ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαστε 6 μηνες μαζι και αντι να ειμαστε στα''μελια'' τσακωνομαστε ολη την ωρα.εκεινος 30 εγω 20.εχω εξεταστικη του εξηγω οτι ξερεις θελω να ειμαι ηρεμει και να περασω τα μαθηματα μου δεν το ακουει και συνεχιζει να μου φωναζει..κανω τον μαλακα σκαω δεν δινω σημασια...το κανω 1..2..10 μετα σκαω και φωναζω και εγω...τον ενοχλουν τα παντα ειναι μεσα στην γκρινια..εγω κατανοω τα προβληματα του και προσπαθω να ειμαι διπλα του..εκεινος βαζει απλα την δικη του αναγκη μπροστα και δεν μπορει να με σεβαστει..και το χειροτερο..δεν το παραδεχεται..φταιω και εγω πολυ που τσακωνομαστε και εκεινος..μια κουβεντα να μου πει πλεον αρπαζω ευκολα..τους προηγουμενους μηνες δημιουργουσε εκεινος καυγαδες απο το πουθενα και τον τελευταιο μηνα το κανω εγω..αολα πλεον δεν αντεχω..νιωθω να με πνιγει το δικιο μου..οτιδηποτε πω και κανω ειναι λαθος,αμα κανει το ιδιο εκεινος ομως ειναι σωστο..δεν παραδεχεται τιποτα και θεωρει οτι σε ολα εχει δικιο εκεινος.. πλεον οσο και να μου μιλησει δεν τον ακουω..περαν της σεξουαλικης επαφης δεν χαιρομαι και πολλα πραγματα μαζι του..δυστυχως ναι το παραδεχομαι..και δυστυχως παραδεχομαι οτι φοβαμαι να τον αφησω γιατι φοβαμαι και παλι την μοναξια..ποιος εγω που μπορουσα και μονη μου να κανω τα παντα στη ζωη μου πλεον φοβαμαι την μοναξια..προσπαθω να το πολέμησω αλλα ακομη το φοβαμαι..ακομη προσπαθω και με τη σχεση μου αλλα ξερω οτι δεν θα βγει κατι...δεν ξερω πως να το διαχειριστω ολο αυτο..τι να κανω?