Στις 7 Αυγούστου του 1973, η εφημερίδα "Wall Street Journal" δημοσίευσε ένα απίστευτο ρεπορτάζ: ο Σπίρο Άγκνιου, αντιπρόεδρος του Ρίτσαρντ Νίξον από το 1968 ήταν το κεντρικό πρόσωπο μεγάλης έρευνας καθώς εβαρύνετο με τις κατηγορίες της φοροδιαφυγής, της δωροδοκίας και άλλων ανάρμοστων πρακτικών, που συνήθιζε να εφαρμόζει, όταν ήταν ακόμη κυβερνήτης του Μέριλαντ. Η πρώτη αντίδραση του τότε αντιπροέδρου ήρθε μέσω μίας σχετικά λακωνικής ανακοίνωσης που έλεγε ότι όντως διεξάγεται έρευνα για το άτομό του και για πιθανολογούμενες καταχρηστικές συμπεριφορές. Η ανακοίνωση κατέληγε με τη φράση "Είμαι αθώος για οποιοδήποτε από αυτά τα αδικήματα".
Βέβαια, ακριβώς μία μέρα μετά και κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, ο Άγκνιου ξέσπασε χαρακτηρίζοντας "καταραμένα ψέματα" όλες τις κατηγορίες και "ψεύτες και κακόβουλους" όλους όσοι τον ενέπλεκαν σε αυτή την ιστορία. Και φυσικά δεν είχε καμία πρόθεση να παραιτηθεί από το πόστο του. Μάλιστα, μερικές μέρες αργότερα δήλωνε ότι θα παλέψει. "Θα παλέψω για να αποδείξω την αθωότητά μου", δήλωνε και για τις επόμενες 65 μέρες δεν σταμάτησε να επιτίθεται στον τύπο για τις διαρροές εναντίον του και για τη "βρωμερή δημοσιογραφία" που έδινε έκταση στα... ψεύδη.
Εν συντομία, η υπόθεση Άγκνιου πήρε τόσες διαστάσεις, όσες το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ που είχε ήδη στιγματίσει την προεδρία Νίξον και είχε συνταράξει την αμερικανική κοινή γνώμη. Πώς πέφτει η σκιά της υπόθεσης Άγκνιου στην σημερινή εποχή του προέδρου Τραμπ; Δεν είναι λίγοι οι αμερικανοί πολιτικοί αναλυτές που θυμούνται αυτόν τον πολιτικό, τα έργα και τις ημέρες του, κάθε φορά που πυκνώνουν τα ερωτήματα γύρω από τον σημερινό Πρόεδρο των ΗΠΑ, την οικογένεια, τις επιχειρήσεις και τους ανθρώπους που τον περιτριγυρίζουν, συμβούλους και συνεργάτες.
Με τον τρόπο που τα γεγονότα σημαδεύουν τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης Τραμπ, με όλα τα ψέματα, τους ελιγμούς και τις αποκαλύψεις, η υπόθεση Άγκνιου είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξέρει ο Αμερικανός ποια μπορεί να είναι η συνέχεια, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο αμερικανικός Τύπος.
Όσο ο ειδικός σύμβουλος, Robert Mueller και η ομάδα του ερευνά την πιθανή ρωσική εμπλοκή στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του προηγούμενου έτους και την πιθανή συμπαιγνία αναφορικά με την προεκλογική εκστρατεία τoυ Τραμπ, τόσο σε κάποιους η υπόθεση θυμίζει "Γουότεργκεϊτ". Σύμφωνα με τα όσα μετέδωσε προσφάτως το ειδησεογραφικό δίκτυο Bloomberg ο Mueller εξετάζει "ένα ευρύτατο φάσμα συναλλαγών που αφορούν τις επιχειρήσεις Τραμπ, αλλά και τις κινήσεις των συνεργατών του", τη στιγμή που η ίδια έρευνα έχει εντοπίσει στοιχεία για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.
Εδώ, ας σημειωθεί ότι επρόκειτο για μία έρευνα που είχε ξεκινήσει από τον Preet Bharara, τον πρώην Ομοσπονδιακό Εισαγγελέα του Μανχάταν, ο οποίος καταργήθηκε από το πόστο του, με εντολή του Τραμπ, μόλις τον περασμένο Μάρτιο... Όπως μάλιστα έγραψε χαρακτηριστικά πριν από λίγο καιρό ο Paul Waldman στην "Washington Post", "ενώ το όλο σκάνδαλο ξεκίνησε από τις θεωρίες συνωμοσίας για την προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ, φαίνεται ότι οι πραγματικοί οικονομικοί δεσμοί του με τη Ρωσία να είναι το σημαντικό σε αυτήν εδώ την υπόθεση".
Στο μεταξύ, όμως, ο Mueller "τρέχει" μέσω δύο ξεχωριστών ερευνητικών επιτροπών, δύο υποθέσεις. Η μία αφορά τον Michael Flynn, συνταξιούχο στρατηγό, που για λίγο υπήρξε σύμβουλος του Τραμπ σε θέματα εθνικής ασφαλείας και του οποίου οι υπηρεσίες πληρώθηκαν -όπως προκύπτει από την έρευνα- από επιχειρηματία που υποστήριζε τουρκικά συμφέροντα. Εδώ, το κλειδί της έρευνας αφορά το αν η αμοιβή του Flynn πληρώθηκε απευθείας από την τουρκική κυβέρνηση ή από "φίλους" της και το αν ο στρατηγός εργάστηκε όντως υπέρ των αμερικανικών συμφερόντων. Η άλλη επιτροπή, με έδρα της την Ουάσινγκτον, εργάζεται "με ένταση και μυστικότητα" επί διαφόρων ζητημάτων, όπως αναφέρεται στα αμερικανικά ΜΜΕ.
Αυτή η μυστικότητα δημιουργεί και ανησυχίες και πάλι θυμίζει την υπόθεση Άγκνιου και να γιατί: η έρευνα εναντίον του τότε αντιπροέδρου είχε ξεκινήσει 6 μήνες πριν ο δικηγόρος του ενημερωθεί από τον ομοσπονδιακό εισαγγελέα George Beall για τις κατηγορίες εναντίον του. Τότε, χωρίς καν να υπάρξει επίσημη κλήτευση είχαν ζητηθεί οι τραπεζικοί λογαριασμοί του Άγκνιου, είχαν ακυρωθεί τα τσεκ των επιταγών του και είχαν δεσμευθεί οι καταθέσεις του. Αυτά το μακρινό 1967. Σήμερα, ο Mueller και η ομάδα του φαίνεται να υιοθετούν την ίδια τακτική. Μέχρι στιγμής έχουν ζητηθεί από τον Λευκό Οίκο όλα τα αρχεία που αφορούν τη συνεργασία του Προέδρου Τραμπ με τον στρατηγό Flynn και πλήρες ιστορικό των ραντεβού και των συναντήσεων του γαμπρού του Τζάρεντ Κούσνερ, καθώς και της ρωσίδας δικηγόρου, Natalia Veselnitskaya.
Πέρα από όλα αυτά, εκείνο που φαίνεται να εντυπωσιάζει και ταυτόχρονα να ανησυχεί τους αναλυτές είναι ότι στην ομάδα έρευνας του Mueller εντάχθηκε προσφάτως ο Greg Andres, πρώην αναπληρωτής βοηθός γενικός εισαγγελέας, με εμπειρία στις υποθέσεις επιχειρηματικής διαφθοράς, καθώς και στις υποθέσεις δωροδοκίας μεταξύ στελεχών κυβερνήσεων...
Και μπορεί πριν από λίγο καιρό ο John Dowd, ένας από τους νομικούς συμβούλους του Τραμπ να δήλωνε ευθαρσώς στο Bloomberg ότι οι επιχειρήσεις Τραμπ βρίσκονται εκτός σφαίρας επιρροής και έρευνας του ειδικού συμβούλου Mueller, μόνο που η εντολή έρευνας αφορά την εμπλοκή της Ρωσίας και ο νομικός σύμβουλος απέφυγε να αναφερθεί στο ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος διατηρεί εκεί επιχειρηματικά συμφέροντα εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια.
Τη στιγμή που ο Τραμπ έχει προχωρήσει σε ένα σερί ψευδέστατων ανακοινώσεων επί του θέματος, ο Glenn Kessler, της "Washington Post" φρόντισε να υπενθυμίσει στους αναγνώστες ότι πίσω στο 2008, ο γιος του, Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ χαρακτήριζε τους Ρώσους ως αντιπροσωπευτικό δείγμα των ατού των επιχειρήσεων Τραμπ. Γι' αυτό και οι έρευνες του Mueller στρέφονται κυρίως στο ρωσικό έδαφος, κάνοντας τον Τραμπ να μιλά εδώ και καιρό για "κυνήγι μαγισσών" και άλλα παρόμοια.
Πίσω στο 1973, στις 29 Σεπτεμβρίου συγκεκριμένα, ο Σπίρο Άγκνιου πέταξε μέχρι το Λος Άντζελες για να παίξει γκολφ με τον Φρανκ Σινάτρα και για να προχωρήσει σε μία παθιασμένη ομιλία του στη Δυτική Βιρτζίνια. Κατά τη διάρκεια της, μπορεί να μην χρησιμοποίησε τον όρο "κυνήγι μαγισσών", αλλά έκανε λόγο για "κακόβουλες διαρροές", για "σκηνοθετημένες μαρτυρίες", ενώ ούτε λίγο ούτε πολύ είχε κατηγορήσει το υπουργείο Δικαιοσύνης ότι επιχειρεί να τον στοχοποιήσει.
"Δεν θα παραιτηθώ, ακόμη κι αν κατηγορηθώ", φώναζε τότε και 11 μέρες αργότερα βρέθηκε να παραιτείται -αδιαμαρτύρητα- όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την πρώτη, από μία σειρά κατηγοριών, αυτήν της φοροδιαφυγής. "Δεν αντέδρασα", δικαιολογήθηκε, "μόνο και μόνο για να αποφύγω μία μακρά, διχαστική και ταπεινωτική διαμάχη με το Κογκρέσο και τα δικαστήρια". Στην πραγματικότητα, παραιτήθηκε ύστερα από συμφωνία ότι θα έχει να αντιμετωπίσει μόνο αυτή την κατηγορία, ότι θα πλήρωνε πρόστιμο ύψους 10.000 δολαρίων και ότι φυσικά θα απέφευγε να βρεθεί στη φυλακή και θα γλίτωνε μόνο με τριετείς περιοριστικούς όρους.
Με τον τρόπο που τα γεγονότα σημαδεύουν τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης Τραμπ, με όλα τα ψέματα, τους ελιγμούς και τις αποκαλύψεις, η υπόθεση Άγκνιου είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξέρει ο Αμερικανός ποια μπορεί να είναι η συνέχεια, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο αμερικανικός Τύπος.
Mε στοιχεία από το New Yorker
