8.6.2012 | 11:56
δεν μπορω να αναπνεύσω.
Σχέση τόσο λάθος που μου έκανε πολυ κακό (παθογενης ζήλεια απο την πλευρα του) λήγει μετά από πολλους μηνες μπρος και πισω. Ανακουφισμένη πολυ μεν αλλα γνωρίζοντας την παθολογική φύση της ασθενειας του δεν μπορω να του θυμώσω όσα και να μου εκανε (και ηταν πολλά). Ξερω ότι μέσα στην παρανοια που δεν παραδεχτηκε ποτε οτι είχε με αγαπησε οσο κανείς. Σε αυτή την σκέψη, του ποσο με αγαπαει και ποσο τον πληγωνω εχω λυγίσει. ΕΙμαι σταθερη στο ότι δεν τον θέλω πίσω αλλα ποναω και δεν μπορω να πάρω βαθια ανασα μερες τωρα.
