Η βιομηχανία του μεταξιού έχει ένα βρώμικο μυστικό κι αυτό βρίσκεται στο Ουζμπεκιστάν, την ηγέτιδα χώρα σε ό,τι αφορά την εξαγωγή του. Εκεί το κράτος έχει την πιο βάρβαρη εργασιακή πολιτική απέναντι στους αγρότες και στους εργάτες που συλλέγουν τα κλαδιά πάνω στα οποία φωλιάζουν οι μεταξοσκώληκες. Τους αναγκάζει να δουλεύουν ακατάπαυστα νύχτα μέρα, με κρύο ή βροχή, πολλές φορές για έναν μήνα συνεχόμενα χωρίς ανάπαυλα.
Αν δεν συμμορφωθούν προς τις κυβερνητικές εντολές, οι αγρότες πληρώνουν πρόστιμο, ενώ η σοδειά πωλείται σε φιξαρισμένη από το κράτος τιμή και πάντα σε ενδιάμεσους του κράτους. Όχι μόνο δεν υπάρχει περιθώριο κέρδους, λένε οι κάτοικοι αγροτικών περιοχών, αλλά συνήθως καταλήγουν και χρεωμένοι, μετά από κάθε πρόστιμο που προκύπτει για την πιο απίθανη αιτία.
Οι ίδιοι καταγγέλλουν τη χρήση λεκτικής ή σωματικής βίας από τους αστυνομικούς και κατά τη διάρκεια συλλογής του μεταξοσκώληκα, τη στιγμή που στο Ουζμπεκιστάν υπάρχουν περίπου 46.000 κέντρα εκτροφής. Πλέον, όσοι εμπλέκονται στη διαδικασία παραγωγής μεταξιού στο Ουζμπεκιστάν ζητούν να αλλάξει το καθεστώς και να ακολουθηθεί το παράδειγμα της Κίνας ή της Ινδίας σε αυτόν τον τομέα.
Όπως λένε, «δεν είναι μονοπώλιο ακριβώς αυτό που συμβαίνει, ωστόσο δεν είναι και συνθήκες ελεύθερης αγοράς αυτές στις οποίες εργαζόμαστε»...
σχόλια