεις καλά,άρα οι υποθέσεις εν προκειμένω,είναι εκ του περισσού.Ας είσαι πιο επιεικής με τους ανθρώπους.
#4 Ν αλλάξει γνώμη ο μισογύνης για τις γυναίκες δεν πρόκειται.Να αλλάξεις εσύ δάσκαλο είναι το πλέον πιθανό,μια και ή αυτό θα επιλέξεις να κάνεις,ή θα σταματήσεις το τένις.Γιατί θα έπρεπε οπωσδήποτε να δεις τον άλλο δάσκαλο ως ερωτικό αντικείμενο;Μια χαρά μαθήματα θα κάνετε,ας πλανιέται κι ένα φλερτ στον αέρα,θα κάνει το μάθημα πιο ανάλαφρο και ευχάριστο και ως εκεί.Γιατί πρέπει να δώσεις οπωσδήποτε περαιτέρω προεκτάσεις;
#2 Ο κουμπάρος μου έδωσε ένα μεγάλο ποσό για το γάμο μου, να το διαθέσω όπου θέλω: στέφανα, λαμπάδες, στολισμό, για δώρο, ό,τι πραγματικά ήθελα. Ήταν ωραία κίνηση. Όταν παντρεψα εγώ, το ζευγάρι μου εξηγήθηκε ότι ήθελαν από μένα στέφανα, λαμπάδες, δίσκο με ποτήρι, κινήθηκαν σε πολύ λογικές τιμές και μάλιστα το έκαναν εγκαίρως, ώστε να κάνω το κουμάντο μου με το δώρο. Αποφάσισα ότι θα διεθετα ένα ποσό, οπότε είπα στην κουμπαρα μου ότι θέλω να της πάρω τα καλά ποτήρια του σπιτιού, διάλεξε τη σειρά που επιθυμούσε και τους έκανα δώρο τόσα σετ ποτηριων (νερού, κρασιού κλπ) όσα μου επέτρεπε το budget μου. Εφόσον το ζευγάρι βάζει πολλά έξοδα στον κουμπάρο και θεωρεί δεδομένη τη συμμετοχή του πχ στο στολισμό (τι έτος έχουμε;;), προτείνω τη λύση "Διαθέτω το χ πόσο για το γάμο σας, διαθεστε τα όπου επιθυμείτε."
Πριν από δύο χρόνια μια φίλη μου έχασε το κοριτσάκι της από καρκίνο. Στην κηδεία ήρθε όλο το χωριό και οι μισοί σχολιάζαν αν έκλαιγε και πόσο έκλαιγε η μάνα. Λίγους μήνες μετά εκεί που πίναμε καφέ άρχισε να μου λέει πως πήγε κάπου με τα άλλα της παιδιά και φυσικά αρχισαν να τη σχολιάζουν επειδή βγήκε από το σπίτι, επειδή πήγε όπου πήγε ,επειδή ήπιε καφέ έξω. Πριν από κάποια χρόνια χάσαμε έναν φίλο μας αιφνίδια. Η μητέρα του από τότε χάθηκε από τον κόσμο. Φυσικά την σχολιάζουν επειδή περάσαν δέκα χρόνια και αυτή έμεινε κλεισμένη σπίτι και δεν βλέπει κανέναν, τη φίλη μου τη σχολιάζουν επειδή βγαίνει από το σπίτι και επειδή έχει και άλλα μικρά παιδιά προσπαθεί να φαίνεται προς τα έξω εντάξει και δυνατή για τα παιδιά της. Τελικά αυτό το παιχνίδι δεν το κερδίζεις με τίποτα. Ό,τι και να κάνεις, όπως και να πενθήσεις πάντα κάποιος θα θεωρήσει ότι αυτό που κάνεις είναι απρεπές. Το απρεπές όμως είναι αυτό που κάνεις εσύ, Μάνια. Κρίνεις μια γυναίκα για το πώς φαίνεται σε σένα,χωρίς να ξέρεις ούτε πώς νιώθει ούτε πώς είναι όταν μένει μόνη της. Κρίνεις μια μάνα που προσπαθεί να κρατήσει την αυτοκυριαρχία της για χάρη του παιδιού της και αυτό είναι απαράδεκτο. Δεν είσαι στη θέση της,δεν την ξέρεις τόσο καλά ώστε να σε εμπιστευτεί και να σου ανοιχτεί για το πώς νιώθει, ούτε έχες εσύ ένα τρίχρονο παιδιί που πρέπει να το βάλεις πάνω από τον εαυτό σου και να καταπιείς τον πόνο σου για να μην το επηρρεάσεις χειρότερα. Ντροπή σου που σκέφτεσαι έτσι γιατί κανιβαλίζεις κουτσμπολεύοντας τον πόνο ενός ανθρώπου που έχασε τον άνθρωπό του και έμεινε και με ένα παιδί να μεγαλώνει μόνη της. Και γιατί; Επειδή δεν ταιριάζει στα στερότυπα που έχεις στο κεφάλι σου για το πώς πρέπει να φέρεται μια χήρα; Σου εύχομαι τέτοια απώλειά να μην την ζήσεις και να καταλάβεις ότι ο πόνος των άλλων είναι αυτό ακριβώς, των άλλων και δε σου πέφτει ούτε εσένα ου΄τε σε κανέναν λόγος!
είπες την πιο σωστή κουβέντα, mitsi, το παιχνίδι δεν το κερδίζεις με τίποτα. Και για να μη λέμε μόνο για τις προσωπικές μας ιστορίες, λίγοι ήταν αυτοί που έκραξαν τον οδηγό που έχασε γυναίκα και παιδί από την πόρσε στην εθνική οδό και μετά είχε την ψυχραιμία να βγαίνει στην τηλεόραση;Για να μην πω πόσο κράξιμο έχει φάει η μάνα του Γρηγορόπουλου η οποία τολμά να έχει δημόσιο λόγο.
Παιδιά δεν ξέρω, εγώ πάντως πλέον σε τέτοιους σαν τη Μάνια σήμερα, λέω κατάμουτρα να πάρουν το σκ@τοψύχι τους και να φύγουν από τα μάτια μου. Ούτε εύχομαι ούτε απεύχομαι να πάθουν κάτι. Αν πάθουν θα θυμηθούν και αυτή θα είναι η τιμωρία τους, εγώ περισσεύω. Αν δεν πάθουν θα συνεχίσουν να είναι σκ@τόψυχοι και να μου λείπουν. Υπάρχουν Μάνιες και υπάρχουν κι εκείνοι που έχουν απλά μαύρα μεσάνυχτα. Η δική μου ψυχή χωράει οριακά τους δεύτερους.
#3Ρε παιδιά καλά όλα αλλά γιατί αποκλείουμε το να ήταν ο μακαρίτης κακός άνθρωπος κι από νευρωτική και φωνακλού η γυναίκα (επειδή είχε μπλέξει με σατράπη) να έγινε ξαφνικά γελαστή και χαλαρή; Δεν πεθαίνουν μόνο οι καλοί, πεθαίνουν κι αυτοί που κάνουν τη ζωή των γύρω τους μαύρη. Προσωπικά ξέρω μια τέτοια περίπτωση. Η μητέρα μιας κοπέλας που ήμασταν κολλητές σαν παιδιά (άρα την έζησα τη μάνα της εκ των έσω) πέθανε πρόσφατα. Λοιπόν δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να μην πει πόσο κακιά ήταν και πόσο κατέστρεφε τις ζωές των άλλων. Ο δε χήρος πετάει, δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ έτσι τον άνθρωπο. Λάμπει. Παλιά μόνο μαυρίλα. Τα παιδιά της κομπλέ. Γι'αυτό λέω: μπορεί να έχει και τους λόγους της να χαίρεται η γυναίκα. Μπορεί να γλίτωσε. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι δουλειά της γειτόνισσας να κρίνει γιατί δεν ξερει τι γίνεται μέσα στην ψυχή του άλλου, είτε λυπάται είτε χαίρεται.
#3 Και πολύ καλά κάνει, και μπράβο της που μπορεί και αντέχει να φέρεται όπως πριν. Έχει ένα παιδάκι μικρό, και νομίζω καλύτερα να το μεγαλώσει σε ένα ευχάριστο περιβάλλον παρά μέσα στη στεναχρια και την κατήφεια (νομίζω). Σε κάθε περίπτωση είναι ο ορισμός του "Δε σου πέφτει λόγος εσένα". Άσε τη γυναίκα στην ησυχία της, αρκετά τράβηξε κ θα τραβήξει να μεγαλώσει ένα παιδί μόνη της.
#2 Εγώ θεωρώ οτι ο κουμπάρους επειδή ακριβώς έχει τόσα έξοδα θα έπρεπε να δίνει ίσως λιγότερα από τους άλλους ή τελοσπάντων τα ίδια. Εξάλλου το πόσο φίλος είσαι με κάποιον δεν μετριέται από το πόσα χρήματα θα δώσεις. Εχεις ήδη συμβάλλει στο γάμο με το να επωμιστείς τα καθήκοντα και τα έξοδα του κουμπάρου. Δε νομίζω ο φίλος σου να παρεξηγηθεί γι αυτό. Η απόφαση είναι δική σου κι εσύ γνωρίζεις καλύτερα πως θα αντιδράσει ο φίλος σου. Αλλά πραγματικά το βρίσκω υπερβολικό να ζητάς από κάποιον να σε παντρέψει και να μπει σε τόσα έξοδα και μετά να έχεις την απαίτηση να σου κάνει και καλύτερο δώρο από τους υπόλοιπους που απλά ήρθαν να περάσουν καλά.
Κι εμένα μου φαίνεται γυφτιά να δέχεσαι να σου πληρώσει ο κουμπάρος το στολισμό, και τα στέφανα, και την εκκλησία και τις βέρες??? ο στολισμός μόνο είναι κονδύλι χιλιάδων ευρώ, λίγο αν το παρακάνεις με τα λουλούδια. Άλλο ο νονός που παίρνει το σταυρό, αυτό είναι ΈΝΑ δώρο και συμβολικό. Εγώ γιατί νόμιζα πως ο κουμπάρος πληρώνει την εκκλησία κ τις 2 λαμπάδες? Τις βέρες τις αλλάζει δεν τις αγοράζει!
#3 Κάποιο λάκκο έχει η φάβα.Που σε έπιασε ο πόνος για τον νεκρό γείτονα και για το σπίτι του,που μένει σ'αυτήν και ΟΧΙ σε σένα.ε; Αυτό δε σε κάνει έξαλλη;
Νομίζω ότι αν υπάρχει καλή θέληση, μπορεί να βρεθεί λύση. Προσωπικά είχαμε πει στους κουμπάρους να πληρώσουν ένα συμβολικό ποσό για την εκκλησία, στολισμούς κλπ και αυτό επειδή επέμεναν πάρα πολύ. Εννοείται ότι εμείς είχαμε διαλέξει τον στολισμό και καλύψαμε το επιπλέον κόστος γιατί θέλαμε να κάνουμε το κέφι μας. Θεωρώ ότι είναι προτιμότερο οι κουμπάροι να κάνουν ένα προσωπικό δώρο στο ζευγάρι, όσο ακριβό θέλει ο καθένας παρά να υποχρεωθούν να τα σκάσουν για τους στολισμούς κλπ που σοτ κάτω κάτω είναι για μισή ώρα. Αντίστοιχα θα μπορούσαν οι κουμπαροι σου να περιοριστούν κάπως στα έξοδα του κουμπάρου, εννοείται να είχαν πληρώσει αυτοί για τη διαμονή σου ή όλοι οι φίλοι να πλήρωναν από κοινού το μπάτσελορ. Εγώ θα έλεγα ότι πρέπει να βρεις τη χρυσή τομή: Ούτε το ακριβό δώρο που αρχικά είχες στο μυαλό σου, ούτε όμως το ποσό που θα στοιχίσει στους κουμπάρους σου το φαγητό το δικό σου κια της κοπέλας σου. Και για να περιπλέξω τα πράγματα ακόμα περισσότερο, το ξέρεις ότι το ζευγάρι κάνει δώρο στον κουμπάρο έτσι?
#3.Το πένθος είναι πολύ προσωπική υπόθεση.Εσύ βλέπεις τη γυναίκα σε συγκεκριμένες στιγμές.Ξέρεις τι βιώνει και πώς το βιώνει,όταν κλείνει η πόρτα του σπιτιού της και μένει μόνη της;Έχει κι ένα μικρό παιδάκι.Είναι σωστό άραγε να τη βλέπει μονίμως βουτηγμένη στη στεναχώρια και να μαυρίζει κι άλλο η ψυχούλα του;Ή μήπως μπορεί να τα παρατήσει όλα και μόνο να κλαίει από το πρωί μέχρι το βράδυ;Σε μια δύσκολη στιγμή,όπως μια τέτοια απώλεια,τα σχόλια,οι κρίσεις κι οι επικρίσεις μάλλον περιττεύουν.