Οι ειδήσεις κόβουν την ανάσα ακόμα κι αν δεν είσαι διαβητικός. Σήμερα ανακοινώθηκε η έρευνα του Ινστιτούτου Βιολογίας του Sulk σύμφωνα με την οποία φαίνεται πως μια δόση πρωτείνης FGF1 μπορεί να επαναφέρει τη γλυκόζη στα κανονικά επίπεδα για παραπάνω από δύο μέρες και παράλληλα να λειτουργήσει ευεργετικά στην μειώνοντας την αντίσταση την ινσουλίνη από την οποία υποφέρουν αρκετοί διαβητικοί. Η ανακάλυψη αυτή (έγινε χάρη σε έρευνες σε ποντίκια, άρα μέχρι να δοθεί έγκριση για χρήση σε ανθρώπους, θα χρειαστούν κι άλλες μελέτες) μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία καλύτερων και αποτελεσματικότερων φαρμάκων στην αντιμετώπιση του Διαβήτη τύπου ΙΙ ο οποίος σχετίζεται κατεξοχήν με την παχυσαρκία και τον καθιστικό τρόπο ζωής.
Λίγες μέρες πριν ωστόσο τα νέα ήταν εξίσου συναρπαστικά αλλά εντυπωσιακά, αυτή τη φορά για τους ασθενείς απο Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1. Ερευνητές στην Κέντρο Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Κολούμπια της Νέας Υόρκης, φαίνεται πως ανέπτυξαν μια μέθοδο θεραπείας του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 και το κατάφεραν μετατρέποντας κύτταρα του γαστροεντερικού συστήματος σε πηγές παραγωγής ινσουλίνης! Οι επιστήμονες πειραματίζονται εδώ και καιρό με βλαστοκύτταρα που προσπαθούν να μετατρέψουν σε πηγές ινσουλίνης με κακά αποτελέσματα μέχρι τώρα. Παρατήρησαν όμως ότι υπάρχοντα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού μπορούν ν’αλλάξουν… χρήση και να επιστρατευτούν αυτά για το σκοπό αυτό.
Τα πειράματα έγιναν σε ποντίκια ενώ δοκιμές με ανθρώπινο ιστό είναι πολύ ενθαρρυντικές.
Ο Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 δημιουργείται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα κύτταρα β του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη. Από τη στιγμή που τα κύτταρα αυτά εξαφανίζονται ο μεταβολισμός απορρυθμίζεται. Έτσι ο ασθενής πλέον αναπληρώνει την ινσουλίνη με ενέσεις μέσα από μια χρονοβόρα και επώδυνη διαδικασία υπολογισμού των απαιτούμενων, κάθε φορά, δόσεων. Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες προσπαθούν να αναπληρώσουν τα κύταρρα β ώστε η αναπλήρωση της ινσουλίνης να μην χρειάζεται να γίνεται με ενέσεις.
Η μετατροπή των κυττάρων του γαστροεντερικού συστήματος γίνεται με την… απενεργοποιήση του γονιδίου FOXO1. Από τη στιγμή που το γονιδιο αυτό απενεργοποιηθεί χρειάζεται μόλις μια εβδομάδα στα κύτταρα του γαστροεντερικού συστήματος ν’αλλάξουν κι αυτά χρήση και ν’αρχίσουν να παράγουν ινσουλίνη.
Αν και η έρευνα αυτή είναι πολλά υποσχόμενη έχει ακόμα πολύ δρόμο. Χρειάζεται τώρα ν’αναπτυχθεί το φάρμακο εκείνο που θ’απενεργοποιεί με ασφάλεια το γονίδιο FOXO1. Άπαξ και το φάρμακο αυτό δημιουργηθεί θα πρέπει να περάσει από ένα πλήθος κλινικών και άλλων δοκιμών. Όμως όσο χρονοβόρα και να είναι η διαδικασία φαίνεται πως η επιστήμη βρίσκεται ακόμα πιο κοντά στο να κερδίσει τη μάχη κατά του διαβήτη.
__________
Πηγές:
Columbia University Medical Center
σχόλια