Αντί να τρέχω εγώ, το υποτιθέμενο άγριο νιάτο σε όλες τις συναυλίες, ο μπαμπάς μου έτυχε να κλείσει εισιτήρια και για τις τρεις συνεχόμενες (σχεδόν στο ίδιο τριήμερο) μεγάλες συναυλίες του καλοκαιριού στη Θεσσαλονίκη.
Να πώς μου περιέγραψε απ' το τηλέφωνο, την κάθε μία.
Την επομένη της συναυλίας των Thievery Corporation
"Λοιπόν, πήγαμε στις 8 που ξεκινούσε..."
"Μπαμπά δεν ξεκινάνε στ' αλήθεια την ώρα που γράφει το εισιτήριο. Τότε ανοίγουν οι πόρτες, καμιά ώρα μετά ξεκινά το support, μετά κενό και πάει λέγοντας".
"ΟΚ, συνεχίζω. Πήγαμε στις 8 η ώρα, περιμέναμε αρκετές ώρες, μετά άρχισε να βρέχει. Κάτι τεχνικοί πηγαινοέρχονταν ατελείωτα, μια σκεπάζαν μηχανήματα μια τα ξεσκεπάζαν. Φτιάχναν τον ήχο απ' τα μικρόφωνα, η βροχή δυνάμωνε, είχαμε πάει με το μηχανάκι, δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Περιμέναμε περιμέναμε, στο τέλος φύγαμε. Κατά τις 11 το βράδυ μας παίρνει μια γνωστή και λέει 'Τώρα βγαίνουνε, ελάτε'. Έβρεχε σε μας πολύ οπότε δεν πήγαμε. Μετά μάθαμε ότι στην πραγματικότητα βγήκαν τελικά στη μία το βράδυ! Έπαιξαν σχετικά λίγο, και ψιλοαπογοήτευσαν το κοινό. Είπαν ότι θα μας αποζημιώσουν το φθινόπωρο όταν ξαναέρθουν να ξαναπαίξουν κανονικά."
"Θα σας αποζημιώσουν δηλαδή για τα 60 ευρώ;"
"Όχι όχι, πάνε αυτά φυσικά..."
=
Την επομένη της συναυλίας του Μπόμπ Ντίλαν, στο Λιμάνι.
"Το ξέρεις ότι είναι ο ήρωάς μου απ' όταν ήμουν σχεδόν έφηβος, και δεν τον είχα δει ποτέ..."
"Φυσικά, και πώς ήταν;"
"..."
"Δηλαδή;"
"Κοίταξε, ήταν λίγο ψόφια τα πράγματα. Κάπως μονότονα... Δεν πολυμίλησε -ή μάλλον δεν έβγαλε μιλιά!, τραγουδούσε συνέχεια απ' τον νέο του δίσκο, όλα στο ίδιο στυλ, ελάχιστα παλιά που είπε τα είπε σε ενορχηστρώσεις όπως είναι τα νέα του τραγούδια, όλα κάπως ίδια... Κι ο Ντίλαν, εντελώς διεκπεραιωτικός... Καθόταν κάθε τόσο στο πιάνο, δεν αντέχει μάλλον την ορθοστασία, λογικό. Αμήχανη εμπειρία..."
"Δεν πειράζει μπαμπά! Σήμερα το βράδυ έχετε στο καπάκι και τον Manu Chao, εκεί πιστεύω θα είστε επιτέλους πιο τυχεροί!"
"Το ελπίζω..."
=
Την επομένη της συναυλίας του Manu Chao,
τον παίρνω τηλέφωνο, έχοντας διαβάσει αυτά
και αυτά
"Έλα μπαμπά! Πώς ήταν χτες;"
"Ωραία, ωραία"
"Τι ωραία; Έγιναν επεισόδια, συνέλαβαν τον διοργανωτή, άκουσα για μαχαιρώματα."
"Ναι; Πού έγιναν αυτά, μπροστά; Κοίτα εμείς ήμασταν σχετικά πίσω, εκεί που αραίωνε ο κόσμος, κι όταν ξεκίνησε η συναυλία, ήρθαν παιδιά με, ξερωγώ, φωτοβολίδες, όπως στο γήπεδο κι έκαναν ότι πλακώνονταν μεταξύ τους..."
"Άκουσα ότι έβαλαν δωρεάν μέσα ένα σωρό κόσμο"
"Δεν ξέρω, είδα έτσι κάτι ψευτομαλώματα, αλλά δεν επηρέασαν αυτά τη συναυλία... Ίσως έγινε κάτι πιο μπροστά από μας, αλλά δεν το πήραμε χαμπάρι, ουτε μαχαιρώματα ούτε μεγάλα επεισόδια είδα."
"Κι ο Manu Chao;"
"Καλός! Με ζωντάνια, ρυθμικός, πολύ διασκεδαστικός. Σε κάθε τραγούδι ξεσήκωνε τον κόσμο μιλώντας, ξέρεις, λαοπλάνος, "Ευκαριστώ Τεσαλονίκο!" συνέχεια. Στη μέση βγήκαν και κάποιοι εναντίον των μεταλλείων χρυσού στη Χαλκδική, τους υποστήριζε αυτός... Γενικά πολύ κέφι. Δεν σταματούσε να παίζει. Στο τέλος λέγαμε να φύγουμε, κι όλο έμοιαζε ότι τελειώνει, και ποτέ δεν τελείωνε."
"Οπότε ήταν ο μόνος που τα άξιζε τα λεφτά του;"
"Ε, ναι, ο μόνος. Και φαντάσου, ενώ οι άλλοι έκαναν 30 και 36 ευρώ, αυτός ήταν ο φτηνότερος, μόνο 16 ευρώ το άτομο. Για μια φορά, το φτηνότερο ήταν και το καλύτερο..."
σχόλια