ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοπελια , αν και πιθανον να εισαι αδικη με τον πατερα σου γιατι δεν γνωριζω ποσο καλες σχεσεις εχετε η το οικογενειακο σου περιβαλλον, δε μπορεις να φανταστεις ποσο σε καταλαβαινω.. Οταν ημουν πιτσιρικας περιμενα πως και πως ποτε θα ερθει η πεμπτη ωστε να παω με το ποδηλατο μου στο διπλανο χωριο και να αγορασω το αγαπημενο μου κομικ, την περιπετεια. Καταφερα λοιπον να μαζεψω ολα τα τευχη και τα εβαλα σε καποιες σακουλες στο υπογειο του σπιτιου του παππου μου που ηταν διπλα απο το πατρικο μου. Μετα απο χρονια , εχοντας φυγει φοιτητης, επεστρεφοντας σπιτι πηγα στο υπογειο. Δεν υπηρχε τιποτα γιατι οπως μου εξηγησε η γιαγια μου με στεναχωρημενο υφος, ο παππους σε μια κριση καθαριοτητας τα πεταξε ολα.Δεν αφησε τιποτα.Ουτε ενα τευχος. Εκεινη τη στιγμη ενιωσα σα να πεταξε την παιδικη μου ηλικια. Ενα παρομοιο συνδρομο ειχε και η μητερα μου που ειχε πεταξει ολα τα σχολικα μου βιβλια αλλα τωρα μετα απο τοσα χρονια οταν της το λεω στεναχωριεται και εχει καταλαβει το λαθος της.Αλλα πιο πολυ με στεναχωρησε ο παππους (που εχει φυγει τωρα), γιατι θυμαμαι το παθος μου, την αναμονη καθε βδομαδα, τη λαχταρα μου να διαβασω αυτο το περιοδικο.Και ακομα και σημερα νιωθω βαθεια θλιψη οταν το σκεφτομαι.