Νταχάου: "Ένας τόπος σε μια εποχή, μια συγκεκριμένη εποχή, ούτε πριν ούτε μετά"
Κάτι με αφορμή την πρωτιά μας στον αντισημιτισμό
FacebookTwitter[Φωτογραφία από την επίσκεψη της Αρετή Πριοβόλου στο Νταχάου.]"Δε μπορώ να περιγράψω πως ένιωσα περπατώντας στο μονοπάτι που οδηγεί στο στρατόπεδο, προσπαθώντας να φανταστώ πως θα ένιωθαν όσοι γνώριζαν ότι πλέον η πιθανόν σύντομη υπόλοιπη ζωή τους θα ήταν πίσω από αυτούς τους φράχτες και οι μόνοι που θα την παρακολουθούσαν θα ήταν οι στρατιώτες στα φυλάκια και τους ψηλούς πύργους περιμετρικά του χώρου. Δε νομίζω ότι τα κατάφερα. Πώς είναι δυνατόν άλλωστε. "
FacebookTwitter [Φωτογραφία: Αρετή Πριοβόλου]"Δεν τα κατάφερα ούτε όταν πέρασα την πόρτα με την εργασία να απελευθερώνει, ούτε όταν αντίκρισα το κρεματόριο και τους φούρνους, ούτε όταν βρέθηκα στο θάλαμο αερίων, ούτε όταν είδα τις φωτογραφίες αρχείου με τα πτώματα και γυρνώντας το κεφάλι μου είδα τη γωνία στο χώρο που ήταν στη πραγματικότητα στοιβαγμένα. "
«Είναι αρκετό που τα βέλη ταιριάζουν ακριβώς στις πληγές που προκάλεσαν» (Φράντς Κάφκα)
Μια φορά επισκέφτηκα το Νταχάου μαζί με κάποιους αμερικανούς γνωστούς που ήθελαν να πάνε. Εκεί όλα ήταν καθαρά και συγυρισμένα με τάξη, κι απαιτεί μεγαλύτερη φαντασία από όση συνήθως οι άνθρωποι διαθέτουν για να φανταστείς τι διαδραματίστηκε εκεί πριν από σαράντα χρόνια. Πέτρες, ξύλα, παράγκες, αυλή προσκλητηρίου.
FacebookTwitter Ο Εβραϊκής καταγωγής Φράντς Κάφκα(1883-1924). Ένας από τους σημαντικότερους λογοτέχνες του εικοστού αιώνα. Οι τρεις αδερφές του, Γκαμπριέλε, Βαλερί και Όττλα, δολοφονήθηκαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως.
Το ξύλο μυρίζει φρέσκο ρετσίνι, πάνω από την αυλή του προσκλητηρίου φυσά ένα ζωογόνο αεράκι, κι αυτά τα παραπήγματα μοιάζουν σχεδόν να σε υποδέχονται. Τι να φανταστεί κανείς εδώ, πλησιέστερος είναι ο συνειρμός της κατασκήνωσης παρά μιας μαρτυρικής ζωής. Κι όλο και κάποιος επισκέπτης θα συλλογίζεται κρυφά πως ο ίδιος πέρασε χειρότερα στη ζωή του από αυτούς τους κρατούμενους στα καλοσυγυρισμένα γερμανικά στρατόπεδα.
FacebookTwitter Εβραϊσμός :Τι οφείλει η Ευρώπη στους Εβραίους; Πολλά πράγματα, καλά και κακά, και πάνω απ΄ όλα ένα πράγμα που η φύση του είναι ταυτόχρονα η καλύτερη και η χειρότερη : το μεγάλο στυλ στην ηθική, την αφοβία και το μεγαλείο των ατελείωτων απαιτήσεων, των ατελείωτων σημασιών, ολόκληρο τον ρομαντισμό και την έξαρση των ηθικών διλημμάτων- και συνακόλουθα τα πιο ελκυστικά, σαγηνευτικά και θεσπέσια στοιχεία των ιριδισμών και των πειρασμών της ζωής, που από την αντανάκλαση τους ο ουρανός της ευρωπαϊκής μας κουλτούρας, ο βραδινός της ουρανός, λάμπει σήμερα. Γι’ αυτό και εμείς οι καλλιτέχνες, ανάμεσα τους θεατές και τους φιλοσόφους, είμαστε ευγνώμονες στους Εβραίους. (O Νίτσε για τους Εβραίους από το «Ο Νίτσε από το Άλφα ως το Ωμέγα, εκδόσεις Μεταίχμιο)
Το λιγότερο που ταίριαζε στο χώρο ήταν οι αναθυμιάσεις ανθρωπίνων σωμάτων, η μυρωδιά κι η ανάκλαση του φόβου, η σωρευμένη επιθετικότητα, η υποβαθισμένη ύπαρξη. Άραγε που να περιφέρονται τα φαντάσματα των ανδρών που έσερνα το καταπονημένο, άρρωστο κορμί τους τις ατέλειωτες ώρες της ημέρας, οι λεγόμενοι «ζωντανοί νεκρόι», που είχαν χάσει κάθε δύναμη κι ελπίδα να συνεχίσουν να ζουν;
FacebookTwitter Ζάκυνθος, στα τέλη του 1943. Οι Εβραίοι του νησιού τελούν υπό διωγμό. Ο Γερμανός διοικητής της φρουράς Ζακύνθου Πάουλ Μπέρεντς καλεί το δήμαρχο Λουκά Καρρέρ για να του ανακοινώσει την εντολή του. Μέσα σε λίγες μέρες θα πρέπει να του παραδώσει κατάλογο με τα ονόματα όλων των Εβραίων του νησιού για να απελαθούν. Ο δήμαρχος συναντά τον μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσόστομο και μεταβαίνουν μαζί στην Κομαντατούρ όπου παραδίδουν στον διοικητή έναν φάκελο με τον κατάλογο. Το χαρτί γράφει μόνο δύο ονόματα: Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος, Δήμαρχος Ζακύνθου Λουκάς Καρρέρ ( Από το blog της Lifo “Happy Girls”)
Ή τα φαντάσματα των προνομιούχων εκείνων που περνούσαν καλύτερα και γι΄αυτό, όντας εκτεθειμένοι, ζούσαν πιο επισφαλή βίο κι ανήκαν στους πρώτους που εκτελέστηκαν; Που είναι οι αδικημένοι πολιτικοί κρατούμενοι και οι από την πλευρά τους εξίσου αδικημένοι γερμανοεβραίοι κρατούμενοι, μπρός στα συντρίμμια του ισοπεδωμένου σπιτικού;
FacebookTwitter Δεν θα την έλεγα εβραιούπολη τη Θεσσαλονίκη, αλλά η εβραϊκή παρουσία ήταν έντονη και οι άνθρωποι του εμπορίου έπρεπε να ξέρουν μερικές κουβέντες στα εβραϊκά για να μπορούν να συναλλάσσονται. Ήμουν δεν ήμουν επτά χρονών όταν βρέθηκα με τον πατέρα μου στην οδό Φράγκων, τη μεταξική περίοδο, και υπήρχαν μαγαζιά με τα στόρια βαμμένα κίτρινα. Ήταν τα εβραϊκά μαγαζιά που αρνιόνταν να εφαρμόσουν την αργία της Κυριακής. Στο τέλος αναγκάστηκαν να υπακούσουν. (Από την συνέντευξη του Γκαραμπέτ Καλφαγιάν στον Χρήστο Παρίδη)
Βέβαια βοηθούν οι πίνακες με τις φωτογραφίες, οι επιγραφές με τα στοιχεία και τα γεγονότα και τα ντοκυμαντέρ. Αλλά το στρατόπεδο συγκέντρωσης ως χώρος; Τόπος, τοποθεσία, στεριά, θάλασσα; Θα έπρεπε να υπάρχει η λέξη χρονοθεσία που να υποδηλώνει έναν τόπο σε μια εποχή, μια συγκεκριμένη εποχή, ούτε πριν ούτε μετά.
FacebookTwitter 60% των Ελλήνων πιστεύουν ότι: "Οι Εβραίοι εξακολουθούν να μιλάνε πάρα πολύ για αυτό που τους συνέβη στο Ολοκαύτωμα "
Απόσπασμα απο το βιβλίο της Ruth Kluger, Άρνηση Μαρτυρίας: Βιέννη- Άουσβιτς-Νεα Υόρκη(Εκδόσεις:Θεμέλιο). Γεννήθηκε το 1931 και σε ηλικία 12 ετών μεταφέρθηκε μαζί με τη μητέρα της στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Τερέζιενστατατ, ένα χρόνο αργότερα στο Άουσβιτς Μπιρκενάου, κατόπιν στο στρατόπεδο Κρίστιανστατ. Το 1945 κατόρθωσε να αποδράσει, φτάνοντας αρχικά στο Στράουμπινγκ, μια πολίχνη της Βαυαρίας.
σχόλια