Με προσπερνάς στο λεωφορείο. Για μια κάρτα μου κλείνεις το δρόμο κι εγώ περιμένω να τελειώσεις. Σε βρίσκω πάλι μπροστά μου στο μετρό, τρέχεις να προλάβεις, να μη μείνεις έξω, έχεις ήδη αργήσει. Όλοι έχουμε αργήσει.
Ύστερα παίζουμε κυνηγητό στην πόλη, εσύ μπροστά κάνοντας ελιγμούς, περνάς μπροστά από το ίδιο πρόσωπο, κάθε φορά. Το ίδιο πρόσωπο που σε καθυστερεί, κι ας έχουν αλλάξει ήδη δεκάδες. Έχεις αργήσει. Όλοι έχουμε αργήσει.
Φτάνεις στη δουλειά. Αυτή που σε πνίγει. Εκείνη η κοπέλα έχει αργήσει να κάνει όσα έπρεπε για να προχωρήσει το project- replay- everyday. Θυμώνεις κι αγχώνεσαι μήπως δεν προλάβεις. Μα έχεις αργήσει. Όλοι έχουμε αργήσει.
Ο χρόνος όμως, δεν έχει αργήσει. Είναι πιστός σε κάθε ραντεβού, ένας τέλειος υπάλληλος για κάθε project χωρίς replay- but everyday. Κι εμείς, έχουμε όλοι αργήσει. Κι εγώ κι εσύ. Όλοι έχουμε αργήσει... Να καταλάβουμε.
Σχολάς, υπολογίζεις ποιο μέσο θα σε πάει πιο γρήγορα σπίτι. Περνούν από μπροστά σου οι χάρτες των γραμμών και νούμερα χτισμένα από δείκτες ρολογιών. Στο μεγάλο ρολόι. Χρόνος. Κι εσύ αργείς να προλάβεις. Έχεις αργήσει. Όλοι έχουμε αργήσει.
Κι εγώ, εκείνη κι η κάθε κοπέλα, φρικάρει. Έχει αργήσει, μα έχει αργήσει και σ' όλα τ' άλλα. Δεν άργησε όμως να σε καταλάβει. Έτσι, μένει παραπάνω, όπως έκανες κι εσύ. Μπροστά της περνάνε τα project- replay- everyday. Οι μέρες ενώνονται, γίνονται μια. Έχει αργήσει. Όλοι έχουμε αργήσει.
Ο χρόνος όμως, δεν έχει αργήσει. Είναι πιστός σε κάθε ραντεβού, ένας τέλειος υπάλληλος για κάθε project χωρίς replay- but everyday. Κι εμείς, έχουμε όλοι αργήσει. Κι εγώ κι εσύ. Όλοι έχουμε αργήσει... Να καταλάβουμε.
Στην κουνιστή σου καρέκλα μετά από χρόνια, δεν θα έχεις αργήσει. Δεν θα χρειάζεσαι project. Αυτή η κοπέλα που είναι τώρα στη θέση σου κι η κάθε κοπέλα, θα έχουν το δικό σου άγχος και project να φέρουν εις πέρας. Ο χρόνος εκεί. Όλοι θα αργούν εκτός από εσένα.
Θα θέλεις ν' αργήσεις, μα θα ναι αργά.
